Στον απόηχο των ταινιών Never, Rarely, Sometimes, Always και Unpregnant, είναι πλέον κατανοητό ότι ένα κινηματογραφικό υποείδος έχει δημιουργηθεί και εξελίσσεται διαρκώς. Οι ταινίες αυτές επιλέγουν να δείξουν τον συντηρητισμό και τον καθωσπρεπισμό της Αμερικής σε θέματα αναπαραγωγικών δικαιωμάτων, όπως είναι η άμβλωση ή το χάπι της επόμενης ημέρας. Στην ολοένα αυξανόμενη λίστα με τις ταινίες που κρίνουν την Αμερική και τις νομοθεσίες της, έρχεται να προστεθεί και η νέα ταινία Plan B.

To Plan B των δύο φίλων στην ταινία είναι να ξεκινήσουν ένα roadtrip και να αναζητήσουν το περίφημο χάπι σε άλλη πολιτεία

Η Sunny και η Lupe ζουν και μεγαλώνουν στη Νότια Ντακότα με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Η Sunny είναι από τις καλύτερες μαθήτριες του σχολείου, ήσυχη και δεν προκαλεί ποτέ μπελάδες. Από την άλλη, η Lupe είναι το λεγόμενο riot girl, που θέλει επιτέλους να ξεφύγει από όσα την περιορίζουν σε εκείνο το μέρος. Τα δύο κορίτσια έρχονται κοντά γιατί σε ένα σχολείο όπου όλοι οι συμμαθητές τους είναι λευκοί και βαθιά θρησκευόμενοι, εκείνες νιώθουν να διαφέρουν.

Όταν σε ένα πάρτι η Sunny θα κάνει για πρώτη φορά σεξ με έναν ενοχλητικό τύπο από το σχολείο της, τα πράγματα δεν κυλάνε ρόδινα. Έτσι, το επόμενο πρωί αποφασίζει να αναζητήσει το χάπι της επόμενης μέρας. Στο φαρμακείο, όμως, έρχεται αντιμέτωπη με έναν ιδιαίτερο νόμο της Νότιας Ντακότας. Ο φαρμακοποιός μπορεί να αρνηθεί να δώσει το συγκεκριμένο χάπι σε ανήλικες, για προσωπικούς “ηθικούς” λόγους. Ωστόσο, το χάπι πρέπει να βρεθεί μέσα στις επόμενες 72 ώρες.

Η ταινία αποδεικνύει πως μία κωμωδία κρύβει πολλές περισσότερες αλήθειες απ’όσες φανταζόμαστε

Συχνά υπό το πέπλο του χιούμορ και των αστείων, δεν πιστεύουμε ότι μία κωμωδία έχει πολλά να πει. Εδώ όμως συμβαίνει το αντίθετο. Όλη η ταινία είναι μία μορφή κριτικής απέναντι σε ένα σύστημα διόλου φιλικό προς τις γυναίκες και τη σεξουαλικότητά τους. Έτσι, δε μπορείς παρά να προβληματιστείς με το τι πάει λάθος σε μία χώρα που ισχυρίζεται ότι τα κάνει όλα σωστά.

Τα κορίτσια μεγαλώνουν κι έχουν ανησυχίες και επιθυμίες. Αν κανονικοποιήσουμε το γεγονός ότι και τα κορίτσια μπορεί να θέλουν να κάνουν σεξ σε μία τέτοια ηλικία, τέτοιες ταινίες δε θα θεωρούνται “επαναστατικές”. Μέχρι να συμβεί, όμως, αυτό, ταινίες σαν το Plan B είναι απαραίτητες. Όχι μόνο για να μας θυμίζουν τα αναπαραγωγικά μας δικαιώματα, αλλά και την αξία της φιλίας σε τέτοιες περιπτώσεις. Ή μάλλον της κατανόησης και της “συμμαχίας”.