Θυμάσαι ποτέ να εργάζεσαι σε μια θέση που σε δυσαρεστεί, αλλά να παραμένεις από φόβο μήπως βρεθείς σε μια χειρότερη δουλειά ή ακόμη και στην ανεργία;

Μήπως περνάς τώρα μια τέτοια φάση; Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βρεθεί τουλάχιστον μία φορά σε αυτή τη δύσκολη θέση. Η αλλαγή δουλειάς ή ακόμη και κλάδου ενέχει έναν ενθουσιασμό: Κάτι νέο έρχεται, κάτι που θα σε βοηθήσει να εξελιχθείς και να διεκδικήσεις ακόμη περισσότερα στον εργασιακό στίβο. Μια τέτοια αλλαγή, όμως, κρύβει και προκλήσεις: Θα είναι καλύτερα εκεί που πηγαίνεις; Είναι όντως μια καλή επιλογή;

Ο φόβος μιας πιθανής αποτυχίας ή απογοήτευσης είναι εκείνος που συχνά κρατά πολλούς πίσω και τους κάνει να παραμένουν σε θέσεις εργασίας που δε τους ικανοποιούν, απλώς και μόνο από φόβο μην βρεθούν σε χειρότερες συνθήκες. Το γνώριμο, όσα αρνητικά κι αν έχει, προσφέρει πάντοτε μια ασφάλεια.

Τι γίνεται, όμως, με το άγνωστο;

Τον τελευταίο καιρό, αυτός ο εργασιακός δισταγμός αναφέρεται ως «resenteeism», αποκαλύπτοντας μια ολοένα και αυξανόμενη, απογοητευτική τάση των εργαζομένων να γυρνούν την πλάτη σε εργασιακές ευκαιρίες, στερώντας από τους εαυτούς τους τη δυνατότητα απόκτησης μιας θέσης με δυνητικά καλύτερα κριτήρια και διαιωνίζοντας την δυσαρέσκεια που αισθάνονται από την τρέχουσα εργασία τους.

«Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που συμβάλλουν στην άνοδο του resenteeism, όπως οι συσσωρευμένες οικονομικές πιέσεις και η μείωση των εργασιακών ευκαιριών», λέει στο Stylist η Paula Allen, αντιπρόεδρος έρευνας και συνολικής ευημερίας στην TELUS Health. «Αλλά το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι αυτή η τάση εμφανίζεται στον απόηχο της «μεγάλης παραίτησης», μιας προγενέστερης εργασιακής τάσης, που ωθούσε τους εργαζόμενους να παραιτούνται σε μαζικό βαθμό».

Σύμφωνα με την ίδια, πίσω από αυτές τις μεγάλες αλλαγές που παρατηρούνται στον εργασιακό στίβο κρύβεται η πανδημία, που ενθάρρυνε πολλούς να επαναξιολογήσουν τη ζωή τους σε όλα τα επίπεδα.

«Πολλές εταιρείες εξακολουθούν να είναι υποστελεχωμένες και οι εργοδότες αγωνίζονται να καλύψουν θέσεις, επιβαρύνοντας με μεγαλύτερο φόρτο εργασίας, αυξημένη πίεση για απόδοση και έλλειψη εκτίμησης όσους παραμένουν», σχολιάζει η Allen.

«Αναμφίβολα, δημιουργείται απογοήτευση, η οποία υπονομεύει το αίσθημα ολοκλήρωσης και την ψυχική ευημερία που πρέπει να αντλεί ένας εργαζόμενος από τη δουλειά του. Ωστόσο, η οικονομική κρίση και η ανασφάλεια που προκαλεί για το μέλλον είναι λογικό ότι θα οδηγήσει πολλούς στην απόφαση να παραμείνουν σε δουλειές που δεν επιθυμούν, επομένως η άνοδος του resenteeism δεν προκαλεί έκπληξη».

Ενδεικτικά είναι τα ευρήματα της μελέτης «Work Happiness Score» της Indeed, η οποία εξέτασε περισσότερους από 1.800 οργανισμούς στο Ηνωμένο Βασίλειο σε 25 διαφορετικούς κλάδους, διαπιστώνοντας ότι το 1/3 των εργαζομένων εκφράζει δυσαρέσκεια για την εργασία του, αποκαλύπτοντας μια διαρκή μείωση της ικανοποίησης που αντλείται από τη δουλειά.

Ποιοι όμως ανήκουν στην κατηγορία του resenteeism; Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις που το φανερώνουν:

«Μερικά από τα σημάδια περιλαμβάνουν τη μειωμένη παραγωγικότητα, αλλά και τη χαλαρή ή ανύπαρκτη συναισθηματική επένδυση σε μια θέση εργασίας», εξηγεί η Allen, προσθέτοντας ότι άλλες ενδείξεις είναι η χειρότερη ποιότητα δουλειάς και η απώλεια ενδιαφέροντος για εξέλιξη.

«Αν ένας υπάλληλος αισθάνεται δυσαρέσκεια για τη δουλειά του, αλλά φοβάται να πάει σε κάτι νέο, τότε θα πρέπει να εντοπίσει τον λόγο που αυτή η προοπτική του δημιουργεί στρες», συμβουλεύει η Allen.

«Είναι σημαντικό να κατανοήσεις τα αίτια, ώστε να μπορέσεις να φτάσεις στην επίλυση του προβλήματος. Εάν υπάρχει κάτι που μπορεί να αλλάξει στην τρέχουσα δουλειά, επικοινώνησέ το στους ανωτέρους σου, ώστε να βρείτε από κοινού τον τρόπο να βελτιωθούν οι συνθήκες», προτείνει.

Η ίδια υποστηρίζει, ωστόσο, ότι εάν αντιμετωπίζεις αυτές τις συνθήκες, θα πρέπει να εξετάσεις κι άλλες πτυχές της ζωής σου. Συγκεκριμένα προτείνει: «Προσπάθησε να ακολουθείς μια ισορροπημένη διατροφή, για να υποστηρίξεις τη λειτουργία του εγκεφάλου σου. Βάλε ποικιλία στην καθημερινότητά σου, οι ημέρες σου δεν μπορούν να γεμίζουν αποκλειστικά με δουλειά. Θέσε διακριτά όρια μεταξύ της εργασίας και της προσωπικής ζωής».

Αν είσαι εργοδότης, θα πρέπει επίσης να εξετάσεις από τη δική σου σκοπιά το φαινόμενο resenteeism. Είναι ευχαριστημένοι οι εργαζόμενοί σου; Έχουν τα απαραίτητα κίνητρα; «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ένας εργοδότης όταν παρατηρεί μια αλλαγή στη συμπεριφορά ενός υπαλλήλου είναι μια ουσιαστική συζήτηση», καταλήγει η Allen.