Τα εκατομμύρια γυναικών σε όλο τον πλανήτη που ύψωσαν τη φωνή τους εναντίον του πολέμου, του ρατσισμού, της ομοφοβίας, του σεξισμού και της ρητορικής μίσους με το κίνημα Women’s March, το ναι της Αυστραλίας στους ομόφυλους γάμους και η σαρωτική δύναμη του #MeToo απέδειξαν ότι οι γυναίκες μπορούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να συνεχίσουν να γράφουν τη δική τους ιστορία.
Τα Βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για το 2018 περιλαμβάνουν ονόματα όπως αυτό της Greta Gerwig και του Jordan Peele, για το βραβείο σκηνοθεσίας, ανοίγοντας έναν νέο δρόμο στις λίστες προηγούμενων ετών. Η Gerwig είναι η 5η προτεινόμενη γυναίκα σκηνοθέτης στην ιστορία των Όσκαρς ενώ η υποψηφιότητα του Peele είναι η πέμπτη υποψηφιότητα έγχρωμου σκηνοθέτη στη συγκεκριμένη κατηγορία, που παραδοσιακά κυριαρχείται από λευκούς άντρες. Μαζί τους και η Ρέιτσελ Μόρισον, η πρώτη γυναίκα διευθύντρια φωτογραφίας που προτείνεται ποτέ για Όσκαρ.
Κι ενώ η Ακαδημία δεν μπορεί να αποφύγει ταινίες που εξαρχής έχουν τη οσκαρική στάμπα όπως οι The Post και Darkest Hour, καταφέρνει όμως -σ αυτή τη νέα εποχή- να εντάσσει στις λίστες της ταινίες όπως το Get Out και το The Shape of Water, ταινίες που έχουν να διηγηθούν μια ιστορία προωθώντας έναν άλλον τρόπο, πιο καινούργιο για τα μέχρι σήμερα δεδομένα. Οι φυλετικοί διαχωρισμοί (Get Out), η μοναξιά, οι δυσκολίες της ένταξης (The Shape of Water), οι περιθωριοποιημένες LGBTQ ιστορίες αγάπης (Call Me By Your Name) έχουν βήμα και υποστηρικτές και τη δική τους ευκαιρία να προωθήσουν το μήνυμα τους.
Η κατηγορία Best Picture επίσης μας δίνει μερικές ακόμα καλές ιστορίες γυναικών με συμμετοχές των Lady Bird, The Post, The Shape of Water και Three Billboards Outside Ebbing, Missouri. Βλέπουμε τις τεταμένες σχέσεις μιας μητέρας με την κόρη της, την εκδότρια που ξεπερνά τις πιθανότητες, την επιστάτρια που έχει χάσει τη φωνή της και αψηφά τους πατριαρχικούς κανόνες για χάρη της αγάπης, για τη μάνα που θρηνεί την κόρη της αναζητώντας τη δικαιοσύνη.
Στις κατηγορίες υποκριτικής οι φετινές υποψηφιότητες σημειώνουν ακόμα μια διαφορά, αυτή τη φορά σχετικά με τα ηλικιακά στερεότυπα. Με οκτώ στις δέκα γυναίκες υποψήφιες να είναι πάνω από 40 γίνεται σαφές ότι εξακολουθεί να υπάρχει χώρος για το ταλέντο μεγαλύτερων γυναικών σε πιο σύνθετους ρόλους. Στον αντίποδα αυτού η συμμετοχή του 22χρονου Timothée Chalamet, του νεότερου υποψήφιου από το 1944, για να υπενθυμίσει σε όλους ότι οι ανδρικές ερμηνείες -σε αντίθεση με τις γυναικείες- δεν κερδίζουν κύρος με την ηλικία ή την εμπειρία.
Όλα αυτά θα τα δούμε να γίνονται εικόνες στις 5 Μαρτίου. Λίγο πιο συναρπαστικές από πέρυσι. Λίγο πιο συναρπαστικές χρόνο με τον χρόνο.
Δες ακόμη: Oscars. Οι ταινίες όπως τις είδαμε εμείς.
One thought on “Γιατί τα φετινά Όσκαρ είναι λίγο πιο συναρπαστικά από τα περσινά”