Όταν γράφεις, ψάχνεις συνεχώς κάτι νέο. Φρέσκιες ιδέες, πρωτοπόρα θέματα… Κάπως έτσι, ψάχνοντας, είχα την ιδέα να πάρω συνέντευξη από τον Pichi και τον Avo. Αλλά προτού περάσω στα της συνέντευξης, να σας πω δύο λόγια.

Η συνέντευξη είναι σχετικά απλό πράγμα. Ρωτάς αυτά που σε ενδιαφέρουν και κάποιος σου απαντά. Ήθελα κάτι παραπάνω γι’ αυτήν την συνέντευξη. Μαθαίνοντας λοιπόν πως ο Avo βρίσκεται στην Αθήνα και όντας ανήμπορη λόγω της διαμονής μου στην Ηγουμενίτσα, η αγαπημένη σε όλους μας δεσποινίς Κοτσιοπούλου μου πρότεινε να μιλήσω με την γλυκιά δεσποινίς Μάρκου.

Πως τα θέλετε λοιπόν, αγαπητοί μου αναγνώστες, η Φένια κι εγώ το πήραμε ζεστά το θέμα και είπαμε να γυρίσουμε μια μικρή face to face συνέντευξη. Λίγο η τύχη, λίγο που τρέχαμε και δεν φτάναμε, βρήκα και τον κύριο Αλιφραγκή, κι εδώ πάει το (Ευχαριστώ Κλειώ). Ο Μάριος, σκηνοθέτης, βρήκε την Φένια, που βρήκε τον Avo και έτσι έγινε η δουλειά.

Και τώρα πάμε στα της συνέντευξης που σας έλεγα… Μόνο καλά πράγματα μπορείς να πεις γι’ αυτά τα παιδιά. Όλα όπως μας λένε ξεκίνησαν το 2007 όπου και γνωρίστηκαν και έδωσαν χρώμα στους δρόμους της Βαλένθια. Έχοντας φιλικές σχέσεις με τον σουρεαλισμό και ξεφεύγοντας από το στερεότυπο του graffiti, αυτό το υπέροχο δίδυμο έχει γίνει γνωστό σε όλες σχεδόν τις εκθέσεις και τα Art Festival της Ευρώπης. Χρώματα, Τρισδιάστατες φιγούρες και φυσικά τα έργα τους με βάση τα αρχαία ελληνικά αγάλματα, γίνονται ένα με την εκκεντρική για πολλούς τέχνη τους. Αφήνουν τον θεατή να θαυμάζει και να ενθουσιάζεται.

Και κάπως έτσι μου μίλησαν οι ίδιοι:

Όλοι θα θέλαμε να μάθουμε ποιοι είστε, πως γνωριστήκατε, πως δημιουργήθηκε αυτή η καλλιτεχνική ένωση;

 

Είμαστε οι Pichi&Avo καταγόμαστε από την Βαλένθια, και γνωριστήκαμε μέσα από την τέχνη μας το 2007. Από τότε καταλάβαμε πόσα κοινά έχουμε μεταξύ μας. Πόσο ίδιες απόψεις για το graffiti και την όλη έννοια του καλλιτέχνη. Είμαστε πλέον ένα μυαλό σε δύο σώματα. Γενικά ήμασταν γνωστοί για την νοοτροπία που ακολουθούσαμε ως graffiti artists, μπλέκουμε την κλασσική ζωγραφική με τον σουρεαλισμό και τον εκκεντρικό χαρακτήρα του graffiti. Αν μας ρωτήσεις γιατί, λοιπόν, το να κάνεις κάτι διαφορετικό εκεί έξω έχει περισσότερη πλάκα. Κι αυτή είναι η δουλειά μας.

Πως αποφασίσατε να αφοσιωθείτε στο graffiti; Τι γίνετε όταν σκέφτεστε τον βιοπορισμό ή κάποιο βασικό εισόδημα;

 

Δεν το σκεφτήκαμε πολύ. Κάποια πράγματα απλώς τα κάνεις. Ασχολούμασταν με αυτό, το αγαπήσαμε. Το ίδιο και ο κόσμος. Η τέχνη μας άρχισε να γίνεται δημοφιλής, το κοινό να ζητάει για κάτι νέο. Κι έτσι αφοσιωθήκαμε σε αυτό.

 

 

Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουν τον Banksy. Έναν street artist που δίνει πολλά μηνύματα μέσω των έργων του. Εσείς τι μήνυμα θα θέλατε να δώσετε στο κοινό;

 

Υπάρχουν όντως πολλοί καλλιτέχνες που δίνουν μηνύματα και υποσυνείδητα ερεθίσματα στον κόσμο μέσω της δουλειάς τους. Εμείς προς το παρόν, ενδιαφερόμαστε περισσότερο στην τέχνη μας, ως προς την ουσία της. Εάν δίναμε κάποιο μήνυμα, ίσως να ήταν το εξής: Τα πάντα είναι τέχνη. Τα γράμματα, οι εικόνες, ακόμη και οι μουντζούρες κάποιου. Εξαρτάται από την οπτική γωνία του καθενός. Τι ερεθίσματα λαμβάνει.

 

Η Ισπανία είναι μια χώρα με τα ίδια σχεδόν οικονομικά προβλήματα όπως η Ελλάδα. Πως είναι να είσαι καλλιτέχνης σε μια τέτοια εποχή;

 

Έχεις την αίσθηση πως οφείλεις να δουλέψεις περισσότερο. Όλοι προσπαθούν γύρω σου για κάτι. Βλέπεις τους ανθρώπους να δουλεύουν συνεχώς χωρίς για να βρουν κάτι στην ζωή τους. Εμείς ψάχνουμε την τέχνη, κάτι που να μας συνδέει με την χώρα μας.

 

Είμαστε και οι δύο Μεσογειακοί λαοί. Η κουλτούρα, η παράδοση μας ίσως να μοιάζουν κάπως. Τι γνώμη έχετε για την Ελλάδα και τους Έλληνες;

 

Έχουμε επισκεφτεί την Ελλάδα πολλές φορές. Για καλλιτεχνικούς και άλλους λόγους. Τελευταία ερχόμαστε περισσότερο, καθώς μελετάμε τις τεχνικές της κλασσικής γλυπτικής και ζωγραφικής, λόγω των τελευταίων έργων μας. Οι Έλληνες είναι ένας λαός με πάθος. Είναι όλοι πολλοί φιλικοί και κοινωνικοί. Ακόμη, προσπαθείτε και καταφέρνετε να κρατάτε ζωντανά τα ήθη και τα έθιμα σας. Την κουλτούρα σας μέσα απ’ ότι κι αν κάνετε. Ζωγραφική, γλυπτική, θέατρο, λογοτεχνία, μουσική. Αυτό για μας είναι ανεκτίμητο.

 

 

Θα παρατούσατε ποτέ την τέχνη σας εάν κάποιος σας έλεγε ένα τρόπο να κερδίσετε περισσότερα χρήματα;

 

(Γέλια) Όχι! Είναι πολύ δύσκολο να παρατήσεις κάτι το οποίο είναι όλη σου η ζωή. Μπορεί κάποια στιγμή να του αφιερώσεις λιγότερο χρόνο, αλλά ποτέ να το εγκαταλείψεις για πάντα. Εντάξει, ας μας γίνει η πρόταση πρώτα (Γέλια), και το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα το εγκαταλείπαμε για τίποτα.

 

 

Τέλος, τι μήνυμα θα θέλατε να δώσετε στο ελληνικό κοινό;

 

 

Απλώς, να είστε ευτυχισμένοι με ότι κι αν κάνετε, χωρίς να ενοχλείτε και τον διπλανό σας. Ο ι Έλληνες έχετε την λέξη ‘φιλότιμο’. Γιατί λοιπόν να μην πάρετε κάποιες αξίες, κάποια πράγματα από το παρελθόν για την δημιουργία ενός καλύτερου μέλλοντος;

 

 

Κάπως έτσι μου τα είπαν λοιπόν τα παιδιά. Μου έδωσαν τους χαιρετισμούς τους στα Ισπανικά(μα πόσο υπέροχη γλώσσα), και συνέχισαν να δημιουργούν.

Θέλω να ευχαριστήσω εσάς, το Savoir, την Γεωργία, την Φένια (ελπίζω να γίνουμε φίλες κι από κοντά κάποτε), την Κλειώ που μου γνώρισε τον Μάριο, τον Μάριο, για την δουλειά, την όρεξη και την θετική τους διάθεση. Και πάνω απ’ όλα ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Pichi&Avo για την συνεργασία και την αμεσότητα τους.

Μπορείτε να βρείτε την δουλειά τους σε πολλά Art Festival ανά την Ευρώπη, αλλά και να μάθετε περισσότερα γι’ αυτούς εδώ: http://www.pichiavo.com/