Είναι τα χρόνια που περιμένεις από τη πρώτη στιγμή που καταλαβαίνεις τον εαυτό σου. Τα χρόνια της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ενηλικίωσης. Έργα και ημέρες που πιστεύεις ότι θα καθορίσουν όλη τη μετέπειτα ζωή σου κι ας βλέπεις μόνο εσύ τα λάθη σου στο τέλος. 

Όλα όσα υπήρξα ανάμεσα στα 20 και τα 30 μου είναι όλα αυτά που είμαι τώρα. Βρίσκεις άραγε κοινά;

Στα 20 πιστεύεις ότι αφού πλέον δεν είσαι 15 ξέρεις και τι πάει να πει ενήλικας

Ανεβαίνεις σε μηχανάκια χωρίς κράνος και τρως ατρόμητα φαγητό πέντε ημερών. Ερωτεύεσαι παράφορα κάθε μήνα κάποιον άλλον και «πεθαίνεις» το ίδιο, κάθε φορά. Είσαι πιο αρκετά ώριμ@ για να αναγνωρίσεις ότι ο χωρισμός από έναν φίλο μπορεί να σε «πεθάνει» περισσότερο από μια χυλόπιτα. Δεν ξέρεις τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου αλλά δεν σε νοιάζει γιατί η ταινία μόλις άρχισε.

Στα 21 έχει πειστεί ότι ξέρεις πώς είναι να είσαι ενήλικος με ευθύνες αφού πλέον ξέρεις να κάνεις μια μακαρονάδα και έχεις ανέβει και στον τρίτο να πληρώσεις τα κοινόχρηστα.

Ερωτεύεσαι τον πιτσαδόρο, τον κούριερ στο γραφείο, τον συνάδελφό σου και τελικά παίρνεις το μάθημά σου ότι δεν μπλέκουμε προσωπικά με επαγγελματικά. Οι φίλες σου είναι σημαντικές και μαθαίνεις να μη παίρνεις σοβαρά όσα σου λένε ενώ έχουν πιει. Τους έχει κρατήσει τα μαλλιά να ξεράσουν και σε έχουν βάλει για ύπνο στο πλάι για να μη ξεράσεις εσύ. Δεν ξέρεις τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου αλλά έχεις μερικά χρόνια ακόμα να το σκεφτείς.

Στα 22 νομίζεις ότι όλοι μπορούν να σε εμπιστευτούν.

Είναι η ηλικία που νομίζεις ότι πια ξέρεις καλά τι είναι η ζωή και πως να τη χειριστείς. Ξέρεις να μαγειρεύεις και κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες αλλά δεν ξεχωρίζεις τον άνηθο από το μάραθο και το μαϊντανό από τον δυόσμο. Είσαι κάθε μέρα ερωτευμέν@, ξέρεις τι αξίζεις και τι θέλεις. Ξέρεις; Οι φίλοι σου σού υπόσχονται ότι θα είστε για πάντα μαζί και ότι θα γίνετε κουμπάροι. Δεν ξέρεις τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου αλλά ξεκινάς με τη πρακτική και μια πρώτη δουλειά που δεν σου αρέσει. Δεν καταλαβαίνεις γιατί οι άνθρωποι δεν αρκούνται να ταξιδεύουν χωρίς σταματημό, αντ’ αυτού επιλέγουν να δουλεύουν 8ωρα.

Στα 23 σου ξέρεις ότι στα 20 σου δεν ήξερες τη τύφλα σου περί ενηλικίωσης αλλά τώρα σίγουρα ξέρεις.

Τώρα που επιτέλους μεγάλωσες ξέρεις ποιοι άνθρωποι σου αρέσουν, με ποιους θα ερωτευτείς και έχεις μάθει να ξεχωρίζεις τις κατηγορίες μεταξύ τους. Σ αυτό το σημείο ανακαλύπτεις πως σπάνια συμβαδίζει εκείν@ που σου αρέσει με εκείν@ που του αρέσεις. Καλώς ήρθες στο ανελέητο κυνηγητό που ο ένας είναι πίσω από τον άλλον. Κάποια στιγμή κάνεις μια σχέση και δένεσαι. Οι φίλοι σου απομακρύνονται αλλά εσύ προσπαθείς να τους έχεις όλους ευχαριστημένους. Επαγγελματικά αποφασίζεις πως η καριέρα σου τώρα ξεκινάει.

Στα 24 πιάνεις τη ζωή από τα κέρατα. Σίγουρα.

Έχεις ήδη ένα χρόνο σχέση και αρχίζεις να ζηλεύεις τους single φίλους σου. Πληρώνεις λογαριασμούς, πηγαίνεις σουπερ μαρκετ, τρως μόνο μπεργκερς. Αναρωτιέσαι για όλα, δεν καταλήγεις πουθενά, δεν σε νοιάζει. Δεν ξέρεις τι θέλεις από τη ζωή σου, δεν ξέρεις πως να το πετύχεις, δεν ξέρεις που πας και πως. Ακόμα και αν έχεις φτάσει κάπου με τις σπουδές σου υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέσαι εαν έχεις αποφασίσει σωστά.

Στα 25 σε τρομάζει η ωριμότητα σου.

Ξέρεις πως είναι να ζει κάποιος μόνος του και να αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις του. Επίσης ξέρεις πως είναι να σου κόβουν το ρεύμα επειδή δεν πλήρωσες το λογαριασμό και έχεις γίνει εξπερ στο να κρύβεσαι από τον ιδιοκτήτη για το ενοίκιο. Έχεις βρει το στυλ σου στο ντύσιμο, στο φλερτ, στη διασκέδαση. Η ζωή είναι ωραία αλλά μπορεί μέσα σε λίγα λεπτά να γίνει σκατά. Οι φίλοι σου ζουν τα δικά τους δράματα αλλά περνάτε καλά, αγαπιέστε και κάνετε τους μεγάλους. Ισως να ξέρεις τι θέλεις από τη ζωή σου, ίσως και όχι.

Στα 26 πιάνεις τον εαυτό σου να νιώθει ανώριμος.

Αποφασίζεις να μη δώσεις σημασία αφού είσαι μικρ@ ακόμα. Έχεις γνωρίσει τις επιπτώσεις από τις ληξιπρόθεσμες οφειλές και προσέχεις να είσαι τυπικ@. Διαβάζεις για εθελοντισμό και σε ενδιαφέρουν πολύ τα ταξίδια. Σε νοιάζει να κάνεις καριέρα, να εκπαιδευτείς και να εξελιχθείς. Μπορείς πλέον να διαπραγματεύεσαι τον μισθό σου. Οι φίλοι σου ζουν τα δικά τους δράματα αλλά κάθε Παρασκευή απόγευμα έχετε καθιερώσει καφέ στο κέντρο και τα λέτε όλα εκεί. Κλαις και μετανιώνεις που χώρισες μετά από κάθε πρώτο ραντεβού. Ήταν ο έρωτας της ζωής σου, δεν θα ερωτευτείς ποτέ ξανά, σκέφτεσαι. Φυσικά και ξέρεις τι θέλεις από τη ζωή σου: Να κάνεις τη δουλειά που σου αρέσει και να είσαι ανεξάρτητ@.

Στα 27 σου αυτοεπιβεβαιώνεσαι ότι ξέρεις ήδη αρκετά καλά τη ζωή.

Έχεις ξενυχτήσει αρκετά, έχεις γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, έφαγες τις ”σφαλιάρες” από τη ζωή και τώρα ξέρεις. Διαβάζεις πολιτικά άρθρα, κοινωνικά θέματα, ξεχωρίζεις τα καλά βιβλία και τις ταινίες και μερικές φορές έχει βγει ραντεβού σε καλά εστιατόρια. Κάνεις φίλους τα αγόρια ή τα κορίτσια που δεν σου αρέσουν, έχεις φίλους τους πρώην σου και ερωτεύεσαι επιλεκτικά. Κάθε μήνα. Μια φίλη σου αρραβωνιάστηκε και εσύ χάρηκες πολύ, τη βλέπεις πια σπάνια αλλά εντάξει «όλα στη ζωή είναι». Ξέρεις τι περιμένεις από ζωή: Να είσαι ανεξάρτητ@, ήρεμ@, με καλούς φίλους και μια σχέση, εαν τύχει.

Στα 28 ”σκατά ήξερες εαυτέ μου τόσο καιρό”.

Θες να τα πιάσεις όλα από την αρχή. Ένας φίλος παντρεύεται. Ένας άλλος φεύγει στο εξωτερικό με καλύτερη πρόταση για δουλειά. Βαρέθηκες να ξενυχτάς, βαρέθηκες τα ανούσια πρώτα ραντεβού, δεν θέλεις κανένας να σου λέει τι να κάνεις. Ξέρεις να μαγειρεύεις πολλά φαγητά, καταλαβαίνεις την ανάλυση των κοινοχρήστων, διαπραγματεύεσαι με τη μεταφορική για τη μετακόμιση σου. Μια φίλη σου έχει μωρό και δύο άλλες συζούν. Δεν θυμάσαι εαν εκείνος ο φίλος σου πήγε στο Εδιμβούργο ή στο Μπράιτον για σπουδές. Σπας το κεφάλι σου. Τι θες από τη ζωή σου; Μάλλον μέχρι τα 30 θα το έχεις βρει.

Στα 29 όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν.

Βαρέθηκες την ίδια δουλειά, το ίδιο σπίτι, τις ίδιες συζητήσεις. Ταξιδεύεις, δουλεύεις, μαθαίνεις πράγματα. Κοιμάσαι, τρως καλά, παίρνεις βιταμίνες, αθλείσαι. Μια 29χρονη ψυχή στη ζωή ενός 70χρονου. Μια μέρα επαναστατείς και ξενυχτάς για πέντε συνεχόμενα βράδια, σταματάς τις βιταμίνες και κάνεις κοπάνα από το μάθημα της γιόγκα. Την 6η μέρα αναρωτιέσαι εαν αυτό το πενταήμερο-αίσχος ήταν η επανάσταση της ζωής σου και αρχίζεις ψυχολόγο. Η βασική ερώτηση που κάνεις στον εαυτό σου είναι εαν προλαβαίνεις να διορθώσεις τα λάθη σου αλλά όσα δεν λες σε κανέναν περιλαμβάνουν το ”μαλάκα έφτασες 29, τι κάνεις τώρα;”

Στα 30 αποφασίζεις ότι δεν θα ωριμάσεις ποτέ.

Ξέρεις να μαγειρεύεις, ξέρεις να τρως υγιεινά αλλά εκτιμάς τις φορές που τρως αηδίες. Αποδέχεσαι το γεγονός ότι μια ζωή θα μαθαίνεις και θα εξελίσσεσαι. Έχεις αλλάξεις δουλειές, έχεις κάνει φίλους και εχθρούς, καριέρα. Έχεις μια μεγάλη αγάπη, ένα απωθημένο, ένα πτυχίο, ένα όνειρο, μια απόδειξη ότι κάτι κατάφερες καλά στα 20 σου, μερικούς καλούς φίλους, μερικούς φίλους που σε πλήγωσαν βαθιά. Έχεις μια δυό καλές ρυτίδες, κυτταρίτιδα, κοιλίτσα και δεν ανεβαίνεις χωρίς κράνος σε μηχανές. Είσαι σίγουρ@ ότι δεν ξέρεις τι θες από τη ζωή σου, δεν σε νοιάζει, ίσως να μη μάθεις ποτέ. Σου αρκεί που ξέρεις τι βιταμίνες να πάρεις.