Η Παυλίνα Βουλγαράκη είναι τραγουδίστρια και στιχουργός. Σπούδασε ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και με την τραγουδοποιία ασχολήθηκε αμέσως μετά την εισαγωγή της στο Πανεπιστήμιο, ως ερμηνεύτρια της House Band στο Σταυρό του Νότου ενώ την ίδια περίοδο έκανε street performance σε δρόμους της Αθήνας κι εμφανιζόταν σε διάφορα μουσικά μπαρ,καφέ και στέκια σε όλη την Ελλάδα με διάφορα ψευδώνυμα χωρίς ακόμη να έχει δική της δισκογραφία. Συμμετείχε, ως ερμηνεύτρια στη Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης, ενώ δημιουργεί και παρουσιάζει και σταθερά παρουσιάζει τις δικές της προσωπικές παραστάσεις σε θεατρικούς χώρους και μουσικές σκηνές ενώ έχει συμμετάσχει σε πλήθος φιλανθρωπικών εκδηλώσεων είτε μέσω performance είτε οργανώνοντας εθελοντικά art therapy session σε ξενώνες προσφύγων.

Έχεις πει ότι η τέχνη είναι ένας τρόπος να βρίσκεις την αλήθεια σου. Πώς η μουσική σε βοήθησε να ανακαλύψεις πτυχές του εαυτού σου που δεν ήξερες πριν;

Η μουσική για μένα είναι ένας τρόπος να εξερευνώ τις πιο σκοτεινές και φωτεινές πλευρές του εαυτού μου. Όταν γράφω και τραγουδάω, βυθίζομαι σε συναισθήματα και σκέψεις που μπορεί να μην είχα συνειδητοποιήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Οι στίχοι που δημιουργώ είναι σαν ένα είδος καθρέφτη που αποκαλύπτει κομμάτια μου που ήταν κρυμμένα. Μέσα από τη μουσική, έμαθα να αγκαλιάζω τις αντιφάσεις μου, να αναγνωρίζω τις αδυναμίες μου και να βρίσκω δύναμη σε αυτές. Είναι μια διαδικασία αυτογνωσίας που συνεχώς εξελίσσεται, με βοηθά να ανακαλύψω ποια πραγματικά είμαι, ενώ παράλληλα μου επιτρέπει να εκφράσω όσα μπορεί να είναι δύσκολο να ειπωθούν με λόγια.

Στην ελληνική μουσική βιομηχανία, οι γυναίκες καλλιτέχνιδες συχνά καλούνται να αποδείξουν την αξία τους με διαφορετικούς όρους από τους άνδρες συναδέλφους τους. Έχεις νιώσει ποτέ αυτόν τον άτυπο διαχωρισμό;

Φυσικά. Οι γυναίκες καλλιτέχνιδες συχνά πρέπει να δουλέψουμε πιο σκληρά για να αναγνωριστούμε και να κερδίσουμε τον σεβασμό που μας αναλογεί. Περνούν από άλλα φίλτρα οι επιλογές μας, κρίνεται η εμφάνιση μας κι η προσωπική μας ζωή. Αλλά, πάντα πίστευα, ότι η δύναμή μας δεν εξαρτάται από το πώς μας βλέπουν οι άλλοι, αλλά από το πώς βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας.

Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στους περιορισμούς που μας επιβάλλει η κοινωνία να ορίσουν την αξία μας. Η αξία μας βρίσκεται στην ικανότητά μας να μιλάμε αληθινά, να δημιουργούμε ένα σύμπαν γύρω από την τέχνη μας. Η γυναίκα μπορεί να είναι ένας φάρος, που φωτίζει το δρόμο για εκείνους που την ακολουθούν. Όταν μια γυναίκα στέκεται με αυτοπεποίθηση και μοιράζεται τη φωνή της, ανοίγει το δρόμο για άλλες γυναίκες να κάνουν το ίδιο. Ο κόσμος μπορεί να έχει όρους, αλλά εμείς είμαστε οι άνθρωποι που δημιουργούμε τους δικούς μας.

Έχεις ένα πολύ προσωπικό και αναγνωρίσιμο καλλιτεχνικό ύφος. Πώς κατάφερες να μείνεις πιστή σε αυτό, παρά τις προκλήσεις του χώρου;

Η φωνή και το ύφος μου, ο τρόπος που γράφω, δεν είναι κάτι που το επεδίωξα ή το δημιούργησα συνειδητά. Είναι όσα βγαίνουν από μέσα μου. Δεν έχω υπάρξει πάντα πίστη σε αυτό, επειδή δεν έχω υπάρξει πάντα πίστη στον εαυτό μου. Χωρίς δόλο ή σκοπιμότητα, οι άνθρωποι κάποιες φορές μπερδευόμαστε, χανόμαστε, το βρίσκουμε κι επανασυστηνόμαστε. Ειναι εξίσου αληθινό κι αυτό για εμένα, είναι η πορεία της ζωής. Το να είσαι πιστός στον εαυτό σου είναι μια καθημερινή μάχη μεγαλύτερη από το να μείνεις πιστός στην μουσική που παρουσιάζεις. Οταν τα πας καλά με αυτό, ΚΑΤ επέκταση αντανακλάται στην δουλειά σου. Προτιμώ πάντως όσοι είναι κοντά μου καλλιτεχνικά να με αγαπούν γι αυτό που είμαι κι αυτή η σκέψη νικάει τις προκλήσεις της εποχής.

Τι ρόλο παίζει η γυναικεία ενδυνάμωση στη δουλειά σου; Πιστεύεις ότι η μουσική μπορεί να λειτουργήσει ως εργαλείο για να δυναμώσει τις γυναίκες και τις ιστορίες τους;

Η γυναικεία ενδυνάμωση είναι κάτι που με αγγίζει βαθιά και αποτελεί ουσιαστικό κομμάτι της δουλειάς μου. Ο τελευταίος μου δίσκος «Λύκοι» είναι γύρω από αυτό.

Η μουσική, για μένα, είναι ένας τρόπος να μιλήσουμε για τις γυναίκες, τις ιστορίες τους, τις δυσκολίες τους, τα όνειρα τους αλλά και τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους. Όταν τραγουδάω, δεν τραγουδάω μόνο για τον εαυτό μου, αλλά για όλες εκείνες τις γυναίκες που έχουν κάτι να πουν, που έχουν περάσει ή περνάνε δυσκολίες, αλλά πάντα βρίσκουν τη δύναμη να προχωρήσουν. Και πάντα αφιερώνω σε εκείνες το «Χίλιες ζωές» που γράψαμε με τη Δήμητρα Γαλάνη.

Η μουσική έχει αυτή τη μοναδική ικανότητα να ενώνει τις ψυχές. Ειδικά για τις γυναίκες, που πολλές φορές έπρεπε να αγωνιστούν για να ακουστούν, η μουσική μπορεί να είναι ένα ισχυρό εργαλείο ενδυνάμωσης.

Ποιο τραγούδι σου θα αφιέρωνες σε όλες τις γυναίκες με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας και γιατί;

Συνήθως αφιερώνω το «Χίλιες ζωές» μέσα από το οποίο υπόσχομαι ότι θα τον αλλάξω αυτόν τον κόσμο για κάθε μια από εμάς. «Αλλάζει μόνο αν έχει κάτι από τον καθένα, αλλάζει μόνο αν δεν φοβάσαι να είσαι αλλιώς» και υπόσχεται ότι «σε όλους κόντρα μαζί σου, θα φτιάχνω μια γη που θα νικούν οι αληθινοί»

Τώρα τελευταία όμως νιώθω κάτι αντίστοιχο και για το «Πόσες φορές» του νέου δίσκου.

Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στη μουσική βιομηχανία ώστε να γίνει πιο δίκαιη και φιλική προς τις γυναίκες καλλιτέχνιδες, τι θα ήταν αυτό;

Θα προσπαθούσα να αλλάξω τις διακρίσεις που συχνά αντιμετωπίζουμε. Αυτό θα μπορούσε να γίνει ίσως με την ενίσχυση της παρουσίας γυναικών σε θέσεις κλειδιά, όπως η παραγωγή, η διεύθυνση και η διαχείριση μουσικών σχημάτων.

Επιπλέον, θα προωθούσα την εξίσωση των ευκαιριών για γυναίκες καλλιτέχνιδες, ώστε να μην περιορίζονται σε συγκεκριμένα είδη ή ρόλους. Το να ενθαρρύνουμε την αλληλεγγύη και τη συνεργασία ανάμεσα στις γυναίκες στον χώρο της μουσικής θα μπορούσε να φέρει μια μεγάλη αλλαγή, δημιουργώντας ένα περιβάλλον πιο υγιές και υποστηρικτικό.

Ποιο είναι το πιο δυνατό μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στις γυναίκες που ψάχνουν τη δική τους φωνή – είτε στη μουσική είτε στη ζωή τους γενικότερα;

Η γυναίκα δεν γεννιέται, γίνεται – και η διαδικασία αυτή απαιτεί να διεκδικούμε τον χώρο μας, να αμφισβητούμε τους περιορισμούς που μας επιβάλλονται και να ζούμε σύμφωνα με την αυθεντική μας ταυτότητα. Στη μουσική, στη ζωή, σε κάθε πτυχή της ύπαρξής μας, να μην συμβιβαζόμαστε με το ρόλο που μας δίνεται. Να αναζητούμε τη φωνή μας, να την ανακαλύπτουμε, να τη διεκδικούμε και να χτίζουμε καθημερινά τον κόσμο που μας ανήκει. Η ελευθερία μας δεν εξαρτάται από το τι ο κόσμος προτάσσει, αλλά από το τι αποφασίζουμε να είμαστε.