Πρόσφατα η απώλεια ενός δικού μου ανθρώπου σηματοδότησε την ανάγκη μου να αναρωτηθώ μερικά πράγματα για τη ζωή. Δεν σου κρύβω πως όταν μου ανακοίνωσαν το δυσάρεστο αυτό νέο, μετά από λίγο σκέφτηκα πως είναι δυνατόν να συμβεί αυτό και ύστερα συλλογίστηκα πως οι επιθυμίες μας δεν γίνεται να ευθυγραμμίζονται πάντα με την πραγματικότητα. Αυτή η είδηση με βοήθησε να σκεφτώ όλα όσα μου έμαθε αυτός ο άνθρωπος, μαζί και τις στιγμές που είχα τη χαρά να ζήσω μαζί του.

Ο λόγος όλης αυτής της εισαγωγής δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι συνειδητοποίησα μέσα από αυτήν την απώλεια, τη σημασία που είχα ξεχάσει να δίνω στην κάθε μου στιγμή.

Παρακάτω διάβασε τους 5 σημαντικότερους τρόπους που εγώ έχω συγκρατήσει έως τώρα μέσα από το δικό μου προσωπικό πρίσμα και προσπαθώ να επαναλαμβάνω στον εαυτό μου καθημερινά.

Άσε το παρελθόν ‘πίσω’ και το μέλλον στο ‘άγνωστο’

Ουσιαστικά, αν το καλοσκεφτείς οι περισσότεροι από εμάς έχουμε την τάση να μελαγχολούμε επειδή μας ορίζει το παρελθόν και να αγχωνόμαστε επειδή σκεφτόμαστε το μέλλον. Το αν το κάνουμε συνειδητά ή όχι δεν έχει καμία απολύτως σημασία μιας και το αποτέλεσμα εδώ παραμένει το ίδιο. Αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι να αναγνωρίζουμε την αξία του να χαιρόμαστε το παρόν. Διαφορετικά, είναι σαν να καταδικάζουμε παθητικά τον εαυτό μας στο να ζει μέσα από την ανάμνηση και την αναμονή. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε στο μεσοδιάστημα πριν φτάσουμε στο σημείο να δημιουργήσουμε όμορφες αναμνήσεις και αντίστοιχα ένα όμορφο μέλλον.

Αναγνώρισε τον λόγο που ‘μπλοκάρεις’ στο παρόν

Ποιος είναι ο λόγος που δεν απολαμβάνεις το σήμερα; Η συγκεκριμένη ερώτηση όσο απλή και αν φαίνεται, κρύβει πραγματικά μέσα τις όλες τις πιθανές απαντήσεις που θα σε βοηθήσουν να αναγνωρίσεις τι μπορεί να πηγαίνει λάθος στο παρόν σου. Αν για παράδειγμα, πιάνεις τον εαυτό σου να νιώθει σε καθημερινή βάση δυσαρεστημένος και αν παρατηρείς τριγύρω σου αλλά και μέσα σου μια συσσωρευμένη αρνητική ενέργεια, τότε πιθανόν μια ενδοσκόπηση για να ανακαλύψεις από που προέρχεται αυτή σου η δυσαρέσκεια, πραγματικά να σε βοηθήσει! Αναγνώρισε και εμπιστεύσου τα συναισθήματα σου. Δεν σου αξίζει να υποφέρεις εξαιτίας του αόρατου φορτίου που κουβαλάς μέσα σου.

Η επιλογή του να ‘επιλέγεις’

Και ενώ στις μέρες μας η λέξη «επιλογή» μοιάζει πιο διαδεδομένη από ποτέ καθώς αποτελεί ανάγκη όλων μας να επιλέγουμε πως θέλουμε να ζούμε, δεν σου κρύβω πως ως έννοια στη πράξη κρύβει και μερικές παγίδες. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί για να είμαστε σε θέση να επιλέγουμε το οτιδήποτε, απαιτείται ταυτοχρόνως να μπορούμε να είμαστε και συνειδητοποιημένοι, μη αποκλίνοντας από την πραγματικότητα των όσων μας συμβαίνουν. Με άλλα λόγια, ασφαλώς και μας δίνεται η επιλογή να επιλέγουμε το οτιδήποτε για εμάς, αρκεί να μην ξεχνάμε να παραμένουμε συνδεδεμένοι στο παρόν.

Επιστροφή στη φύση

Για ακόμη μια φορά θα ακούσεις μια κοινότυπη φράση, όμως η επαφή με τη φύση μπορεί στα αλήθεια να σου προσφέρει τα ωραιότερα συναισθήματα. Απλά θυμήσου όλες εκείνες τις φορές που βρέθηκες μπροστά από μια θάλασσα ή κάτω από τον ήλιο αγναντεύοντας εκείνο το μοναδικό τοπίο. Θυμάσαι; Αναβίωσε εκείνη τη στιγμή και αναρωτήσου γιατί δεν επιλέγεις συχνότερα να απολαμβάνεις την επαφή σου με τη φύση. Προσωπικά το δοκίμασα και τελευταία έχει μπει για τα καλά στη ‘to- do’ λίστα μου. Ότι καιρό και αν κάνει έξω, όποια και αν είναι η διάθεση μου. Μερικά λεπτά για περπάτημα στα αλήθεια αρκούν. Το αποτέλεσμα; Θα καθαρίσει το μυαλό σου και σίγουρα θα επαναπροσδιοριστείς. Απλά δοκίμασε το!

Τα όρια είναι απαραίτητα, όχι όμως για να οριοθετούν το ποιοι είμαστε

-What are you? , -To define is to limit. Ελληνιστί, -Ποιος είσαι; -Το να οριοθετείς σημαίνει να περιορίζεις. Δεν ξέρω σε ποιον ανήκει αυτή η υπέροχη φράση, για ένα πράγμα είμαι βέβαιη όμως, πρόκειται για ένα motto που θα μπορούσε κάλλιστα να καθρεφτίζει ολόκληρη την ιδιοσυγκρασία μου. Και ξέρεις γιατί; Γιατί κατάλαβα πως όσο μεγαλώνω τελικά είμαι πολλά περισσότερα από όσα νόμιζα.

Μου αρέσουν μερικά πράγματα που ποτέ δεν θα πίστευα, αλλάζω χρόνο με τον χρόνο και αν μια αλλαγή επιβεβαιώνει το πόσο πολύ ταυτίζομαι με την παραπάνω φράση είναι η εξής: Επιλέγω να μην αναλώνομαι πια σε κατευθύνσεις που δεν με γεμίζουν. Ακόμη και αν κάποιες από αυτές κάποτε έμοιαζαν στο μυαλό και στα μάτια μου ειδυλλιακές. Και αυτή νομίζω είναι η αφετηρία της ευτυχίας, αυτό και το προσωπικό μου νόημα για να καταφέρνω να παραμένω συνδεδεμένη στο παρόν.

Όταν λοιπόν στο εξής θα επαναφέρω στη μνήμη μου την απώλεια που βίωσα, αυτομάτως θα προσπαθώ να αναρωτιέμαι το εξής: Τι νόημα έχει ο πόνος αν δεν μπορούμε να απολαμβάνουμε τη χαρά μέσα από αυτόν; Και ύστερα, εφόσον επιζητούμε τη χαρά, τι νόημα έχει να την κυνηγάμε και να την αναπολούμε αν δεν μπορούμε τουλάχιστον να την απολαμβάνουμε στο παρόν;

Αλήθεια πες μου, τι νόημα έχει; Σου εύχομαι να κάνεις και εσύ τις ίδιες εσωτερικές σκέψεις. Και αν δυσκολεύεσαι, και αν λες πως δεν μπορείς είναι γιατί μάλλον δεν προσπάθησες όσο θα έπρεπε. Μη περιμένεις τίποτα και κανέναν. Σήμερα. Εσύ. Αυτή είναι η ζωή σου.