Ένα πράγμα που μπορείς να μάθεις αν είσαι τελειομανής, είναι ότι δεν υπάρχει τελειότητα, τουλάχιστον σε αυτή τη ζωή.

Πραγματικά, είναι μια παραδοχή, που σίγουρα θα γκρεμίσει τον τέλειο κόσμο, που ζεις ή που νομίζεις ότι ζεις και θα αλλάξει τη ζωή σου για πάντα. Γιατί η τελειότητα δεν έχει να κάνει με πράγματα, ούτε με ανθρώπους. Είναι το πώς βλέπεις και πώς αντιμετωπίζεις εσύ τον κόσμο γύρω σου.

Η τελειομανία είναι μια κατάσταση, που μπορεί να σε κάνει απλά καλύτερο ή να σε φτάσει στα άκρα, στα όρια της τρέλας. Έχει να κάνει με την ικανοποίηση που νιώθεις, όταν προσπαθείς να πετύχεις το καλύτερο και να μη συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο.

Η τελειότητα όμως, είναι μια ψευδαίσθηση. Είναι μια συνθήκη, που περιλαμβάνει εκατό χιλιάδες πράγματα, τα οποία είναι εκτός του δικού σου πεδίου, εκτός του δικού σου ελέγχου. Κι αν ακόμα καταφέρεις να την πετύχεις, δεν είναι σίγουρο ότι θα καταφέρεις να την εκτιμήσεις ή να νιώσεις την ικανοποίηση, που περίμενες.

Η αλλαγή.

Αν λοιπόν, μέχρι τώρα έχεις καταλάβει ότι δεν υπάρχει ελπίδα, τότε ερχόμαστε να σου δώσουμε μια ικανοποιητική λύση. Την επαρκή ή ικανοποιητική ικανοποίηση ή αγγλιστί sutisficing.

Το θέμα λοιπόν, είναι να αλλάξεις την τελειομανή σου προσπάθεια για ικανοποίηση, σε απλή και πραγματική ικανοποίηση. Είναι μια στρατηγική δηλαδή, που έχει σκοπό να σου δείξει ένα νέο τρόπο δράσης, σύμφωνα με τον οποίο οι επιλογές και οι αποφάσεις σου, θα είναι λιγότερο βασανιστικές, ενώ παράλληλα θα είναι απλά ικανοποιητικές.

Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι, βγαίνεις από το μοτίβο μιας ατέρμονης και χωρίς νόημα αναζήτησης της τελειότητας και κατεβάζεις τον πήχη, με σκοπό να επανεκπαιδεύσεις τον εαυτό σου, να μπορεί να χαίρεται με τα πιο απλά.

Μαθαίνεις δηλαδή, να κάνεις επιλογές λογικές και πραγματοποιήσιμες, οι οποίες απαιτούν λιγότερο χρόνο και κόπο και τελικά σε ικανοποιούν περισσότερο.

Η ευτυχία είναι στα απλά.

Σε μια πρόσφατη έρευνα της American Psychological Association, αποδείχθηκε ότι οι τελειομανείς άνθρωποι όταν καλούνταν να πάρουν σημαντικές αποφάσεις, δυσκολεύονταν ιδιαίτερα, γιατί σύγκριναν τον εαυτό τους με τους άλλους, αγχώνονταν αν πήραν την καλύτερη δυνατή απόφαση και στο τέλος δεν ήταν καν σίγουροι για την απόφαση αυτή.

Σε αυτή δηλαδή, την περίπτωση, οι άνθρωποι εμφανίζονταν λιγότεροι αποφασιστικοί και σίγουροι για τον εαυτό τους, και στρεσάρονταν πολύ.

Αντίθετα, οι άνθρωποι που ήταν πιο προσγειωμένοι κι αντικειμενικοί, με αυτό που είχαν να φέρουν εις πέρας, εμφανίζονταν πιο χαλαροί και πιο σίγουροι για τις επιλογές τους.

Κυνηγώντας συνεπώς, κάτι ανέφικτο απομακρύνεσαι ολοένα και πιο μακριά από το να είσαι πραγματικά χαρούμενος. Προσπάθησε λοιπόν, να έχεις λιγότερες απαιτήσεις από σένα κι από τους άλλους. Μείνε στην πραγματικότητα κι εστίασε στα πιο πρακτικά, στα πιο εφικτά. 

Η ευτυχία είναι στα απλά, σε αυτά που κερδίζονται και απολαμβάνονται.