Η Μαργαρίτα Αμαραντιδη είναι ένα κορίτσι με κέφι! Κέφι να μάθει, να δει, να δοκιμάσει νέα πράγματα. Κέφι για τέχνη, δημιουργία, θέατρο. Κέφι για να τα μοιραστεί όλα αυτά με τους φίλους της, με τους ανθρώπους γύρω της, με εμάς σε μια κουβέντα για το θέατρο, την καθημερινότητα και όλα όσα αγαπάει.

Η Μαργαρίτα Αμαραντίδη σπούδασε στην Σχολή καλών Τεχνών και στο Εθνικό Θέατρο. Έχει ασχοληθεί σοβαρά με τον χορό, την μουσική και το τραγούδι. Της αρέσει να ανακαλύπτει τα ταλέντα των ανθρώπων και να δημιουργεί μαζί τους ωραία πράγματα. Έχει δουλέψει για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο και φυσικά το θέατρο. Η καινούργια της θεατρική ομάδα ονομάζεται «Homo ludens», που σημαίνει «ο άνθρωπος που παίζει», με όλες τις αποχρώσεις αυτής της λέξης!

Ασχολείσαι με αρκετά και διαφορετικά πράγματα και πάντα φροντίζεις να εμπλουτίζεις και να εμβαθύνεις τις γνώσεις σου. Αυτή την περίοδο πως είναι η καθημερινότητά σου;

Είναι πραγματικά πηγμένη από διάφορα πράγματα! Κάνω πρόβες για δύο έργα. Βασικά, όλο τον χειμώνα έκανα πρόβες για δύο έργα. Ξεκίνησα με το Theater Case που κάναμε με την παλιά ομάδα μου, τους Βλακlist και παράλληλα έκανα πρόβες για τις Σκύλες. Μετά, σταμάτησε αυτό και ξεκίνησαν διπλές πρόβες για το Όποιος προλάβει του Ζωρζ Φεϋντώ και για τον Γάμο του Τσέχωφ που κάναμε με τη Στέλλα Σερέφογλου. Και τώρα πάλι, που σταμάτησαν οι πρόβες για το Όποιος προλάβει, ξεκίνησε η προετοιμασία για το έργο Αυτά που επιστρέφει η θάλασσα της Obeida Benavides, που είναι μία πρόταση που κάναμε στο Εθνικό για την Πλατφόρμα.

Η παράσταση αυτή θα παρουσιαστεί στο Εθνικό άμεσα;

Θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο της Ανοιχτής Πλατφόρμας Νέων Καλλιτεχνών. Εμείς παίζουμε 14 – 17 Μαΐου. Όλη η διοργάνωση διαρκεί από 17 Απριλίου μέχρι τέλη Μαΐου.

Τι πραγματεύεται το έργο που θα παρουσιάσετε;

Η ίδια η συγγραφέας λέει πως αυτό το έργο είναι για την μοναξιά. Εμείς μέσα από την έρευνα που έχουμε κάνει και μέσα από τις πρόβες, έχουμε διαπιστώσει ότι είναι και γενικότερα για τον άνθρωπο που είναι στο τώρα και τον άνθρωπο που είναι στο μετά, δηλαδή για τον άνθρωπο που είναι ευχαριστημένος με αυτά που έχει τη δεδομένη στιγμή- καμιά φορά βέβαια, και σε ένα εμμονικό σημείο – και με τον άνθρωπο που δεν είναι ευχαριστημένος με αυτά που έχει και θέλει να φύγει και έτσι δεν ευχαριστιέται το τώρα. Και οι δύο χαρακτήρες έχουν δίκιο, δεν είναι ούτε καλοί, ούτε κακοί, και οι δύο κάτι χάνουν και κάτι κερδίζουν από αυτό που είναι. Όπως όλοι, βέβαια. Αυτό το έργο είναι για τον φόβο της μοναξιάς, τον φόβο του μετά, τον φόβο του τώρα. Γενικότερα, για την ύπαρξη.

Είναι πολύ διαφορετικό από το Όποιος προλάβει που είναι μία κωμωδία.

Ναι, είναι πολύ διαφορετικό. Δεν έχει καμία σχέση, αλλά όλες οι ιστορίες που λέγονται στο θέατρο εμένα μου αρέσουν! Όταν ένας από τους συνεργάτες μου με ρώτησε γιατί κάνω θέατρο απάντησα: «Γιατί μου αρέσει να λέω ιστορίες μέσω του θεάτρου». Αν μου αρέσει μία ιστορία και θέλω να την πω, θέλω μέσω του θεάτρου.

 

Αν μου αρέσει μία ιστορία και θέλω να την πω, θέλω μέσω του θεάτρου.

Πως επιλέγεις το έργο που θα κάνεις κάθε φορά.

Πάντα βάσει της ιστορίας. Αν τη φανταστώ στη σκηνή, θέλω να την κάνω.

Ποια διαδικασία ακολουθείς για να προσεγγίσεις κάθε ρόλο;

Ως ηθοποιός ή ως σκηνοθέτις;

Ως ηθοποιός.

Νομίζω ότι ως ηθοποιός χρειάζομαι πάντα έναν σκηνοθέτη. Αυτό είναι το καλό με το ότι έχω υπάρξει και στις δύο θέσεις. Γνωρίζω ποιος είναι ο ρόλος της κάθε θέσης, ποιος είναι ο ρόλος του ηθοποιού, ποιος είναι ο ρόλος του σκηνοθέτη. Και οι δύο έχουν να δώσουν ο ένας στον άλλο. Μπορώ να σου πως ότι η δουλειά που κάνω μόνη μου για τους ρόλους μου, προέρχεται σε ένα μεγάλο βαθμό από την εμπειρία μου ως σκηνοθέτις. Διδάσκοντας σε άλλους ηθοποιούς πως να προσεγγίζουν τους ρόλους, βρήκα ένα δρόμο και για μένα. Παρόλα αυτά, όταν είμαι ηθοποιός, χρειάζομαι απαραιτήτως έναν σκηνοθέτη. Όταν είμαι στη σκηνή χωρίς σκηνοθέτη, είμαι πολύ φοβισμένη.

Όταν δουλεύεις σαν σκηνοθέτις έχει συγκεκριμένη εικόνα για το τελικό αποτέλεσμα ή το βρίσκεις μέσω της δουλειάς με τους συνεργάτες;

Πάντα υπάρχει η εικόνα του τελικού αποτελέσματος, αλλά αυτό που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον είναι η διαδικασία της πρόβας και οι δρόμοι που σε οδηγεί η πρόβα. Όπως έχει πει η σκηνογράφος Χλόη Γεωργάκη Ομπολένσκυ, «η πρόβα είναι η συνάντηση που κάνουμε όλοι οι συνεργάτες και οι συντελεστές για να υποδεχτούμε το απρόσμενο». Αυτό είναι. Αυτό είναι και για μένα. Υποκλίνομαι μπροστά στο θαύμα της πρόβας. Γι΄ αυτό όποια εικόνα και να έχω εξαρχής, την έχω ως ένα βοηθητικό πλαίσιο για να μην είμαστε χαμένοι στο άπειρο των επιλογών που έχουμε. Από κει και πέρα περιμένω με όλη μου την καρδιά το απρόσμενο.

Πολύ ωραίο αυτό!

Πάντα το ένιωθα αυτό και όταν η Χλόη Γεωργάκη Ομπολένσκυ εξέφρασε με λόγια αυτό που και εγώ σκεφτόμουν, ήταν σαν να έχω πιει μια γουλιά δροσερό νερό!

Έχεις δουλέψει με πολλούς και διαφορετικούς σκηνοθέτες. Κάθε ένας από αυτούς δουλεύει διαφορετικά ή η δημιουργική διαδικασία ακολουθεί συγκεκριμένη πορεία;

Όλοι δουλεύουν διαφορετικά γιατί όλοι είναι διαφορετικοί.

 

Οι σπουδές σου στην Σχολή Καλών Τεχνών, όπως και οι σπουδές σου στο τραγούδι και τον χορό, σε βοηθάνε με την ενασχόλησή σου με το θέατρο;

Φυσικά και με βοηθάνε όλα! Γι΄ αυτό νομίζω, τελικά ήρθαν όλα αυτά σε σύγκλιση. Όταν ξεκίνησα να κάνω θέατρο, ενστικτωδώς πίστευα ότι όλα συγκλίνουν. Μετά είδα και τις διαφορές μεταξύ των μορφών τέχνης, αλλά και πάλι ήρθε η σύγκλιση. Μοιραία, αν είσαι ανοιχτός, όλα αυτά θα έρθουν και θα κουμπώσουν. Όταν αποκτάς μια εμπειρία, είναι δύσκολο να την αφήσεις απέξω. Πάντα χρειάζεται, πάντα σε βοηθάει σ΄ αυτό που κάνεις. Και στην δουλειά του ηθοποιού και στη δουλειά του σκηνοθέτη. Έχω μια ευρύτερη κατανόηση και αναπτύσσεται ένας κώδικας επικοινωνίας πιο εύκολα. Δεν είμαι μουσικός ή χορεύτρια, αλλά οι γνώσεις πάνω σε κάθε αντικείμενο κάνουν πιο εύκολη την επικοινωνία.

Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Κάποιες τις επιλέγω εγώ αυστηρά και και κάποιες με επιλέγουν αυτές αυστηρά! Κάποια πράγματα τα έχω εγώ στο μυαλό μου και προσκαλώ τους συνεργάτες. Κάποια άλλα βρίσκονται στον δρόμο μου και αν μου αρέσουν τα υποδέχομαι! Είμαι ανοιχτή! Βάζεις τους στόχους που σε ενδιαφέρουν, αλλά εφόσον η ζωή κυλάει δεν μπορείς να την αγνοήσεις.

Έχεις κάνει αξιόλογες δουλειές και στην τηλεόραση. Σου αρέσει; Είναι διαφορετική;

Είναι πολύ διαφορετική! Είμαι πολύ τυχερή γιατί έχω κάνει τηλεόραση με κινηματογραφικές συνθήκες. Στο σήριαλ που είχα κάνει με την Ελισάβετ Χρονοπούλου, που ήταν ένα εξαιρετικό σήριαλ σε όλους τους τομείς, έπρεπε να είσαι σε ετοιμότητα κάθε στιγμή, χωρίς την πολυτέλεια της πρόβας, να αποδώσεις αυτό που έπρεπε. Αυτή η δουλειά μου έβγαλε και την κωμική μου φλέβα, που πάντα είχα, βέβαια!

Έχεις πάρει βραβείο για την κινηματογραφική δουλειά σου Gran Partita. Τι σημαίνει αυτό για σένα;

Χαίρομαι. Ήταν μια χαρούμενη στιγμή. Τα βραβεία γενικά σε βοηθάνε να συνεχίσεις. Στις τέχνες ειδικά, επειδή υπάρχει πολλή προσπάθεια από πίσω και πολύ ρίσκο, τα βραβεία είναι για να σου λένε προχώρα. Κατά τ΄ άλλα, και χωρίς βραβεία μπορούμε να ζήσουμε. Και όπως είχε πει και ο Όμηρος Πουλάκης, θα έπρεπε να δίνονται βραβεία και σε αυτούς που δεν φαίνονται και δουλεύουν σκληρά.

Εκτός από την παράσταση για το Εθνικό, άλλα σχέδια για το προσεχές μέλλον;

Διακοπές! Το καλοκαίρι.

Πως είναι μία παραγωγική μέρα για σένα;

Παραγωγική μέρα είναι όταν έχει κάνει μία ωραία πρόβα, όταν έχεις βγάλει και λίγα χρήματα – όχι πολλά, τόσα ώστε να μην έχεις άγχος- και όταν έχεις περάσει πολύ ωραία με τους φίλους σου.

Μένεις στο κέντρο της Αθήνας. Τι σου αρέσει να κάνεις εκεί;

Μπορούμε να κάνουμε μια ολόκληρη θεματική για το κέντρο. Κατ΄ αρχάς περπατάω πάρα πολύ. Βγάζω πάρα πολλές φωτογραφίες. Το κέντρο με ενθουσιάζει πολύ, όπως όλα τα κέντρα των μεγάλων πόλεων. Είναι μια ωραία μυρμηγκοφωλιά! Παρατηρώ πολύ τον κόσμο, τα κτίρια, το μάτι μου αρπάζεται συνέχεια! Πολλοί με περνάμε για τουρίστα! Αυτό μου αρέσει πολύ! Είναι πολύ σημαντικό να διατηρούμε την αίσθηση του φρέσκου και του νέου στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα.

 Παρατηρώ πολύ τον κόσμο, τα κτίρια, το μάτι μου αρπάζεται συνέχεια!

Τι διαβάζεις σε αυτή την φάση της ζωής σου; Τι ακούς;

Διαβάζω πολύ, αλλά δυσκολεύομαι όμως να τα μοιραστώ όταν με αφορούν πολύ. Αυτή τη στιγμή διαβάζω ένα φιλοσοφικό κείμενο που με βοηθάει να εξηγώ κάποια πράγματα. Ακούω πάρα πολύ τζαζ. Προσπαθώ κάποιες φορές και να τραγουδάω κιόλας, αν και δεν έχω ξεθαρρέψει ακόμα. Αλλά μ΄ αρέσει πάρα πολύ. Ακόμα, ακούω και ότι χορεύεται! Και έχω βάλει και ένα καινούργιο στόχο! Κάθε πρωί να χορεύω ένα τραγούδι που μ΄ αρέσει στο σπίτι, μόνη μου. Αντί για γυμναστική!

Αυτή την περίοδο η Μαργαρίτα Αμαραντίδη συμμετέχει στην παράσταση Όποιος προλάβει του Ζωρζ Φεϋντώ στο θέατρο Άβατον. Θα ακολουθήσει η παράσταση του έργου Αυτά που επιστρέφει η θάλασσα της Obeida Benavides στην Πλατφόρμα Νέων Καλλιτεχνών του Εθνικού Θεάτρου τον Μάιο.

Sponsored by Starbucks

Φωτογραφίες: Παντελής Μπαλής Photography