Οι χωρισμοί είναι απαίσιοι! Δεν χρειάζεται να είσαι πυρηνικός φυσικός για να καταλάβεις ότι ένας χωρισμός είναι συνήθως το (μεταφορικό) φτυάρι που σκάβει έναν (εξίσου μεταφορικό, αλλά συχνά πολύ βαθύ) λάκκο πόνου, ενοχής, φόβου, μεταμέλειας και αυτολύπησης. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που, καμιά φορά, αρθρώνουμε την πολύ κακή ιδέα: «ας μείνουμε φίλοι!» Καταλαβαίνω ότι, στο μυαλό μας, κάτι τέτοιο βγάζει νόημα αφού σκεφτόμαστε ότι μια «υποβάθμιση» της σχέσης μας θα είναι μάλλον ευκολότερη και λιγότερο επώδυνη απ’ το να την τελειώσουμε μια και καλή. Πιστέψτε με όμως, θα είναι άσχημο όπως και να χει! Μη νομίζετε, σας ακούω εσάς που λέτε: «Αυτό είναι γελοίο! Αγαπάμε πολύ ο ένας τον άλλον και ταιριάζουμε πολύ και σαν χαρακτήρες. Απλώς δεν είναι της μοίρας μας γραφτό να είμαστε μαζί». Σας ακούω και γελάω σαρδόνια! Είναι φύσει αδύνατο να τελειώσεις μια σχέση που, για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε μια κάποια… εγγύτητα (ναι, στο σέξι αναφέρομαι) και να περάσεις κατευθείαν σε μια άλλη, στην οποία η επαφή είναι λιγότερο στενή, χωρίς να μεσολαβήσει κάποιο διάστημα απαραίτητο και για τις δύο πλευρές για να επουλωθούν οι πληγές (ελπίζω μόνο συναισθηματικές!) που δημιούργησε ο χωρισμός. Και πώς ακριβώς θα το πετύχεις αυτό αν ξαφνικά κάνεις κολλητή παρέα με το άτομο που στις δημιούργησε; Είναι σα να προσπαθείς να βάλεις αλοιφή για εγκαύματα στο καμένο χέρι σου ενώ ακουμπάς ακόμα το μάτι της κουζίνας. Δεν βγάζει και πολύ νόημα, έτσι δεν είναι; Εκτός αυτού, η φιλία είναι κατά γενική ομολογία μια σχέση μεταξύ ίσων αλλά στους περισσότερους χωρισμούς δεν υπάρχει ισότητα –συνήθως υπάρχει κάποιος που παρατάει και κάποιος που τον παρατάνε (για το θέσω κομψά!) και αυτός που… παρατήθηκε συνήθως τρέφει πιο ισχυρά συναισθήματα απ’ αυτόν που παράτησε. Και μόνο το γεγονός ότι ο δεύτερος μπορεί να το σκεφτόταν για κάποιο διάστημα πριν το κάνει, τον φέρνει στην προνομιακή θέση να είναι πιο προετοιμασμένος γι’ αυτό, ξεπερνώντας τον χωρισμό πιο εύκολα και προχωρώντας στη ζωή του πιο γρήγορα. Και εκεί, έρχεται η πραγματική δοκιμασία! Ξαφνικά, η πρώην σου, αρχίζει να βγαίνει με κάποιον άλλον και αυτός ο άλλος δεν είναι ο γκόμενος της κολλητής σου, είναι ο τύπος που επέλεξε για να είναι μαζί της όταν πια δεν ήθελε να είναι μαζί με σένα!!! Σας έχω και χειρότερο σενάριο όμως: βραδινή έξοδος σε κάποιο bar (ή και σε 2-3 γιατί πάντα θα υπάρχουν οι ΑΑ να μας περιθάλψουν στην ανάγκη μας), τα ποτήρια γεμίζουν και αδειάζουν και γεμίζουν και αδειάζουν και πάλι, είστε και οι δύο σε flirtatious mood οπότε καταλήγετε στο κρεβάτι για μια ξεπέτα. «Και τι έγινε;», θα μου πείτε, «είμαστε friends with benefits!», σωστά; ΛΑΘΟΣ γιατί όταν εσύ θα ξυπνήσεις το πρωί και θα πας ν’ αγκαλιάσεις την κοπέλα που γουστάρεις ενώ εκείνη θα σ’ αποφεύγει και θα ζητήσει απ’ το «φιλαράκι» της να της αδειάσει τη γωνιά, θα είναι σαν να χωρίζετε απ’ την αρχή! Αν θέλετε την συμβουλή μου λοιπόν, ένας χωρισμός πρέπει να είναι όσο πιο οριστικός γίνεται. Δεν παίρνεις τηλέφωνο, δεν στέλνεις μηνύματα και διαγράφεις τον άλλον απ’ το Facebook για να μην σου εμφανίζονται κάθε τρεις και λίγο ενημερώσεις για το πόσο καλά περνάει χωρίς εσένα. Αν κάτι τέτοιο είναι δυνατό, αποφεύγεις εκείνο το καφέ που πηγαίνατε πάντα μαζί και που εσύ θες να το επισκέπτεσαι τώρα ακόμα πιο συχνά μπας και πέσετε μούρη με μούρη «τυχαία» ή με την ελπίδα να πετύχεις κάποιον κοινό σας φίλο. Το οποίο με φέρνει στην επόμενη συμβουλή μου: αποδέξου ότι θα υπάρχουν παράπλευρες απώλειες. Όσο και να συμπαθείς τον αδερφό της πρώην σου ή τους κολλητούς του πρώην σου, καλό θα είναι να ξεκόψεις για κάποιο διάστημα αλλιώς θα μπαίνεις πάντα στη διαδικασία να ρωτάς και ίσως οι απαντήσεις που θα πάρεις να μην είναι αυτές που θα ήθελες. Γενικά, βρες ένα-δυο πράγματα για ν’ απασχοληθείς. Κάποιο χόμπι, εξόδους με φίλους… Οτιδήποτε για να μην σκέφτεσαι συνέχεια τις όμορφες στιγμές που πέρασαν και πάνε! Δεν λέω ότι είναι εντελώς απίθανο να καταλήξετε, μετά από κάποιο διάστημα να κάνετε όντως παρέα με μια πρώην σχέση σας, να βγαίνετε και πάλι μαζί με κοινούς σας φίλους και να πηγαίνετε σε παλιά σας στέκια, αν αυτό είναι που επιθυμείτε εν τέλει. Αυτό που λέω είναι ότι, αν πάρετε τις αποστάσεις σας την σωστή στιγμή, μπορεί αργά ή γρήγορα, να συνειδητοποιήσετε ότι αυτά που είχατε μέχρι τώρα, δεν σας λείπουν καν!