“Tέσσερα κορίτσια, μία εκδρομή στο χωριό, ένα πανηγύρι και ένα μυστικό που απειλεί να καταστρέψει τη φιλία τους.” Αυτά ίσως είναι και τα απολύτως βασικά συστατικά που χρειάζεσαι για να πεισθείς να βοηθήσεις στη δημιουργία της ταινίας μικρού μήκους Not Your Typical Roadtrip. Δημιουργοί της ταινίας είναι μία ομάδα φοιτητών της Σχολής Κινηματογράφου του ΑΠΘ, με σκηνοθέτιδες τη Βίκυ Αναστασιάδου και τη Νεφέλη Αθανασάκη.

Όπως μας πληροφορούν, η ταινία περιστρέφεται γύρω από τέσσερις φίλες, τη Μελίνα, την Καλυψώ, την Αλίκη και την Κατερίνα. Μεγάλωσαν στην πόλη και πέρασαν τα φοιτητικά τους χρόνια μαζί. Θα αποφασίσουν, όμως, να κάνουν μία εκδρομή που θα ταράξει τις ισορροπίες στη φιλία τους. H ιστορία βασίζεται κατά πολύ σε προσωπικά βιώματα και εμπειρίες των δημιουργών της, σαν μια ωδή σε όσα πέρασαν και σε όσα πρόκειται να έρθουν. Εμείς μιλήσαμε με τη Βίκυ και τη Νεφέλη για να μας βάλουν μέσα στον κόσμο της ταινίας και να μοιραστούν μαζί μας την πορεία τους προς τη δημιουργία.

Not Your Typical Road Trip - Αφίσα

Τι είναι αυτό που ωθεί τέσσερις φίλες να μπουν σε ένα αυτοκίνητο, να αφήσουν τη μεγαλούπολη και να πάνε σε ένα μικρό χωριό;

Πρώτα απ’ όλα σημαντικός παράγοντας είναι το τέλος μίας περιόδου. Πρόκειται για τέσσερις φίλες που μόλις έχουν τελειώσει τις σπουδές τους και αποφασίζουν να κάνουν την εκδρομή που έλεγαν να κάνουν πάντα, αλλά δεν έκαναν ποτέ. Άλλοτε δεν είχαν χρόνο, άλλοτε προτιμούσαν να πάνε κάπου αλλού. Είναι κορίτσια που θέλουν να ζουν τη ζωή τους μέχρι δακρύων. Συλλέγουν εμπειρίες και δοκιμάζουν διαφορετικά πράγματα, βγαίνοντας συχνά από τη ζώνη ασφαλείας τους. Ψάχνουν συνεχώς το νέο, για να μην βαριούνται. Για αυτές η εκδρομή στο χωριό είναι άλλη μία ξεχωριστή εμπειρία, και όχι μόνο εξαιτίας του βουκολικού περιβάλλοντος.

Τι ρόλο έπαιξε το lockdown στο να ξεκινήσετε την προ-παραγωγή της ταινίας;

Το lockdown διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό την προ-παραγωγή της ταινίας μας. Αρχικά δεν φανταζόμασταν πόσο θα αλλάξουν οι ζωές μας, η πραγματικότητα όμως μας πρόλαβε. Αυτό που μας κατέβαλε περισσότερο ήταν η έλλειψη της ανθρώπινης επαφής, καθώς πρόκειται για μία ταινία που αφορά μία παρέα και φτιάχνεται από μία παρέα. Ευτυχώς όμως, το ότι ήμασταν μακριά δεν άλλαξε το ότι ήμασταν εκεί ο/η ένας/μία για τον/την άλλον/η. Σύντομα, κληθήκαμε να σκεφτούμε νέους τρόπους που θα μας βοηθούσαν στην πραγματοποίηση της ταινίας μας. Κάναμε διαδικτυακές συναντήσεις κάθε βράδυ, κάποιες φορές και περισσότερες από μία, στις οποίες προτείναμε ιδέες και συζητούσαμε. Όσο βλέπαμε την προ-παραγωγή της ταινίας μας να εξελίσσεται, νιώθαμε ότι ξεπερνάμε τον παράγοντα της απόστασης και αυτό μας έκανε πιο παραγωγικούς.

Η ταινία μικρού μήκους 'Not Your Typical Roadtrip' είναι αφιερωμένη στο τέλος μιας εποχής

Πώς μπορεί να επηρεάσει το τέλος της φοιτητικής ζωής μια φιλία;

Το τέλος κάθε περιόδου μπορεί να επηρεάσει ό,τι γεννήθηκε μέσα σε αυτή. Όμως κάποια πράγματα παραμένουν ίδια και αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει μία ειλικρινή ανθρώπινη σχέση, όπως είναι η φιλία. Είναι γεγονός ότι για τους/τις περισσότερους/ες η φοιτητική ζωή είναι κάτι ευχάριστο. Αυτό που μοιάζει πιο τρομακτικό είναι το μετά, όταν πρέπει να προσαρμοστείς σε μία νέα πραγματικότητα. Ωστόσο, η φοιτητική ζωή είναι μία περίοδος πραγματικής ενηλικίωσης και διαμόρφωσης προσωπικότητας. Οι άνθρωποι που τείνουμε να επιλέγουμε δίπλα μας σε αυτή την κομβική φάση δεν είναι προσωρινοί, τουλάχιστον όχι πάντα. Συνεπώς, το τέλος των φοιτητικών χρόνων δεν σημαίνει αυτομάτως το τέλος μιας φιλίας.

Πώς πιστεύετε ότι έχει αλλάξει η απεικόνιση της γυναικείας φιλίας στη μεγάλη οθόνη τα τελευταία χρόνια;

Καταρχάς, η απεικόνιση της γυναικείας φιλίας, αλλά και γενικότερα της γυναίκας ως ολοκληρωμένης, ανεξάρτητης προσωπικότητας είναι κάτι καινούριο στις κινηματογραφικές αφηγήσεις. Συχνά οι γυναίκες παρουσιάζονταν ως νοικοκυρές ή ως ”μήλα της Έριδος” για τους άντρες πρωταγωνιστές, έτσι λίγη ήταν η σημασία που δίνονταν στις ίδιες και τις φιλίες τους. Ακόμη και σε πιο πρόσφατες ταινίες, οι γυναικείες φιλίες παρουσιάζονταν ως σχέσεις μηδαμινής σημασίας, πηγές στείρου ανταγωνισμού και ζήλιας. Τα τελευταία χρόνια αυτό έχει αλλάξει. Οι περισσότεροι γυναικείοι χαρακτήρες σταματούν να είναι αρχετυπικοί, γίνονται πολυδιάστατοι και σφαιρικοί. Τα προβλήματα τους αποκτούν πραγματική υπόσταση και οι γυναίκες παρουσιάζονται πιο υποστηρικτικές η μία για την άλλη. Στο μέλλον, ελπίζουμε ότι τέτοιες απεικονίσεις θα είναι καθολικές και δεδομένες.

Αν επέλεγε η κάθε μία ένα soundtrack για τη ζωή της, ποιο θα ήταν αυτό;

Νεφέλη: Κάθε στιγμή της ζωής μου θα ήταν και ένα διαφορετικό soundtrack. Αυτές τις μέρες, το τέλος της καραντίνας πλησιάζει, το καλοκαίρι έχει σχεδόν έρθει και το soundtrack για τη ζωή μου θα ήταν μάλλον αυτό της ταινίας “Από την άκρη της πόλης“, του Κ. Γιάνναρη.
Βίκυ: Εάν είχα να επιλέξω ένα soundtrack για την ζωή μου, σίγουρα δεν θα μπορούσα να επιλέξω. Θεωρώ πως κάθε χρόνο θα άλλαζα, διότι η ζωή μου είναι το παρόν, τα προβλήματα του τώρα με απασχολούν, οι εμπειρίες του τώρα με γοητεύουν. Θα έλεγα λοιπόν πως για αυτήν την περίοδο της ζωής μου θα διάλεγα το Solo του Frank Ocean από το άλμπουμ Blonde.
Υ.Γ. Μη ξεχνάς ότι μπορείς να μάθεις περισσότερα για τη ταινία και να βοηθήσεις τη δημιουργία της εδώ.