Μια άρτια συντακτικά και ορθογραφικά πρόταση, προϋποθέτει τη χρήση σημείων στίξης, προκειμένου να ολοκληρωθεί και ταυτόχρονα να αποδοθεί σωστά, μεταδίδοντας έτσι στην επιθυμητή ένταση το νόημα που περιέχει στον αναγνώστη. Τα σημεία αυτά είναι πάντοτε διακριτικά, σαφή ως προς την αποστολή τους, διαχρονικά ως προς τη χρήση τους και αισθητικά αρμονικά ως προς την συνολική εικόνα του κειμένου.

Μια ζωντανή απόδειξη ότι η τέχνη σαν ορισμός, βρίσκεται παντού γύρω μας και ο όρος του καλλιτέχνη υπηρετείται με το ίδιο πάθος μέσα από τη διαφορετικότητα των δραστηριοτήτων. Ένας μουσικός που “ζωγραφίζει” τη μουσική του πάνω στο πεντάγραμμο, ένας γραφίστας που μεταμορφώνει ιδέες σε εικόνες, ένας νεαρός που κάνει graffiti σε ένα λευκό τοίχο-καμβά, μια κοπέλα που ασυναίσθητα ακολουθεί το ρυθμό ενός τραγουδιού που ακούει στα ακουστικά της, χορογραφώντας τα συναισθήματα της.

Η μόδα υπηρετείται μέσα από πολλές καλλιτεχνικές ειδικότητες. Αν ωστόσο μπορούσαμε να την παρομοιάσουμε με ένα κείμενο γραπτού λόγου, τότε ο συγγραφέας του πιθανότητα να ήταν ένας σχεδιαστής μόδας. Κάποιος που μεταχειρίζεται το ύφασμα σαν μια λευκή κόλλα χαρτιού που περιμένει να φιλοξενήσει πάνω της μια ιδέα. Μια ιδέα που περιγράφεται συλλαβή προς συλλαβή με τα δικά της σημεία στίξης και που χρωματίζεται ανάλογα με τις απαιτήσεις του δημιουργού. Στη συνέχεια η σκυτάλη παραλαμβάνεται στις φόρμες και τις σιλουέτες, όπου ο κόσμος της γεωμετρίας (πατρόν) και η σωστή χρήση των υλικών (ραπτική), κυριολεκτικά μετατρέπουν την ιδέα σε ένα φορέσιμο αποτέλεσμα, που συνδυάζει θεμελιώδη στοιχεία γλυπτικής και προσωπικής αισθητικής όπως επίσης και βαθύτερα νοηματικά περιεχόμενα.

Αν η μόδα μπορεί να παρομοιαστεί με τέχνη, τότε η δική της προσωπική έκθεση, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την πασαρέλα. Το μακρύ εκείνο φωταγωγημένο διάδρομο, όπου το κοινό μπορεί να γίνει θεατής μιας συμβολικής θεατρικής παράστασης, μέσα από στην οποία ξεδιπλώνεται η συμβολικότητα των ρούχων. Εκεί όπου αρχίζει η ουσιαστική ανάγνωση ενός κείμενου της μόδας.

Εκεί όπου τα καπέλα αντιστοιχούν στους τονισμούς των λέξεων, δίνοντας τους την απαραίτητη ένταση. Εκεί όπου η μουσική σε συνδυασμό με την υπόλοιπη σκηνογραφική επιλογή, μεταδίδουν και διαλαλούν τη βαθύτερη σημασία μιας συλλογής ρούχων, μετατρέποντας έτσι το χώρο σε εμπειρικό. Εκεί όπου ο θεατής καλείται να σκεφτεί και να προβληματιστεί μέσα από μια διαφορετική οπτική, βλέποντας τον ” κόσμο ” μέσα από τα μάτια κάποιου τρίτου. Εκεί που καλείται να κάνει εποικοδομητική κριτική, όχι μόνο στη συνολική παρουσίαση αλλά κυρίως στον τρόπο με τον οποίο έβλεπε τον κόσμο πριν από το αυτό.

Κάθε αντικείμενο και χώρος που μας περιβάλει, έχει τα δικά του σημεία αποκρυπτογράφησης. Είναι γεμάτο από ένα κώδικά επικοινωνίας, μέσα από τελείες, σχήματα, χρώματα, μοτίβα, φόρμες, υλικά, ηχητικά ακούσματα που γενικότερα μπορούμε να τα αποκαλούμε ίχνη. Ίχνη που σε κάποιους είναι ορατά από μακριά, ενώ σε άλλους χρειάζεται η χρήση γυαλιών. Αν η μόδα, ανεξάρτητα από το τι αντιπροσωπεύει για τον καθένα ξεχωριστά μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, αυτό δεν οφείλεται στην αίγλη της δημοσιότητας, της διαχρονικότητας και της διαφήμισης της. Είναι αποτέλεσμα της ικανότητας της, να μας δείχνει τον κόσμο των γύρω μας μέσα από τα μάτια τους. Μιας μόνιμης διάθεσης και υπενθύμισης της πως όλα αλλάζουν, ανάλογα με τον τρόπο που επιλέγουμε να τα προσεγγίσουμε.

Πριν λοιπόν προβούμε σε κριτική την επόμενη φορά που θα έρθουμε αντιμέτωποι με κάτι το “ξένο”, ας φορέσουμε τα “ειδικά γυαλιά” που χρειάζεται για να το δούμε απενοχοποιημένα και με μια λιγότερο κουρασμένη ματιά.  Πέρα ότι μπορεί να μας αρέσει αυτό που θα ανακαλύψουμε, ίσως το συνηθίσουμε και στη συνέχεια λανσάρουμε και μόδα!

Yorgos Pantazonas – www.stylists.gr