“Θα ήθελα πολύ η κοπέλα μου να μπορεί να με κάνει να γελάω”, είπε ο Γιώργος προχτές. Όμως δεν το είπε ως ανάγκη του τύπου “Είναι κάτι που ψάχνω να έχει η κοπέλα μου” αλλά το είπε ως ένα όμορφο bonus στο πακέτο που ψάχνει. Και αν η Αλεξάνδρα τελικά δεν τον κάνει ποτέ να γελάσει; Άραγε τότε θα το ψάξει; Το πρόβλημα (ή αλλιώς η βάση του παρακάτω κειμένου) βρίσκεται στο ότι οι άντρες δεν ψάχνουν μια αστεία κοπέλα, μα θα χαρούν αν το χιούμορ αποτελεί κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα της.

Σύμφωνα με ένα κείμενο που διάβασα στην Atlantic σήμερα το πρωί, τα τινά είναι δύο. Από τη μια βλέπουμε πως διανύουμε την χρυσή εποχή της γυναικείας κωμωδίας, όπως το Girls της Dunham και την Tina Fey να δρα σόλο, ενώ ταυτόχρονα τις βλέπουμε να προσπαθούν να το περιορίσουν για να έχουν μεγαλύτερη ανταπόκριση από το αντίθετο φύλο. Για να το πιάσουμε λοιπόν από κάπου, αρκεί να πούμε πως οι περισσότερες γυναίκες είναι αστείες. Έτσι έρχεται και η άλλη πλευρά του νομίσματος, όπου η περίοδος χάριτος που ένας άντρας περνά δίπλα σε ένα κορίτσι με χιούμορ δεν κρατάει πολύ. Πράγμα που σημαίνει πως το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών εκεί έξω, καταλήγουν μόνες τους.

Και ερωτώ: Αν οι άντρες και οι γυναίκες μπορούν να είναι το ίδιο αστείοι, γιατί το χιούμορ των άσημων γυναικών δεν εκτιμάται τόσο όσο των άσημων αντρών από το αντίθετο φύλο;

Το 2012, η Laura Mickes, μια καθηγήτρια παιδικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της California, αποφάσισε να κάνει ένα πείραμα με τους φοιτητές της. Το πείραμα είχε ως εξής: Διάλεξε 20 κινούμενα σχέδια από την New Yorker και ζήτησε να γράψουν ο καθένας το δικό του caption. Με το που τα μοίρασε στο αμφιθέατρο, μια μαθήτριά της πήγε κοντά και της είπε “Μα δεν είμαι αστεία”. Μόλις τελείωσε το πείραμα αυτό, η Mickes είδε πως ο αντρικός πληθυσμός της τάξης που δίδασκε ήταν κατά 1.1% πιο αστείος από τον γυναικείο. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει να σημειωθεί πως ενώ είχαν γράψει μερικές από τις πιο αστείες ατάκες, χρησιμοποιούσαν πολύ έντονα σεξουαλικά υπονοούμενα. Αν όντως ήταν πιο αστείοι από τις γυναίκες του συγκεκριμένου μαθήματος, δε θα έπρεπε να είναι λιγότερο “κάφροι”; “Οι άντρες τολμούν να πάρουν μεγαλύτερο ρίσκο στο πως θα χρησιμοποιήσουν το χιούμορ, γι’ αυτό και όταν αποτύχουν, θα αποτύχουν πανηγυρικά” δήλωσε ο Gil Greengross, ένας ψυχολόγος στην Ουαλία. Όμως για τον άντρα,  “αξίζει. Αν αποτύχεις και τελικά το αστείο δεν “πιάσει” θα έχεις χάσει μερικά λεπτά από τη ζωή σου. Αν όμως το άτομο που έχεις απέναντί σου γελάσει, μπορεί να κερδίσεις την διπλή συμπάθεια απ’ ότι περίμενες.” Ώστε καταλαβαίνεις πως οι άντρες κάνουν τόσες πολλές απόπειρες να είναι αστείοι που στην πραγματικότητα, το θεωρείς λίγο δεδομένο ότι θα είναι αστείοι, πριν καν τους γνωρίσεις. Μέχρι δηλαδή, να αποδειχθεί το αντίθετο. Και αυτό συμβαίνει γιατί προσπαθούν πολύ περισσότερο στο να είναι αρεστοί με αυτόν τον τρόπο.
Αλλά γιατί θέλουν τόσο πολύ να κάνουν τους ανθρώπους να γελούν; Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, οι αστείοι άνθρωποι έχουν υψηλότερο IQ από τους υπόλοιπους. Το χιούμορ, σύμφωνα με τον David Buss, είναι “μια ικανότητα του να βάζεις τον εαυτό σου στο μυαλό του ατόμου που έχεις απέναντί σου και να καταλάβεις τι μπορεί να θεωρήσει αστείο. Χρειάζεται κοινωνική ευφυΐα και οίστρο ή αυτοπεποίθηση”. Από τη στιγμή λοιπόν, που οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν στα μπαρ για να λύσουν σταυρόλεξα μαζί με κάποιον, διαλέγουν πιθανούς συντρόφους, με βάση το χιούμορ τους. Για παράδειγμα, μια μέση γυναίκα τείνει να χρησιμοποιεί το γέλιο της για να δελεάσει το αντίθετο φύλο, όπως και ένας μέσος άντρας χρησιμοποιεί κάποια αστεία ατάκα για να την κάνει να γελάσει. Σε αυτό το επίπεδο, δεν έχει σημασία αν το κορίτσι έχει χιούμορ, αρκεί να γελάσει. Αυτό μπορεί να δείξει στον άλλον, την αποδοχή και τον θαυμασμό της γυναίκας σε αυτή του την προσπάθεια για επικοινωνία.

Αυτό μπορούμε να το στηρίξουμε και σε μια έρευνα που έκανε ο νευρολόγος Robert Provine, όπου παρατήρησε πως σε 1,200 επεισόδια γέλιου, οι γυναίκες γελούσαν περισσότερο. Ειδικά όταν υπήρχε κοντά ένας άντρας.

Ένας λόγος για τον οποίο θα μπορούσε ένας άντρας να μην δεσμεύεται με κάποια που έχει χιούμορ είναι γιατί οι αστείες γυναίκες είναι πιο έξυπνες από τις υπόλοιπες. Αυτό μπορεί να τους οδηγήσει στην ανασφάλεια και την απειλή από τις συντρόφους τους. Κοινώς, δεν θα νιώθουν πια πως έχουν το πάνω χέρι ή πως είναι άξιοι θαυμασμού, γιατί δεν θα έχουν κάτι που δεν μπορεί να δώσει η καθεμία στον εαυτό της. Εκτός αυτού, τις περισσότερες φορές που θα έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε μια όμορφη και μια αστεία γυναίκα, θα προτιμήσουν την όμορφη και θα κρατήσουν την αστεία για φίλη τους. Αν τώρα η αστεία είναι και όμορφη, τότε ποτέ δεν ξέρεις ποιος φούρνος θα μπορούσε να γκρεμιστεί για χάρη της.
Αυτό κάνει τις περισσότερες γυναίκες να πιστεύουν πως δεν χρειάζεται να μπουν στον κόπο να φανούν αστείες γιατί κανείς δε το θέλει. Εντάξει, δεν εννοώ και κανείς, αλλά κατάλαβες. Αν είχες εσύ 50 στους 70 άντρες να προτιμούν να μην έχεις χιούμορ τι θα έκανες; Εγώ θα έψαχνα τους υπόλοιπους 20 μάλλον. Έτσι και αλλιώς, πάντα μου άρεσαν οι προβληματικοί. Όμως υπάρχουν γυναίκες εκεί έξω που κοιτούν πως θα “δαμάσουν” το χιούμορ τους για να μην καταλήξουν για πάντα μόνες. Λιγότερα αστεία, περισσότερο γέλιο. Περισσότερο γλυκούλες, αλλά να μην το παρακάνουμε γιατί κανείς δε θέλει τη γλυκούλα, και τελικά, τι είμαστε;
Οι γυναίκες τείνουν να κάνουν τους ανθρώπους να γελάνε, όχι για να καταλήξουν μαζί τους στο κρεβάτι, μα για να κάνουν έναν καινούργιο φίλο ή κάποιον από τους παλιούς να νιώσει καλύτερα. Για να ξεχωρίσουν ανάμεσα στο πλήθος στη δουλειά τους ή για να τους συμπαθήσουν οι γονείς του αγοριού τους. Για να διαχειριστούν την λύπη τους.

Αν λοιπόν, θεωρήσουμε όλες τις παραπάνω προκαταλήψεις δεδομένες, ότι δηλαδή το χιούμορ ενός άντρα ενθαρρύνεται εις βάρος του χιούμορ μιας γυναίκας, τι μπορούμε να κάνουμε για την αλλαγή αυτού; Ο Buss πιστεύει πως η ανθρώπινη θέληση μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα ακόμη και αυτή τη στιγμή. Ότι μια κοινωνική αλλαγή στον τρόπο που διαλέγουν οι άντρες τις κοπέλες με τις οποίες θέλουν να βγουν ραντεβού και προτιμήσουν μια πνευματώδη αντί για απλώς όμορφη, τότε υπάρχει ελπίδα. Μπορεί να θέλουν να είναι οι βασιλιάδες της κωμωδίας σε μια σχέση, μα αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχει χώρος για άλλους σε αυτή.

Έτσι, καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα: πως πρέπει να σταματήσεις να βγαίνεις με ανθρώπους που δεν εκτιμούν το χιούμορ σε μια γυναίκα και αν κάποιος σε απορρίψει γιατί παραείσαι αστεία για τα δικά του δεδομένα, μάλλον δεν ήταν αρκετά αστείος για τα δικά σου. Και αυτό είναι κάτι το οποίο πονάει πολύ περισσότερο κάποιον που το προσπαθεί παρά κάποιον που απλώς το κρύβει.