Η Jameela Jamil δεν είναι άλλη μια celebrity που λέει τη σωστή ατάκα τη σωστή στιγμή. Είναι κάπως πιο… ωμή. Πιο κουρασμένη. Πιο ειλικρινής. Κι αυτή την ειλικρίνειά της την έχει μετατρέψει σε κάλεσμα για όλους εμάς που έχουμε κάποτε νιώσει ότι δεν χωράμε.
Σε πρόσφατη συνέντευξή της στο Mamamia, μιλάει χωρίς φίλτρο για τα μίντια που τη δίδαξαν να μισεί τον εαυτό της και το πώς κατάφερε να δει το σώμα της όχι σαν εχθρό – αλλά σαν κάτι που κουβαλά την ιστορία της.
«Άρχισα να μισώ το σώμα μου στα 12 μου»
Στην ηλικία που άλλα παιδιά παίζουν ξέγνοιαστα, η Jameela είχε ήδη μπει στον φαύλο κύκλο της δίαιτας, της ενοχής και της αυτοκριτικής. «Τα media με έπεισαν ότι δεν είμαι αρκετή. Ότι είμαι πολύ παχιά, πολύ ψηλή, πολύ δυνατή, πολύ φωνακλού. Όλα αυτά τα πολύ έγιναν οι λόγοι που ένιωθα ότι δεν αξίζω.»
Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια που δεν μιλούσε για ψυχική υγεία και σε μια κοινωνία που φώναζε για «τέλειο σώμα» με κάθε τρόπο, η διατροφική διαταραχή ήρθε σαν φυσική συνέχεια. Κι έμεινε για χρόνια.
Η Jameela εξηγεί ότι χρειάστηκε να καταρρεύσει για να καταλάβει ότι αυτός ο «πόλεμος» δεν την προστάτευε από τίποτα – αντιθέτως, την απομάκρυνε απ’ όλα. «Όταν είσαι σε πόλεμο με το σώμα σου, δεν έχεις ενέργεια να παλέψεις τίποτα άλλο. Δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα από τα εφηβικά και φοιτητικά μου χρόνια. Και τώρα καταλαβαίνω γιατί. Το σώμα και το μυαλό μου ήταν σε επιβίωση. Δεν είχα την πολυτέλεια να ζήσω – μόνο να αντέχω.»
Το σώμα ως σύμμαχος – όχι ως project
Μέσα από τη δουλειά της στο I Weigh, μια πλατφόρμα που ξεκίνησε για να πολεμήσει την κουλτούρα της ντροπής γύρω από τα σώματα, η Jameela προσπαθεί να επαναφέρει τον διάλογο στο πιο ουσιαστικό: στην αποδοχή και τη φροντίδα. «Δεν χρωστάς σε κανέναν ένα ‘καλύτερο’ σώμα. Χρωστάς στον εαυτό σου λίγη ησυχία», λέει.
Αν κάτι την νοιάζει σήμερα, είναι το legacy της να μην αφορά τα κόκκινα χαλιά, αλλά τους ανθρώπους που ένιωσαν λιγότερο μόνοι επειδή άκουσαν την ιστορία της. «Δεν είμαι εδώ για να με θαυμάσεις. Είμαι εδώ για να σε κάνω να νιώσεις ότι είσαι εντάξει όπως είσαι.»
Η ιστορία της Jameela δεν είναι μια ιστορία μεταμόρφωσης. Δεν τελειώνει με happy end και before & after. Είναι μια ιστορία συνέχειας. Μια υπενθύμιση ότι μπορούμε να είμαστε σε εξέλιξη, να αλλάζουμε, να κάνουμε λάθη και να ξαναρχίζουμε. Και κάποιες φορές, το να φτάσεις στο σημείο που απλώς αναπνέεις χωρίς ενοχές – είναι ήδη επανάσταση.
