”Ένα χειμωνιάτικο πρωινό του Σαββάτου, το 2016, είχαμε πρόβα με τη θεατρική ομάδα. Η φίλη Νίκη –από το Ελπινίκη- μου είπε μια ατάκα που είχε ακούσει το προηγμένο βράδυ: «Πες μου τώρα πώς να κοιμηθώ, που μυρίζω μόνο εσύ». Αυτή ήταν η ατάκα-έμπνευση και η αφορμή για να με παροτρύνει η Νίκη λέγοντας: – Τσατσάκη, γιατί δεν γράφεις μια ιστορία;”
H Mαρία Τσατσάκη ακούει την ατάκα σου και την κάνει μία σύντομη, όμορφη ιστορία.
Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια ατάκα που ήθελε να γίνει ιστορία. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ένα χειμωνιάτικο πρωινό του Σαββάτου το 2016, είχαμε πρόβα με τη θεατρική ομάδα και η φίλη Νίκη – από το Ελπινίκη- μου είπε μια ατάκα που είχε ακούσει το προηγούμενο βράδυ: «Πες μου τώρα πώς να κοιμηθώ, που μυρίζω μόνο εσύ». Αυτή ήταν η ατάκα-έμπνευση και η αφορμή για να με παροτρύνει η Νίκη λέγοντας: Τσατσάκη, γιατί δεν γράφεις μια ιστορία;
Έτσι ξεκίνησαν όλα! Αυθόρμητα και με συγκίνηση έγραψα την πρώτη μου ιστορία από την ατάκα της Νίκης. Δεν γινόταν διαφορετικά! Άρχισα να συλλέγω ατάκες και να ταξιδεύω μαζί τους γράφοντας ιστορίες. Γράφω ιστορίες με έμπνευση μια ατάκα γιατί δε θέλω να πεθαίνουν οι στιγμές από τις ατάκες. Οι ιστορίες μου έχουν ώρα, μέρα και μέρος, έχουν τη δική τους στιγμή ζωής και κάθε φορά που κάποιος τις διαβάζει ζωντανεύουν ξανά. H ατάκα της Νίκης έφερε την ατάκα της Ελίνας, της Μαρίας και κάπως έτσι πέρασε ένα χρόνος συλλέγοντας ατάκες και γράφοντας ιστορίες. Αυτό ήταν που με ξύπνησε δημιουργικά και έτσι γεννήθηκε η ιδέα για να γίνει πραγματικότητα η σελίδα μου «Η ατάκα που έγινε ιστορία!».
Φέτος, λοιπόν, τον Ιανουάριο βγήκε live με μεγάλη μου χαρά και ένα μοναδικό συναίσθημα ενθουσιασμού. Η Σοφία έφτιαξε αυτή την καταπληκτική ιστοσελίδα, η Ρωξάνη τα κείμενα περί δικαιωμάτων και η Χρύσα χτενίζει τα κείμενα και μου επισημαίνει τα (ν) που χάθηκαν στη πορεία μέσα στις ιστορίες μου. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα κορίτσια που με βοήθησαν και συνεχίζουν να με βοηθούν σε ό,τι και να χρειαστώ!
Έχεις κάποιες σχετικές σπουδές στη συγγραφή;
Σπουδές στη συγγραφή δεν έχω κάνει μέχρι τώρα. Θα πω κάτι πολύ κοινότυπο. Έγραφα από μικρή και μου άρεσε πολύ. Η συγγραφή για εμένα είναι ο τρόπος μου να ταξιδεύω για να βρω τα δικά μου όρια και τα όρια των άλλων γύρω μου. Είναι ο τρόπος μου για να βρίσκω το εαυτό μου και τους άλλους σε ιστορίες μυθοπλασίας και μη. Τέλος, είναι η στιγμή της ευτυχίας μου που με κάνει να χαμογελάω. Μια μικρή εσωτερική δημιουργική σπουδή είναι και αυτό. Έχω κάνει αρκετά σεμινάρια δημιουργικής γραφής με αγαπημένους δασκάλους που με ενέπνεαν κάθε φορά να γίνω καλύτερη. Ψάχνομαι συνεχώς και αναζητώ στιγμές δημιουργικής έμπνευσης. Παρέα με τους συμμαθητές μου γράφουμε κάποια απογεύματα Κυριακής δημιουργώντας νέα μονοπάτια στα κείμενα μας. Όμορφες στιγμές!
Ποια είναι η αγαπημένη σου ατάκα μέχρι τώρα; Και επειδή θα απαντήσεις ότι είναι όλες σου παιδιά σου πες μου με ποιο κριτήριο θα επέλεγες μία ατάκα ως αγαπημένη.
Το κατάλαβες ε; Θα έλεγα όντως το κλασσικό ότι όλες είναι παιδιά μου και δε μπορώ να τις ξεχωρίσω! Θα βάλω όμως ως κριτήριο τη πιο περίεργη-αγαπημένη ατάκα με που μου έχουν στείλει μέχρι τώρα σε συνδυασμό την ιστορία της. Η ατάκα αυτή είναι «Χαμήλωσε τις βλεφαρίδες σου για να πεθάνεις μαζί με τον ήλιο». Δεν σου φαίνεται και εσένα περίεργη ατάκα, ε; Έλαβα στo e-mail μου αυτή την ατάκα από έναν ανώνυμο αποστολέα που απλά μου ανέφερε τη μπερδεμένη έννοια που έχει γι αυτόν. Μου ζήτησε να γράψω μια ιστορία για να δει τη δική μου οπτική.
Έγραψα την ιστορία, έστειλα την ιστορία και δεν είχα κάποια απάντηση. Το αναφέρω γιατί συνήθως μου στέλνουν πως τους φάνηκε η ιστορία αν τους άρεσε ή όχι και αν «έδεσε» με την ατάκα. Έφτασε ο καιρός, λοιπόν, που θα την ανέβαζα στη σελίδα μου και έστειλα τη σχετική ενημέρωση. Η ανώνυμη απάντηση ήταν πολύ συγκινητική, όχι μόνο γιατί η ιστορία «έδεσε» με την ατάκα, αλλά επειδή ο ίδιος είχε βιώσει παρόμοια ιστορία στο ίδιο μέρος, χωρίς να μου έχει κάνει καμία αναφορά.
Μαγική στιγμή για εμένα να ζωντανέψω εν αγνοία μου μια στιγμή που έχει ήδη συμβεί. Μαγική στιγμή για εμένα που οι ιστορίες μου αγκαλιάζουν τις ατάκες με το πιο ταιριαστό τρόπο! Αυτή είναι η μαγεία που με εμπνέει κάθε φορά με το «διαδραστικό» τρόπο γραφής που έχω επιλέξει! Η χαρά μου δε περιγράφεται όταν μοιράζεται κάποιος την ατάκα του και τη στιγμή της που ξεχώρισε στις τόσες στιγμές που ζει στη καθημερινότητα του. Η μεγαλύτερη χαρά – συγκίνηση είναι όταν μοιράζεται μαζί μου το συναίσθημα του πως η ιστορία μου άγγιξε τη δική του ψυχή.
Τι καθορίζει μία ατάκα ώστε να γίνει ιστορία;
Δεν υπάρχει κριτήριο. Κάθε ατάκα μπορεί να γίνει ιστορία. Αυτό που μου αρέσει είναι να δημιουργήσω τη στιγμή της ατάκας, να τη ζωντανέψω και να τη κάνω πραγματική. Πολλές φορές με δυσκολεύουν ατάκες. Αλλά πάντα βρίσκεται η ιστορία που «κουμπώνουν» και γίνονται μια όμορφη ιστορία. Απλά μπορεί καμιά φορά να θέλει λίγο περισσότερο χρόνο η έμπνευση. Συνήθως όταν λαμβάνω τις ατάκες κατευθείαν εκτοξεύεται το μυαλό μου στο σύμπαν της έμπνευσης και ζω την ιστορία της ατάκας σα να έγινε. Μετά μένει να τη γράψω.
Πόση ώρα και έμπνευση χρειάζεσαι για να μετατρέψεις μία ατάκα σε ιστορία;
Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι έχω γράψει ιστορίες, ώρες πολλές, χειμωνιάτικα μεσημέρια, μπροστά στη θάλασσα. Αλλά και σε 20 λεπτά στο λεωφορείο από αεροδρόμιο στο σπίτι. Πάντα βέβαια η αρχική μορφή διαφέρει από τη τελική γιατί και το αυθόρμητο μπορεί πολλές φορές να είναι ακατανόητο.
Ποιές είναι οι δυσκολίες της διαδικασίας;
Δυσκολία στη διαδικασία δεν έχω αντιμετωπίσει, μόνο δυσκολία χρόνου. Δε φταίει ο χρόνος βέβαια, εγώ φταίω. Ο κυριότερος λόγος είναι ότι κάθε φορά η επιθυμία μου για να κάνω νέα πράγματα είναι πολύ περισσότερα από από τις 24 ώρες της μέρας. Πολλές αναζητήσεις με θέατρο, χορούς κτλ κτλ. και φυσικά ότι άλλο προκύπτει που μπορεί να με εμπνεύσει για να χαμογελάσω! Βέβαια όταν η ανάγκη μου είναι μεγαλύτερη ο χρόνος βρίσκεται και εγώ βρίσκομαι χειμωνιάτικα στην αγαπημένη μου παραλία (που είναι άδεια σχεδόν). Ακούγοντας το κύμα της θάλασσας, την αγαπημένη μου μουσική, γράφω ιστορίες μέχρι ο ήλιος να γίνει ροζ και να αχνοφαίνεται το φεγγάρι. Πάντα κάνω και μια βουτιά εκείνη τη ώρα του ηλιοβασιλέματος, έτσι για τη λύτρωση της στιγμής!
Και αυτό που είχες στο μυαλό σου αρχικά τελικά πως εξελίσσεται; Τι ονειρεύεσαι για το project σου;
Ένας φίλος μου, μου είχε πει ότι η ατάκα – ιστορία «Ίσως να σου δώσει χαρές που δε θα μπορούσες να φανταστείς». Νομίζω ότι ούτε μπορούσα ούτε μπορώ φανταστώ πόσες χαρές θα μου δώσει ακόμα! Κάθε φορά που συζητάω για το ατάκα- ιστορία οι γύρω μου λένε ότι φωτίζεται το πρόσωπο μου και βγαίνει το πιο γλυκό μου χαμόγελο. Αυτό το λένε οι άλλοι που με βλέπουν, φαντάσου πόσο όμορφα νιώθω εγώ μέσα μου με το ότι ένα όνειρο μου έγινε πραγματικότητα. Εμπνέει, συγκινεί και αγγίζει τις ψυχές όσων το διαβάζουν. Το δίδυμο όνειρο του ατάκα-ιστορία είναι να γίνει βιβλίο και να ξεφυλλίζω τις σελίδες του μυρίζοντας το καινούργιο σε ένα ράφι κάποιου βιβλιοπωλείου. Αυτό, προς τα παρόν, δουλεύεται στο σύμπαν της έμπνευσης μου. Μέχρι τότε αναμένω τις ατάκες σας γιατί θέλουν να γίνουν ιστορίες και δε μπορούν να περιμένουν.
Εσύ έχεις διαβάσει ατάκα-ιστορία ή ακόμα;
