Υπάρχουν και αυτοί οι περίεργοι που θέλουν «όλα ή τίποτα». Δε ζουν τη ζωή των αναγννωρισμένα παθιασμένων, αλλά των τρελών που ξέμειναν περιμένοντας αυτή τη μικρή σπίθα που θα δώσει ένταση στη φωτιά τους.
Τρεις ασήμαντες στιγμές στη ζωή μου ένας κοντινός μου άνθρωπος έβγαλε σοκαρισμένος το ίδιο συμπέρασμα για εμένα. Σαν να μην ήθελε να το πιστέψει ή σαν να ολοκλήρωνε το παζλ της ιδεατής του εικόνας για εμένα. Ποιος ξέρει; Τη μια αποφάσισα να βγάλω όλα (ναι, πολλά) τα βραχιόλια που φορούσα στα χέρια μου. Να μην αφήσω ούτε ένα. Την άλλη να αφαιρέσω όλα τα αυτοκόλλητα που κάλυπταν το λάπτοπ μου. Να μην αφήσω ούτε ένα. Την επόμενη, να κάνω unsubscribe από όλα τα ενημερωτικά sites. Να μην αφήσω ούτε ένα. Έτσι σε περίπτωση που ξεχνούσα να διαβάσω ειδήσεις. Να μάθω από κάπου τι γίνεται στον κόσμο βρε αδερφέ. Τρεις ασήμαντες στιγμές, και στις τρεις παρούσα η Εύα. Κοιτάζοντας με σαστισμένη, έχοντας βγάλει τα συμπεράσματά της.
Οι άνθρωποι που ζούμε με τον κανόνα «όλα ή τίποτα» συνήθως δεν καταλαβαίνουμε ότι το κάνουμε. Δε μας κάνει κλικ το άκουσμα της φράσης ούτε μας ιντριγκάρουν τραγούδια με το ίδιο νόημα.
Για εκείνους όλα είναι άσπρα ή μαύρα. Το γκρι απορρίπτεται, μπορεί και λόγω αδυναμίας εφαρμογής μέτρου. Ο “όλα ή τίποτα” θα σηκωθεί το πρωί και δε θα κάνει τα “απαραίτητα” τσιγάρα με τον καφέ. Θα κάνει όσα τσιγάρα γουστάρει με τον καφέ. Μετά είναι στη ευγενική του διάθεση, το τι κατεύθυνση θα πάρει η μέρα. Αν στο γραφείο του προσφέρουν ένα κομμάτι τούρτα και δεν το φάει, η διατροφή του θα κινηθεί σε φυσιολογικά για το wellness επίπεδα. Αν πάλι δεχτεί, μισή ώρα μετά θα τον δεις να πετάγεται στο περίπτερο για να πάρει και πατατάκια. Όχι ένα σακουλάκι, αλλά όσα γεμίσουν οπτικά την πείνα του. Ίσως τα φάει όλα, ίσως και μισό.
Οι άνθρωποι αυτοί ζουν περιόδους που γοητεύονται από όλους
Όλα τα πλάσματα στον κόσμο αυτό μεταφράζονται σε potential. Δυνατότητες. Όλοι είναι πόρτες για νέες εμπειρίες. Θα φάνε τα μούτρα τους; Το ξέρουν, αλλά θα το κάνουν και αυτό με όλη τους την ψυχή. Ψάχνοντας το high. Όταν πια όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν βάλει στην αυλή, το σαλόνι, τις επαφές, τα instagram DM τους τους αδειάσουν, θα τους αφήσουν. Προχωρώντας προς το τίποτα. Δε θα αφήσουν ούτε έναν. Ο “όλα ή τίποτα” που έβλεπες έξω κάθε μέρα μέχρι χθες, θα μένει στον καναπέ προσπαθώντας να βρει το high αλλού. Ίσως και να προσπαθεί να τερματίσει το κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο. Και σε αυτό θα τα δώσει όλα, χωρίς κούραση. Θα νιώθει ότι κατακτά το ελληνικό κυριακάτικο όνειρό.
Οι “όλα ή τίποτα” δε θέλουν να τους κρατήσεις από το χέρι ή να τους βγάλεις ραντεβού
Θέλουν να πιεις μαζί τους ένα ολόκληρο μπουκάλι και να τους πεις ό,τι ξέρεις εσύ και οι σκοτεινές γωνίες στο μυαλό σου. Μόνο. Εκείνοι και αυτές. Κανένας άλλος. Θέλουν να τους δώσεις όλο το ρομαντισμό που οι άλλοι θα έβρισκαν μελό ή κλισέ. Όλο για εκείνους. Σπέσιαλ πράγματα. Δε θέλουν δώρα. Τα θέλουν όλα. Να τους κάψεις το μυαλό και να φιλοδοξείς να τους αναγκάσεις να μη σε ξεχάσουν ποτέ. Να πεις μεγάλες κουβέντες κι ας ξέρουν ότι μετά από λίγο θα βουτήξετε και οι δυο μαζί στο “τίποτα”. Γιατί ξέρουν ότι το “όλα” είναι υπερβολικά καλό για να κρατήσει για πάντα. Αν θέλουν να στα δώσουν όλα και εσύ είσαι στο μέτρο και στο λίγο, θα φύγουν. Αλλά και στη φυγή θα τα δώσουν όλα. Μέσα τους. Εσύ θα βλέπεις το τίποτα, γιατί στο μυαλό τους δεν άξιζες το όλα τους.
Η δυστυχία του να τα θέλεις όλα, κι όταν δεν τα παίρνεις να διαλέγεις το τίποτα είναι οδυνηρή. Για μερικούς είναι αναπόφευκτη. Είναι αυτοκαταστροφική, αλλά και το μέτριο είναι αργός θάνατος. Παραδέξου το.
Αν πρέπει να διαλέξω ένα πακέτο ευτυχίας είναι το γρήγορο όλα, η γρήγορη φωτιά, το ρίσκο του να ανέβω τόσο ψηλά που η κατάβαση να είναι απότομη και ριψοκίνδυνη. Το να παντρεύεσαι το “όλα η τίποτα” είναι η τέλεια συνταγή για καταστροφή, μια πολλά υποσχόμενη βόλτα με ένα πολύ γρήγορο αυτοκίνητο που φήμες λένε ότι έχει καμμένη μηχανή. Ή θα πεθάνεις ή μετά από μια ώρα θα λες ότι έκανες τον πιο αξέχαστη βόλτα της ζωής σου.
Αγαπήστε μας εμάς τους “όλα ή τίποτα”. Κι ας αφήσαμε το “καλό παιδί” να φύγει, κι ας ερωτευτήκαμε τα τσιγάρα μας πιο πολύ από τα λεφτά μας. Στην τελική, ή είμαστε τα καλύτερα παιδιά εκεί έξω ή οι τελευταίοι αθεράπευτα ρομαντικοί με διπολικές τάσεις και τα περισσότερα “στα ‘λεγα” στο ενεργητικό μας. Προχωράμε.
