Η επιτυχία, όπως ορίζεται από τους περισσότερους ανθρώπους σήμερα, εξαρτάται τόσο από το ποσό στον τραπεζικό μας λογαριασμό όσο και από τους ακόλουθους στον λογαριασμό μας στο Instagram. Αυτό το μοντέλο επιτυχίας όμως καταρρέει αν είσαι καλλιτέχνης.

Για σένα, δημιουργικ@ μου φίλ@, είναι λίγο πιο περίπλοκα τα πράγματα.

Κάποιοι από εμάς έχουμε ή είχαμε στο παρελθόν ένα μεγάλο όνειρο, είτε θέλαμε να γίνουμε σκηνοθέτες είτε να γράψουμε ένα μυθιστόρημα είτε να ξεκινήσουμε μια δική μας εταιρεία μόδας. Το μόνο πράγμα που μας χωρίζει από το όνειρό μας είναι το πρώτο βήμα για την υλοποίηση του. Και φυσικά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τα παιδικά μας όνειρα να μην πραγματοποιηθούν, αλλά μάλλον αυτό δεν είναι τόσο κακό.

Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εγώ, ποιος;

Απάντηση: Αύριο. Κάποιος άλλος. Δυστυχώς οι ιδέες μας συνήθως δεν είναι τόσο μοναδικές που, αν δεν τις εφαρμόσουμε, θα υπάρχει ένα κενό στην ιστορία της δημιουργικότητας και των επιχειρήσεων. Ο κόσμος είναι γεμάτος από μεγάλα μυαλά όπως και το δικό σου.

Η σκληρή αλήθεια είναι αυτή: αν δεν το κάνεις εσύ θα το κάνει κάποιος άλλος. Ανεξάρτητα από το πόσο πρωτότυπη πιστεύεις ότι είναι η ιδέα σου, είναι θέμα χρόνου να τη υλοποιήσει κάποιος από τα 7 δισεκατομμύρια μυαλά στον πλανήτη.

Το πρόβλημα με δηλώσεις όπως «Αν όχι τώρα, πότε; Και αν όχι εγώ τότε ποιος;» είναι ότι κάνει τα όνειρα και τις ιδέες μας να ακούγονται σαν κάποιο είδος αποστολής της Ιωάννας της Λωραίνης ή του Φρόντο. Κι όπως όλες οι ωραίες, δημιουργικές ιστορίες, το τέλος θα είναι σίγουρα χαρούμενο, αρκεί να είσαι αρκετά παθιασμέν@ και να προσπαθήσεις σκληρά.

Ανεξάρτητα από το πόσο ωραίο ακούγεται αυτό, το να αντιμετωπίζεις την ιδέα σου ως μία ρομαντική αποστολή είναι επικίνδυνο. Το ερώτημα δεν είναι αν θα αποτύχεις, είναι πώς θα χειριστείς την αποτυχία αν/όταν έρθει. 

Δεν χρειάζεται να κερδίζεις χρήματα από όλα όσα αγαπάς ώστε να αξίζει να τα κάνεις. Αν θέλεις να ζωγραφίσεις, τότε ζωγράφισε. Αν θέλεις να γράψεις, τότε γράψε. Μην σου αποσπάσει την προσοχή ο στόχος να πληρώνεσαι από αυτή την απασχόλησή σου. Αν τρέφει την ψυχή σου, αρκεί. Απλά θα πρέπει να φροντίζεις να έχεις και μία δουλειά που σε πληρώνει παράλληλα.

Δεν χρειάζεται να μας καθορίζει η δουλειά των ονείρων μας

Πιστεύουμε ότι η αξία μας έγκειται στα επαγγελματικά μας επιτεύγματα, αλλά σε αντίθεση με ό,τι μας λένε όλη μας τη ζωή, δεν χρειάζεται να φτιάξουμε μια startup για την οποία θα μιλάνε όλοι, δεν χρειάζεται να σώσουμε τον κόσμο – δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα από αυτά για να έχουμε μια ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη ζωή.

Η εμμονή μας να βρούμε το ιερό δισκοπότηρο μιας πετυχημένης δουλειάς είναι συχνά το ίδιο πράγμα που μας εμποδίζει να κάνουμε αυτό που αγαπάμε περισσότερο.

Είναι απολύτως ΟΚ να μην απολαμβάνεις τη δουλειά σου, εξάλλου δεν καθοριζόμαστε από το τι κάνουμε για να ζήσουμε. Μερικές φορές μια δουλειά είναι απλώς μια δουλειά, και δεν υπάρχει απολύτως τίποτα κακό σε αυτό. Δεν χρειάζεται να ασκείς πίεση στον εαυτό σου για να βγεις στον κόσμο και να κυνηγήσεις μονόκερους, μόνο και μόνο επειδή αυτό κάνουν κι οι άλλοι.

Ζούμε σε μια περίεργη εποχή. Η εικόνα που έχουμε για τις ζωές των άλλων είναι απίστευτα παραπλανητική και μονόπλευρη. Μοιάζει πως όλοι στο Instagram ζουν μια ονειρεμένη ζωή. Τα μηνύματα με τα οποία βομβαρδιζόμαστε σε καθημερινή βάση είναι ότι για να ζήσουμε μια πραγματικά γεμάτη ζωή και για να μας βλέπουν ως ένα σημαντικό άτομο, πρέπει να κάνουμε κάτι εντυπωσιακό όπως το να γράψουμε μια πρωτότυπη σειρά για το Netflix.

Είναι μια απίστευτα άδικη και γενικευμένη προσέγγιση της ζωής, και δεν είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε ή θέλουμε. Μερικές φορές η ζωή που ζεις είναι ήδη το μόνο που χρειάζεσαι για να είσαι ευτυχισμένος.

Όταν η δουλειά των ονείρων σου μοιάζει με θεραπεία

Αν έχεις εξαρχής αποδεχτεί ότι ο δρόμος θα είναι δύσκολος, ότι θα παίρνεις χίλια όχι για κάθε ναι, κάνε το γιατί θα ραγίσει η καρδιά σου αν δεν το κάνεις.

Το να κυνηγήσουμε τη δουλειά των ονείρων μας δεν είναι απαραίτητο για όλους. ΑΛΛΑ, υπάρχει μια σημαντική εξαίρεση. Εάν 9-5 στο γραφείο αισθάνεσαι ένα κενό στην καρδιά, ξέρεις ήδη ότι ο μόνος τρόπος να τη γεμίσεις είναι αυτό το άλμα, να εγκαταλείψεις τη δουλειά σου και να γίνεις συγγραφέας ή ζωγράφος ή φωτογράφος ή οτιδήποτε άλλο. Αν πιστεύεις ότι η προσωπική και οικονομική θυσία αξίζει τον κόπο, τότε πρέπει να το κάνεις.

Δεν πρόκειται για αναγνώριση ή χρήματα. Έχει να κάνει με το ποιος είσαι. Δεν γίνεσαι φωτογράφος ή συγγραφέας ή ζωγράφος για χρήματα και αναγνώριση, γιατί ρεαλιστικά ξέρεις ότι αυτό μπορεί να μην συμβεί ποτέ. Θα πρέπει να είσαι αρκετά ώριμος και αρκετά γενναίος για να αντιμετωπίσεις την πιθανότητα αυτής της αποτυχίας, να ξέρεις ότι οι πιθανότητες είναι εναντίον σου και πως μετά θα πρέπει να προχωρήσεις και να ακολουθήσεις τα όνειρά σου ούτως ή άλλως.

Κάνε αυτό που αγαπάς, για να μην δουλέψεις ποτέ στη ζωή σου

Αυτό δημιουργεί μια σκέψη ότι όσο συνεχίζεις να νιώθεις ότι εργάζεσαι, μάλλον δεν έχεις βρει ακόμα τη δουλειά των ονείρων σου. Αγαπάς τα κουτάβια; Σου αρέσει επίσης να μαζεύεις τα κακάκια του τα κρύα πρωινά του χειμώνα; Αγαπάς τη γραφιστική; Αγαπάς επίσης τον πόνο στον καρπό σου; Σου αρέσει η ιδέα να ξεκινήσεις μια επιχείρηση; Σου αρέσει να κάνεις ατελείωτες διοικητικές εργασίες; Η ζωή είναι και νύχτα και μέρα, και ευτυχία και λύπη, και θρίαμβος και ήττα. Ακόμη και στην ιδανική δουλειά θα κάνεις πράγματα που πραγματικά δεν θέλεις να κάνεις. Και ναι, θα είναι σαν δουλειά.

Θα σου πω πως είναι να ακολουθείς τα όνειρά σου: Κάνεις ένα μεγάλο τρομακτικό άλμα με πίστη και αφήνεις τη δουλειά σου. Τρως άγχος για πρωινό και αϋπνίες για βραδινό. Αλλά έχετε όλη την ορμή και τον ενθουσιασμό και καταφέρνεις να προχωρήσεις. Μετά βίας κοιμάσαι, τρως, ζεις και αναπνέεις τη φασαρία μέσα στο κεφάλι σου. Το χτίζεις, το τρίβεις, το γυαλίζεις μέχρι να νιώσεις περήφανος για αυτό που έχεις καταφέρει. Και τότε παίρνεις την πρώτη σου απόρριψη. Κλαις στο μαξιλάρι σου και μετά ξαναπροσπαθείς. Και για άλλη μια φορά απορρίπτεσαι. Και μετά προσπαθείς ξανά. Σε απορρίπτουν ξανά. Οπότε σφίγγεις τα δόντια σου και ξαναπροσπαθείς. Και ξανά και ξανά σε απορρίπτουν. Μπαίνεις στον τραπεζικό σου λογαριασμό και βλέπεις τους αριθμούς να βυθίζονται όπως ο Τιτανικός, αλλά σηκώνεσαι και προσπαθείς ξανά. Και ξανα. Απόρριψη. Θα το κάνεις όσες φορές αντέχεις γιατί έχεις δεσμευτεί στον εαυτό σου.

Τελικά, μία μέρα καταλαβαίνεις ότι δεν το κάνεις για την αποδοχή. Το κάνεις γιατί η ψυχή σου λαχταρά να το κάνει. Το κάνεις γιατί δεν μπορείς να μην το κάνεις. Έτσι, βλέπεις τις απορρίψεις να έρχονται και συνεχίζεις για όλες εκείνες τις φορές που κάποιος αναγνωρίζει τις δυνατότητές σου. Συνήθως είναι μια μέρα που έχεις σταματήσει να το περιμένεις και τότε κάποιος λέει επιτέλους ναι και ολόκληρος ο κόσμος μεταμορφώνεται.

Κανείς δεν νοιάζεται για το όνειρό σου

Το όνειρό σου είναι μια σκληρή ερωμένη. Δεν θα σου κάνει τα πράγματα πιο εύκολα επειδή την αγαπάς.

Πες το δυνατά στον εαυτό σου στον καθρέφτη και πες το σαν να το εννοείς. Κανείς δεν νοιάζεται για το όνειρό σου. Πώς νιώθεις; Το γεγονός ότι η δουλειά σου δεν έχει σημασία για τον κόσμο γύρω σου σε αποθαρρύνει από το να την κάνεις; Αν ναι, τότε έχεις πολύ δουλειά να κάνεις.

Ξέχασε τη φήμη και τη δόξα. Αυτό είναι το πιο δύσκολο μέρος του να είσαι καλλιτέχνης ή ελεύθερος επαγγελματίας ή επιχειρηματίας. Όλοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο τεράστιος όγκος της δουλειάς που καταβάλουμε στην τέχνη μας θα οδηγήσει αναγκαστικά σε αναγνώριση. Μερικές φορές συμβαίνει, αλλά όχι πάντα. Μερικές φορές, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθείς, η δουλειά δεν θα είναι τόσο καλή.

Ο Juergen Teller, η Marina Abramovic, ο Bob Dylan, ο James Joyce, ο Jimi Hendrix, ναι, ακόμα και ο Terry Richardson – το μόνο κοινό που έχουν είναι ότι ακολούθησαν το όραμά τους. Δεν έχει σημασία αν μας αρέσει η δουλειά τους ή όχι, αυτό το κόμματι θα είναι πάντα δευτερεύον. Αυτοί οι καλλιτέχνες θα έκαναν έτσι κι αλλιώς το δικό τους, ανεξάρτητα από το τι αποφάσισε τελικά το κοινό.

Οι περισσότεροι από τους καλλιτέχνες που αναφέρονται παραπάνω ήταν τυχεροί και είδαν επιτυχία στη ζωή τους, αλλά πολλοί αληθινά αυθεντικοί, τρελά ταλαντούχοι, πρωτοπόροι καλλιτέχνες δεν το έζησε. Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ κατάφερε να πουλήσει μόνο δύο πίνακες στη ζωή του. Ο Φραντς Κάφκα πέθανε φτωχός. Η Emily Dickinson, μια από τις μεγαλύτερες ποιήτριες στην ιστορία, κατάφερε να δημοσιεύσει μόνο 10 ποιήματα στη διάρκεια της ζωής της και πέθανε φτωχή. Ο Stieg Larsson, συγγραφέας των μπεστ σέλερ του «The Girl With The Dragon Tattoo», δεν κατάφερε ποτέ να απολαύσει την απίστευτη επιτυχία του, επειδή τα βιβλία του εκδόθηκαν μόνο μετά το θάνατό του. Κατάλαβες;

Το θέμα είναι, να αποδεχτείς ότι δεν αρκεί το ταλέντο και η ορμή, ούτε το θάρρος να ρισκάρεις τα πάντα και να κυνηγήσεις το όνειρό σου,  κι ότι ο κόσμος δεν σου οφείλει επιτυχία και αναγνώριση. Ακόμα κι αν δουλεύεις σκληρά για αυτό. Ακόμα κι αν το θέλεις περισσότερο από οτιδήποτε άλλο σε αυτόν τον πλανήτη. Και είμαστε όλοι ΟΚ μ αυτό.