Η συνέντευξη με τις δίδυμες, Μαρία και Αγγελική Βασιλακοπούλου, έμοιαζε πιο πολύ με καφέ με τις κολλητές μου. Πολλά θέματα, απεριόριστο γέλιο και ζεστή ατμόσφαιρα. Μίλησα με τα όμορφα κορίτσια, που βρίσκονται μεταξύ κουζίνας και πισίνας, και ιδού τι έμαθα!

Κορίτσια, συστηθείτε στους αναγνώστες του Savoir Ville.

Μ: Είμαι η Μαρία Βασιλακοπούλου, είμαι 25 ετών, ασχολούμαι με την μαγειρική και παράλληλα παίζω πόλο.

Α: Εγώ είμαι η Αγγελική Βασιλακοπούλου και είμαι κατά 5 λεπτά μικρότερη από την δίδυμη αδερφή μου. Και εγώ, επίσης, ασχολούμαι με την μαγειρική και παίζω πόλο.

Πως προέκυψε ο αθλητισμός; Αν έπρεπε να παίξετε σε αντίπαλες ομάδες, ποια θα ήταν τα συναισθήματά σας;

Α: Είμαστε στις πισίνες από τεσσάρων χρονών. Ο αθλητισμός μας αρέσει πολύ και έχει γίνει πλέον τρόπος ζωής για εμάς. Καλύτερα να κολυμπάμε παρά να περπατάμε (γέλια).

Μ: Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που συβαίνει αυτό! Η μία είναι στην ομάδα της Γλυφάδας και η άλλη στον Εθνικό. Για εμάς έχει πλάκα, αλλά για τις συμπαίκτριές μας είναι δύσκολο. Μας λένε ότι έχουμε και την ίδια φωνή και ότι θα μπερδεύονται με τις πάσες.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο παράπονο της μίας για την άλλη;

Μ: Μου φωνάζει πολύ (γέλια). Η Αγγελική είναι ο πιο αυστηρός κριτής. Αν και αυτό το θεωρώ το μεγαλύτερο προσόν και όχι παράπονο. Για παράδειγμα, μια φίλη σου θα σχολιάσει διαφορετικά κάτι, που θα της πεις, ενώ η αδερφή σου θα σου πει «Είναι λάθος ο τρόπος, που σκέφτεσαι». Επίσης, μου παίρνει συνέχεια τα ρούχα (γέλια).

Α: Επειδή η Μαρία θα βγει πιο συχνά για ψώνια, αν δω κάτι δικό της, που μου αρέσει, θα το φορέσω. Μετά με βλέπει έξω και μου λέει «Αυτό δεν είναι δικό μου;». Το δικό μου παράπονο είναι η οδήγηση της Μαρίας. Αν πάμε κάπου, θα οδηγήσω σίγουρα εγώ. Δεν είναι ότι δεν την εμπιστεύομαι, αλλά θα οδηγήσω εγώ (γέλια).

Ποια υποχωρεί πρώτη μετά από έναν τσακωμό;

Α: Επειδή είμαστε κάθε μέρα μαζί από μικρές (σχολείο μαζί, φροντιστήριο μαζί, προπόνηση μαζί κλπ.), έχουμε κάποιες μικρές εντάσεις, αλλά στο επόμενο λεπτό θα μιλήσουμε και θα είμαστε όπως πριν.

Μ: Ποτέ δεν έχουμε τσακωθεί σοβαρά, ουσιαστικά ήταν η τριβή της καθημερινότητας, που πλέον δεν υπάρχει, οπότε δεν υπάρχει και τσακωμός.

Πόσο συχνά βρίσκεστε; Τι σας αρέσει να κάνετε μαζί;

Μ: Πλέον υπάρχουν και εβδομάδες που δεν θα βρεθούμε, γιατί τώρα είμαστε και σε αντίπαλες ομάδες.

Α: Στο «Dinner In The Sky» θα τα πούμε σίγουρα 1-2 φορές την εβδομάδα, που θα δουλέψουμε μαζί. Αλλά έχουμε καθημερινή τηλεφωνική επικοινωνία και αρκετές φορές μάλιστα. Όταν βρεθούμε, συνήθως θα πάμε για καφέ, για αναπτύξουμε τα νέα μας, ή θα βρεθούμε με τις φίλες μας όλες μαζί.

Λέγεται ότι τα δίδυμα αδέρφια έχουν διαίσθηση. Αν κάτι συμβεί στον έναν, ο άλλος θα το νιώσει. Σας έχει συμβεί κάτι τέτοιο;

M: Μας έχει συμβεί, αλλά όχι ακριβώς έτσι. Με την Αγγελική έχουμε μια τηλεπάθεια. Για παράδειγμα, μπορεί να είμαστε στον ίδιο χώρο και να κοιταχτούμε και μετά να πει η μια «Σε κοίταξα για αυτό το πράγμα» και να πει η άλλη «Και εγώ για αυτό σε κοίταξα!». Επίσης, όταν ήμασταν μικρές και διαβάζαμε, πήγαινε η μία στο δωμάτιο της μεγάλης αδερφής μας να της λύσει μια απορία και μετά από λίγο πήγαινε και η άλλη με την ίδια ακριβώς απορία! Ακούγεται περίεργο, αλλά συμβαίνει με τα δίδυμα αδέρφια. Οι φίλοι μας μας ρωτάνε «Πως είναι να είσαι δίδυμος;» και εμείς απαντάμε «Δεν ξέρουμε πως είναι να μην είσαι».

Α: Το πιο αστείο ήταν, όταν πριν κάποια χρόνια η Μαρία είχε πάει ταξίδι στην Αμερική και εγώ ήμουν για διακοπές στην Άνδρο. Είχα πάρει, λοιπόν, ένα βιβλίο, που με είχε απορροφήσει πολύ. Όταν της είπα ότι έχω πάρει ένα πολύ καλό βιβλίο, που κοντεύω να το τελειώσω σε 2 μέρες, μου είπε ότι πήρε και εκείνη ένα στο αεροδρόμιο, που της άρεσε πολύ. Τελικά, είχαμε πάρει το ίδιο βιβλίο! Μπορεί επίσης να τύχει να πάρουμε τα ίδια ρούχα και να τα φοράμε την ίδια μέρα.

Ο συνδυασμός της αγάπης για το φαγητό με την αγάπη για τον αθλητισμό φαίνεται λίγο περίεργος σε κάποιους. Πως εξισορροπείτε τις δύο μεγάλες αυτές αγάπες σας;

Μ: Θέλει πολύ «τρέξιμο», γιατί είναι δυο τομείς, που θέλουν πάρα πολλή αφοσίωση. Δεν γίνεται να ρίχνεις το ένα για το άλλο, γιατί το ένα είναι η δουλειά σου και το άλλο το χόμπυ σου, που το λες και δουλειά, γιατί το επίπεδο είναι μεγάλο. Πρέπει να δίνεις το 100% κάθε μέρα, για να είσαι καλός και στα δύο.

Α: Μπορεί το φαγητό και ο αθλητισμός να ακούγονται άσχετα μεταξύ τους, αλλά έχουν αρκετά κοινά. Έχουν και τα δύο πολλή πειθαρχία και πολλή ένταση. Πιστεύω ότι ένας λόγος που τα πάμε καλά στη μαγειρική είναι ο αθλητισμός. Όπως έχεις τον προπονητή στην πισίνα, στην κουζίνα έχεις τον chef σου. Έχουν διαφορετικά στοιχεία, αλλά η βάση τους είναι κοινή.

Μιλήστε μας για την εμπειρία σας στο «Dinner In The Sky» στο Γκάζι.

Μ: Έχουμε τελειώσει την Le Monde, αλλά το «Dinner In The sky» ήρθε τελείως ξαφνικά. Εγώ αυτή την περίοδο δεν έχω σταθερή δουλειά, με πήρε ο υπεύθυνος του catering, που έχει αναλάβει το «Dinner In The sky», και με ρώτησε, αν ενδιαφέρομαι. Μου φάνηκε πολύ ωραία και πρωτότυπη ιδέα και είπα να το δοκιμάσω. Το συζήτησα με την Αγγελική και μου είπε ότι της αρέσει σαν ιδέα και ότι θα μπορούσε να έρχεται στα ρεπό από την δική της δουλειά. Το συζητήσαμε, λοιπόν, με τον υπεύθυνο και ξεκινήσαμε.

Α: Είναι πολύ ωραία εμπειρία. Έχει γίνει σε πολλές χώρες του εξωτερικού και τώρα, που ήρθε στην Αθήνα, είπαμε «Γιατί όχι;». Είναι φοβερό το ότι βρίσκεσαι στα 40 μέτρα. Την πρώτη φορά που ανεβήκαμε δεν ήταν για δοκιμαστικό, αλλά για να σερβίρουμε και προσπαθούσαμε να είμαστε ψύχραιμες, γιατί και ο κόσμος ανέβαινε για πρώτη φορά!

Μ: Αυτό που μου αρέσει είναι, ότι όλοι ανεβαίνουν λίγο διστακτικοί και κοιτάζονται λίγο περίεργα, αλλά μετά νιώθουν καλύτερα. Επίσης, δεν είναι τόσο στημένα τα πράγματα, όπως σε ένα εστιατόριο ή σε ένα ξενοδοχείο, οπότε έχεις την αμεσότητα, θα κάνεις τον χαβαλέ σου με τους πελάτες και θα περάσει πολύ ευχάριστα η ώρα πάνω στην πλατφόρμα.

Α: Και οι πελάτες έχουν τελείως διαφορετική διάθεση απ’ ότι σε ένα ξενοδοχείο. Εκεί, όσο και να θέλουν να ανακαλύψουν και να κρίνουν το φαγητό, ξεχνιούνται. Τους βγαίνει ένας ενθουσιασμός και βγάζουν έναν πολύ καλύτερο εαυτό.

Μ: Είναι όλοι πολύ χαλαροί και όταν κατεβαίνουμε συνήθως μας ρωτάνε διστακτικά «Είστε αδερφές;».

Η συνέντευξη και η φωτογράφηση έγιναν στο Life Cocktail Bar στο Χαλάνδρι, τον υπεύθυνο του οποίου ευχαριστούμε πολύ.

Photos: Κατερίνα Ετέρη Τοσουνίδη

Η φωτογράφιση έγινε στο Life All day bar