Το Gretel & Hansel ήρθε στην οθόνη μας σε μια πιο σκοτεινή εκδοχή. Με τη Sophia Lillis ως Gretel, την Alice Krige ως Holda the Witch, και τον Sammy Leakey ως Hansel.
Ένα από τα πιο συχνά σχόλια που έγιναν για την ταινία, είναι πως είχε περισσότερο στυλ παρά ουσία. Η αλήθεια είναι πως η ατμόσφαιρα παίζει σημαντικό ρόλο στο αποτέλεσμα που βλέπει κανείς στην οθόνη παρακολουθώντας το film. Τα χρώματα και η αισθητική καταφέρνουν να πουν όσα δε λένε οι χαρακτήρες σε κάποιες σκηνές. Γενικότερα, ο μέσος θεατής που θα παρακολουθήσει το Gretel & Hansel θα απορήσει “πού πήγε ο τρόμος που μου υποσχέθηκαν;” Επιπλέον, το σενάριο είναι κάπως στεγνό, αλλά ευτυχώς το σώζουν οι ηθοποιοί και οι σκηνές, που κάποιες ίσως φορές σε αφήνουν με απορίες.
Το Gretel & Hansel είναι από εκείνες τις ταινίες που η αίθουσα μοιράζεται σε ευχαριστημένους και δυσαρεστημένους θεατές, που το πιο πιθανό είναι πως δε μετάνιωσαν την αγορά του εισιτηρίου τους.
Ξεκινάει αργά και προχωράει αργά
Όποιος έχει δει προηγούμενες δουλειές του σκηνοθέτη (The Blackcoat’s Daughter και I Am The Pretty Thing That Lives In The House) ίσως να περιμένει μια βραδύτητα από εκείνον. Όσοι όμως δεν έχουν εικόνα, περιμένουν περισσότερη δράση και σασπένς. Μάλιστα, είναι πολύ πιθανή και η σύγκριση με το The Witch, που -ας μη γελιόμαστε- σε επίπεδο τρόμου, απογοήτευσε τους λάτρεις του είδους.
Υπόσχεται τρόμο, αλλά δεν τον προσφέρει
Οι λάτρεις του horror ενδεχομένως μπαίνουν στην αίθουσα με προσδοκίες γεμάτες τρόμο και αρκετή αδρεναλίνη. Σίγουρα δίνει μια αρκετά grotesque εκδοχή του κατά τα άλλα αναμενόμενου τρόμου. Από την ταινία απουσιάζει και η βία και τα jump scarres, αφήνοντας μόνο τη γενικότερη ατμόσφαιρα να κάνει τη σκληρή δουλειά του θρίλερ. Παρόλα αυτά αυτό δεν φάνηκε να είναι αρκετό για πολλούς κριτικούς και θεατές. Γεγονός που μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν τους διέφυγε το ότι η ταινία είναι κατάλληλη για παιδιά άνω των 13 ετών.
Είναι σχεδόν τέλεια για το κατάλληλο κοινό
Όσοι ψάχνουν περισσότερο για μια ταινία που θα τους δώσει ατμόσφαιρα παραμυθιού, χωρίς να καίγονται για σκηνές τρόμου, είναι η ιδανική επιλογή. Το φιλμ κάνει το απαραίτητο ψυχολογικό “χτίσιμο” τους χαρακτήρας, εκπληρώνοντας τους σκοπούς του genre του. Στο τέλος της μέρας, αφορά περισσότερο το κοινό που αγαπά το Gretel & Hansel – παραμύθι. Όχι εκείνο που ανυπομονεί για ένα πραγματικό horror twist.
