Για όσους έζησαν έστω και μια φορά μόνοι τους, αυτό το συναίσθημα είναι πολύ περίεργο. Αυτό, το να βλέπεις το σπίτι που έμενες εσύ, τόσο καιρό, να γίνεται διαθέσιμο ξανά στην αγορά. Ναι παιδιά, δε λέω κι εσείς οι ιδιοκτήτες πρέπει να βγάλετε το ψωμί σας. Αλλά, δώστε μας λίγο χρόνο. Αφήστε μας λίγο να χαζέψουμε τους άδειους, πλέον, τοίχους, τους άδειους, πια, χώρους.

Ας κάνουμε ενός λεπτού σιγή, ιδιοκτήτης και «νοικιάρης», για αυτό το διαμέρισμα.

Γι’ αυτό το χώρο που έζησα τόσο καιρό. Για το σπίτι μου.

Μαζεύοντας τα έπιπλα, τα κολάζ από περιοδικά που είχα φτιάξει, το ρόλοι στον τοίχο, τις μικρές μινιμαλιστικές λεπτομέρειες (ρούχα πεταμένα από εδώ κι από εκεί), συνειδητοποίησα ότι ίσως τελικά, αυτό το σπίτι, αλλά και κάθε σπίτι, δεν μένει ποτέ άδειο, ποτέ μόνο.

-Όχι δεν πρόκειται για κάποια ιστορία με στοιχειωμένα σπίτια- Ή μήπως, πρόκειται ακριβώς για κάτι τέτοιο; Μεταφορικά εννοώ, φυσικά. Μήπως όλες αυτές οι αναμνήσεις που μαζέψαμε σε κάποιο χώρο, στοιχειώνουν και τον ίδιο το χώρο; Μεταφορικά μιλώντας, πάλι.

Σκέψου το. Εκεί γέλασες, έκλαψες, πόνεσες, έκανες θετικές και αρνητικές σκέψεις. Εκεί έμαθες, πως είναι να μένεις μόνος σου και εκεί ετοίμαζες τις βαλίτσες κάθε φορά που θα ταξίδευες. Και εκεί ανυπομονούσες να γυρίσεις. Εκεί μαζευόταν η παρέα σου και ήταν καλύτερα από το να είχατε βγει για ποτό. Από εκεί πήρες ταξί στις 2 το βράδυ, επειδή απλώς σας ήρθε να βγείτε. Και φυσικά, εκεί ήταν που πέρναγες ώρες μπροστά από την αγαπημένη σου σειρά. Εκεί έκανες και το πρώτο σου φοιτητικό  πάρτι. Το κουδούνι με το όνομα σου ήταν αυτό, που χτυπούσαν οι γείτονες για να χαμηλώσεις τη μουσική.

Με λίγα λόγια, έχεις αφήσει το σημάδι σου εκεί. Κάποτε πέρασες κι εσύ αυτό το κατώφλι. Αυτή την πόρτα. Και μαζί με’ σένα κι άλλοι τόσοι. Οικογένεια, φίλοι, άνθρωποι που θα έμεναν για πάντα και, άνθρωποι που τελικά δεν έμειναν ούτε μια μέρα. Όλα είναι εκεί. Και αυτό το καταλαβαίνεις μόνο αν περάσεις κάτω από την παλιά σου γειτονιά ή ξαναμπείς στον ίδιο χώρο.

Όπως και να έχει, είναι κι αυτό κομμάτι της ζωής. Είναι ένας κύκλος ο οποίος έκλεισε. Θα έρθουν πολλοί κύκλοι στη ζωή μας. Και αφού, δεν μπορούμε να τους τετραγωνίσουμε, τουλάχιστον ας τους απολαύσουμε.