Η σύγκριση μεταξύ των ανθρώπων είναι πολύ παλιά ιστορία, όμως σήμερα ζούμε σε ένα ευρύτερο ανταγωνιστικό περιβάλλον και η social media εποχή έρχεται να χειροτερέψει τα πράγματα. Συγκρίνουμε υλικά αγαθά, συναισθήματα, εξόδους και ανάγκες. Κοιτώντας τι κάνει ο ένας, τι δεν κάνει ο άλλος, τι έχει πετύχει μέχρι τώρα και τι όχι εσύ, κι έτσι σχεδόν ποτέ δεν οδηγείσαι σε καλά συμπεράσματα. Εδώ είναι το μεγαλύτερο λάθος γιατί: Συγκρίνοντας τον εαυτό σου, δε θα τον γνωρίσεις ποτέ πραγματικά. Δεν θα καταλάβεις ποτέ πόσο σημαντικός είσαι.

Για τους περισσότερους ανθρώπους, αυτή η ανάγκη για σύγκριση οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, με βαθιές ρίζες. Ακολούθως, δημιουργείται ένας εσωτερικός διάλογος, με πολλές διαδοχικές αβάσιμες σκέψεις που οδηγεί στο συμπέρασμα: ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΡΚΕΤΟΣ.

Κάπου εκεί αρχίζει η διαδικασία του να σε πείθεις με λάθος τρόπους πως είσαι. Ξοδεύεις χρόνο, ενέργεια και πολλή προσπάθεια για να εκπληρώσεις αυτήν την ανάγκη –χωρίς να εξασφαλίζεις ότι δε φοβάσαι μη χάσεις τη σπουδαιότητά σου. Λες και το αν είσαι σημαντικός, κρίνεται κάθε λεπτό. Την ίδια στιγμή, η ανάγκη να διατηρήσεις το αίσθημα της σημαντικότητας που αποτελεί μία από τις βασικές ψυχολογικές ανάγκες, απαιτεί λεπτότερους χειρισμούς.

Αυτή είναι η άρνηση σου στο να είσαι εδώ. Τώρα.

Η κοινωνία σε συνδυασμό με την έντονη καθημερινότητα σου δίνουν πολλούς λόγους να το κάνεις. Πρέπει όμως να τους αμφισβητήσεις. Να τοποθετήσεις απέναντι από αυτούς τους λόγους την αυθεντικότητα σου και την ποιότητα ορισμένων συστατικών της ζωής σου. Οι περιορισμοί και τα κουτάκια στο μυαλό δε βοηθούν στην προσωπική ζωή. Οι περιορισμοί, τα ταμπού και οι συγκρίσεις μας στερούν τη νηφάλια λήψη αποφάσεων. Ενώ αντιθέτως είναι καλή ιδέα να ακούς το ένστικτο σου εξασκώντας τον αυθορμητισμό.

Και σε περίπτωση που θέλεις να το ακούσεις: Είσαι σημαντικός!

Μπορεί όχι όσο ο Bill Gates ή ο Nelson Mandela. Αλλά είσαι σημαντικός ακόμα και όταν γκρινιάζεις ή νιώθεις μόνος. Εδώ είναι ορισμένες ερωτήσεις – απαντήσεις σ’ ό,τι αφορά τη σπουδαιότητα σου:

Είσαι σημαντικός; Πάντα.

Που είσαι σημαντικός; Παντού.

Γιατί είσαι σημαντικός; Γιατί υπάρχεις, γιατί είσαι εδώ & εκπληρώνεις ένα σκοπό (ακόμα κι αν δεν τον βρήκες ακόμη).

Ποιος σε κάνει σημαντικό; Κανένας, απλώς είσαι! Όσο κάποιος σου επιτρέπει να νιώθεις σημαντικός , δε σημαίνει πως είσαι ή καθορίζει την αξία σου. Το ίδιο κι όταν σου στερεί τη σπουδαιότητα σου. Είσαι αρκετός. Σκέτο.

Τι χρειάζεται για να είσαι σημαντικός; Τίποτα. Δεν είσαι σημαντικότερος για όσα έχεις κάνει ή για όσα δεν έκανες ποτέ. Είσαι σημαντικός χωρίς αιτιολόγηση και πρέπει να στο υπενθυμίζεις συχνά πυκνά. Να νιώθεις ήρεμος. Δε σχετίζεται με το που γεννήθηκες ή που ζεις τώρα. Δε σχετίζεται με την μεγαλύτερη αποτυχία σου. Ούτε στο πόσα χρήματα βγάζεις. Ούτε στο πόσες δυσκολίες αντιμετώπισες. Ούτε πόσο τυχερός στάθηκες μέχρι τώρα. Είσαι αρκετός. Σκέτο.

Αν προσπαθήσεις να αποδείξεις την σπουδαιότητα σου ξανά. Μην το κάνεις. Σταμάτα τον εαυτό σου από αυτή τη διαδικασία. Αν προσπαθείς να αποδείξεις σε κάθε άλλο τη σπουδαιότητα σου; Τότε χάνεσαι…

Εκείνη τη στιγμή επίτρεψε στο μυαλό να ανατρέξει σ’έναν άλλο διάλογο:

Πολύτιμος; Ναι.

Σημαντικός; Ναι.

Αξιόλογος; Ναι.

Αξιαγάπητος; Ναι.

Τέλος ιστορίας.