Το καλοκαίρι του 1999, έκλεινα τα έντεκα μου χρόνια. Ήταν μια χρονιά, από την οποία θυμάμαι μόνο τα highlights της. Τους βομβαρδισμός του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, το «Πρωτάθλημα μες στο Παλέ», τις «Προφητείες» της Βανδή (ένοχο μυστικό) και λίγα ακόμα περισσότερο ή λιγότερο σημαντικά. Θυμάμαι όμως το θερινό σινεμά στο μέρος που περνούσα τα καλοκαίρια μου. Ένα βράδυ, ξεγλίστρησα από το οικογενειακό πρόγραμμα κι υπό την σκέπην του μεγάλου εξαδέλφου, πήγα με τους «μεγάλους» σινεμά χωρίς να με νοιάζει καθόλου τι πρόκειται να δούμε. Ο εφιάλτης ξεκινούσε.
Η ταινία που είδαμε ήταν το «Ας Περιμένουν οι Γυναίκες» και πραγματικά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί. Στα προεφηβικά μάτια μου έμοιαζε με βιντεοκασέτα των 80’s. Πάλι καλά, είχε δροσιά εκείνο το βραδάκι του Ιούλη και κοιμήθηκα χωρίς να ενοχλήσω κανέναν.
Πέρασαν 15 χρόνια. Μαζεμένοι με κολλητούς φίλους στη βεράντα του σπιτιού μου, ένας από αυτούς, διακατεχόμενος από άκρατο ενθουσιασμό, πρότεινε να δούμε την «ωραιότερη ελληνική ταινία που γυρίστηκε ποτέ». Βγάζει το φλασάκι του και μετά από λίγο διαβάζω στους τίτλους αρχής το –επικό πια- «καλοκαιρινή μακεδονική κωμωδία». Ακολούθησε ένας παροξυσμός γέλιου από ανθρώπους που ήξεραν απ’ έξω όλες τις ατάκες της ταινίας, «κοίτα αυτό», «σκέψου πρώτα, κατάλαβε και μετά πες ότι δεν καταλαβαίνω».
Είχα αρχίσει να καταλαβαίνω. Ο Πάνος, ο Μιχάλης κι ο Αντώνης προσπαθούν να μην φτάσουν ποτέ εκεί που τους περιμένουν οι γυναίκες και μας χαρίζουν απλόχερα μιάμιση ώρα ακατάπαυστου γέλιου μέσα από τραγικές συμπτώσεις, ευφάνταστους –στα όρια του επικού- διαλόγους και μια σκωπτική κριτική για την Ελλάδα της δεκαετίας του ’90 κι εν τέλει μια προφητεία για την Ελλάδα του σήμερα.
Από τότε βλέπω αυτήν ταινία όποτε δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω, έχω συμπαθήσει την Αγγελική Ηλιάδη, χαιρετώ φίλους στο δρόμο φωνάζοντας «Κλυταιμνήστρα Ούου» κι έχω μάθει να συγχωρώ αυτούς που από έρωτα εκπέσανε. Δεν έχω καταφέρει βέβαια ποτέ να πείσω μια γυναίκα να περιμένει να τελειώσει η ταινία.
Να τη δείτε ένα γλυκό βράδυ το καλοκαίρι που έρχεται. Και πού ξέρετε; Αν έχει και πανσέληνο μπορεί να δείτε τις νύμφες.
«Ας Περιμένουν οι Γυναίκες»
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Σταύρος Τσιώλης
Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Ζουγανέλης, Σάκης Μπουλάς, Αργύρης Μπακιρτζής.
