Γνωρίζεις κάποιον, σου ζητάει να βγείτε, δίνει ο ένας στον άλλον το τηλέφωνό του. Θα σε πάρει να σου πει για την Τρίτη το απόγευμα, εσύ θα σκέφτεσαι την κούραση του γραφείου, θα αντιπροτείνεις Πέμπτη, και πάλι κουρασμένη θα είσαι. Θα καταλήξετε να βγείτε την Παρασκευή, θα βρεθείτε σε γεμάτο μπαρ, δεν θα ακούτε λέξη ο ένας από τον άλλον, θα συναντήσετε από δέκα γνωστούς και δεν ξέρω τι άλλο βαρετό θα σας συμβεί. Το πιο ενδιαφέρον σ’ αυτά τα ραντεβού είναι το βρώμικο που θα φας πριν πας στο σπίτι.

Στο σημείο του ”γνωρίζεις κάποιον, σου ζητάει να βγείτε, δίνει ο ένας στον άλλον το τηλέφωνο του…” καλύτερα ανταλλάξτε την συσκευή παρά το νούμερό σας μήπως και το κάνετε λίγο πιο ενδιαφέρον.

Το βράδυ που είδα το Before Sunrise είχα βγει ένα τέτοιο ραντεβού. Στην ταινία οι πρωταγωνιστές έκλεισαν το πρώτο ραντεβού τους σε έναν μαραθώνιο της Βιέννης. Όσο ο Ethan Hawke και η Julie Delpy έτρεχαν, εγώ ήλπιζα πως εκείνος δίπλα μου σκεφτόταν ό,τι και εγώ: Να μην πάμε για ποτό μετά την ταινία αλλά για road trip στην Πελοπόννησο. Ή έστω για bungee jumping στον Ισθμό. Ή για να κάνουμε ένα τατουάζ. Πάντως όχι για άλλο ένα ποτό. Αν αναρωτιέσαι τι έγινε μετά, να σου πω πως εγώ ήπια gin tonic.

Δεν είναι πάντα στο χέρι σου, ούτε ίσως στο στυλ σου αλλά πραγματικά σ’ ενδιαφέρει να σταθείς για άλλη μια φορά σε ένα βαρετό σκαμπό και να πεις τα ίδια αστεία και τις ίδιες πληροφορίες για σένα; Αλήθεια τώρα.

Μέχρι να δω το Master of None στο οποίο ο Aziz Ansari επιλέγει για πρώτο ραντεβού ένα διήμερο στο Nashville, είχα αποφασίσει πως θα αποφύγω να ζήσω ξανά ένα βαρετό ραντεβού. Πρέπει σ’ αυτό το σημείο να πω πως δεν παίζουμε σε ταινία, ούτε σε σειρά. Είσαι περιπετειώδης και όχι αφελής. Οπότε αν κάποιον δεν τον ξέρεις καθόλου, μην κανονίσεις κάτι πολύ εκκεντρικό μαζί του, μπορείς αντί για το συνοικιακό μπαρ να πάτε στο πάρτυ-αποφοίτησης της ξαδέρφης σου.

Οι Αμερικάνοι το λένε Deep End Dating. Σταμάτα να πηγαίνεις για ποτό, για ταινία, για καφέ, για τσάι, για φαγητό. Εάν σου αρέσει εδώ και καιρό κάποιος από το γραφείο, μπορείς να προτείνεις ένα day trip. Εάν σου αρέσει κάποιος από το γυμναστήριο, κανόνισε να πάτε μαζί σε κάποιον μαραθώνιο. Εάν σου αρέσει κάποιος από την παρέα του αδερφού σου μπορείτε να πάτε μαζί σε κάποιο φεστιβάλ. Εάν το σκεφτείς καλύτερα, ιδέες για ραντεβού υπάρχουν στην καθημερινότητά σου άπειρες. Από το να πάτε μαζί στο ΙΚΕΑ ή το σούπερ μάρκετ, μέχρι να βοηθήσει ο ένας τον άλλον με μια μετακόμιση.

Ξέρω τι σκέφτεσαι. Πως θα τρομάξεις κάποιον αν του προτείνεις να έρθει μαζί σου στη λαϊκή. Και εγώ θα σου πω: Θες να είσαι με κάποιον που τρομάζει να πάει πρώτο ραντεβου σε μια λαϊκή; Θες να είσαι με κάποιον που δεν αγαπάει το χιούμορ αλλά τα κλισέ; Ε; Αυτό θες;; 

Πρόσφατα έμαθα πως μια φίλη μου έμεινε από μπαταρία ενώ πήγαινε να συναντήσει αυτόν τον κάποιον. Τελικά βρέθηκαν στο συνεργείο αυτοκινήτων και περίμεναν μαζί να πάρουν το αυτοκίνητό της. Πήραν καφέ και έκατσαν στη διπλανή παιδική χαρά. Του πρότεινε για δεύτερο ραντεβού να πάνε για ποδηλατάδα στην Αίγινα και αυτός ενθουσιάστηκε. Το τρίτο ραντεβού ήταν στην κηδεία του σκύλου του αδερφού της. Όσο ”βλαμμένοι” και αν φαίνονται στα μάτια των υπολοίπων, εκείνοι είναι ευτυχισμένοι.

Δε ζηλεύεις λίγο;