Μετακόμιση είναι να σταματάς τον χρόνο ξαφνικά. Ανάμεσα σε σακούλες, σκούπες, κουτιά, να χαζεύεις με σκόνη στα χέρια φωτογραφίες με τον μπαμπά. Να γελάς με τα ανορθόγραφα σπιλμπερικά “σκέφτομαι και γράφω” της γ´ δημοτικού του αδερφού σου. Να καμαρώνεις την μαμά στα νιάτα της και να σκέφτεσαι αν τελικά της έμοιασες. Να διαβάζεις γράμματα του μετανάστη κολλητού σου όταν είχε ακόμα μαλλιά και σημειωματάκια με τις κολλητές την ώρα της χημείας. Να βρίσκεις την κουτσή σου μπιμπιμπό με τον ακέφαλο Τζον Τζον. Να ξεφυλλίζεις κάρτες απο πρώην σου που υπόσχονται αιώνιες επετείους μαζί. Να αναρωτιέσαι αν το μαύρο μάτριξ παλτό θα ξανάρθει στη μόδα. Να κάθεσαι οκλαδόν μετρώντας Μίκυ Μάους και  Αστερίξ. Να φορτώνεις τον παλιατζή με την εγκυκλοπαίδειες και να μην ξέρεις που να δώσεις τα ρούχα από παγιέτα και τα ξώφτερνα τακούνια που χόρευες στο King’s size και στο Mercedes.

Να κλείνεις σε κούτες τις αναμνήσεις.

Η μετακόμιση είναι ένα απροειδοποίητο αποτέλεσμα παλιού διαγωνίσματος, που σου λέει αν πέρασες έστω την βάση, και αν πρέπει να συγχαρείς ή να μουτζώσεις τον εαυτό σου (μπορείς και τα δυο μαζί εναλλάξ), τώρα που μετράς τις ρυτίδες σου.

Αυτό είναι η μετακόμιση, ένα reboot, μια αγκαλιά στο παλιό σου εγώ και το κλείσιμο μιας πόρτας. Μια υπενθύμιση στον εαυτό σου για το ποιος ονειρευόσουν να γίνεις και ένα ραντεβού για το επόμενο διαγώνισμα.