Είμαι ένα παιδι ετών 30 . Γιατι γελάς ; Aκόμα μου αρέσει να φτιάχνω το καλοκαίρι κάστρα στην άμμο και με ένα μου καπρίτσιο να τα διαλύω με μιας. Aπολαμβάνω τον ήλιο και μου αρέσει να βουτώ τα φρούτα στο αλμυρό νερο και να τα τρώω!

Παίζω με τους φίλους μου τις νύχτες κρυφτό και κυνηγητό και ο χαμένος κερνάει τις μπύρες! Συνήθως χάνω αλλα εξακολουθώ και λατρεύω το παιχνίδι αυτό.

Γουστάρω να βάζω τα χέρια μέσα στην μερέντα και δίχως δεύτερη σκέψη να πασαλείβομαι και να μην ντρέπομαι καθόλου που τρέχουν οι σοκολάτες πάνω στην μπλούζα μου.

Κάθε που πάω στο χωριό και μυρίζω γεμιστά ,τρέχω προς την αυλή με μια ντομάτα στο χέρι σαν κλέφτης να μην με δει η γιαγια και μου φωνάξει !

Τα απογεύματα, αν δεν μoυ πάρεις παγωτό, κάνω νάζια και γκρίνιες και κανείς δε μπορεί να με αντέξει μέχρι που τελικά υποκύπτουν !

Όλη την μέρα θέλω να είμαι ξυπόλητη και ας ξέρω οτι μάλλον θα χτυπήσω ! Μου αρέσει η αίσθηση της πέτρας και της άμμου στα ποδια ! Με κάνει να νιώθω ζωντανή!

Τα βράδυα που κάνει αφόρητη  ζέστη, έχω πάντα δίπλα μου ενα νεροπίστολο με παγωμένο νερό και πυροβόλω εν ψυχρώ όποιον συναντήσω μπροστά μου! Μ’αρέσει τόσο αυτή η έκφραση της έκπληξης ή του θυμού αλλα ταυτόχρονα και της ευχαρίστησης στα πρόσωπα των ανθρώπων!

Αγαπώ τα βράδυα που βγαίνουμε για ένα χαλαρό ποτό και καταλήγει να μας βρει το ξημέρωμα με ένα βρώμικο απο τη Μαβίλλη, ζαλισμένους και ανήμπορους να σύρουμε το κορμί μας ως το σπίτι.

Όταν κανονίζω έξοδο με τις φίλες μου, διασκεδάζω με τα  εκατό μηνύματα που θα στείλει η μία στην άλλη για το αν θα φορέσουμε τακούνια και πόσο ασφυκτιούμε στο παλιό μας τζίν που δεν μας κάνει καλά αλλα θέλουμε να το φορέσουμε πάσα θυσία. Λατρεύω όταν θα βρεθώ με τον παλιό μου φίλο και ενω έχω να τον δώ μήνες, δεν χρειάζονται πάνω απο πέντε λεπτά για να κάνουμε σαν μικρά παιδιά και να σχολιάσουμε οποιονδήποτε υπάρχει στο μαγαζί!

Δε θα ακούσω ποτέ ελληνικά σπίτι, μα όποτε η νύχτα μας οδηγεί σε βρώμικα μαγαζιά με «μπόμπες» ποτό και χάλια ήχο στα ηχεία, σε αυτά τα μπάρ που τα νησιώτικα παντρεύονται με το τσιφτετέλι,την χιπ χοπ μουσική και τα ζεϊμπέκικα, εγώ θα σύρω τον χορό και δεν θα σταματήσω να χορεύω.

Σε κάθε πανσέληνο, κλείνω τα μάτια και κάνω μια ευχή κι ας μην έχει πραγματοποιηθεί καμία ως τώρα.

Υπάρχουν τραγούδια που όταν τα ακούω, ότι ώρα κι αν είναι, θα με κάνουν να πάρω τηλέφωνο την κολλητή μου. Κι η μαγεία είναι πως θα το σηκώσει ακόμη κι αν είναι ξημερώματα και θα το σιγο-τραγουδήσει μαζί μου.

Αν περνάω άσχημη περίοδο, μπορεί να με ψάχνεις για μέρες. Εξαφανίζομαι και κλείνομαι στο καβούκι όπου εκεί ζω την καταθλιψή μου. Αγαπώ το μελόδραμα, τις ταινίες που θα με κάνουν να κλάψω ακόμη περισσότερο και θα οδηγήσουν στα χέρια μου ένα γεμάτο κουτί με εκλέρ και σοκολατίνες.

Έχω μεγάλη επιθυμία να δω έναν άνθρωπο να πέφτει σε ένα λιμάνι γιατι απο μικρή πίστευα οτι ο βυθός κάθε λιμανιού φιλοξενεί γιγάντια καλαμάρια και σαρδέλες που ζυγίζουν 30 κιλά η καθεμία. Ίσως ακόμη να το πιστεύω λίγο!

Όταν έχω νεύρα, γίνομαι εκνευριστική και φωνακλού και χάνω την ψυχραιμία μου. Φίλοι επιβεβαιώνουν πως ανεβαίνει μια οκτάβα η φωνή μου και σχεδόν τσιρίζω. Κρατάω εύκολα μούτρα. Μα το ίδιο εύκολα αναγνωρίζω το λάθος μου και δεν ντρέπομαι να ζητήσω συγνώμη. Η στιγμή που τα βρίσκεις με τον άλλον για εμένα έχει πάντα μια δόση μαγείας μέσα της.

Πάνω στην μηχανή μου αρέσει να ανοίγω τα χέρια μου και να νιώθω πως πετάω. Συχνά εύχομαι να μπορούσα να μεταμορφωθώ σε πουλί και να γυρίσω όλο το κόσμο. Ανέμελη και δίχως υποχρεώσεις και «πρέπει».

Είμαι ένα παιδί, ετών 30. Με την διαφορά πως τώρα απολαμβάνω πιο πολύ όταν το γυαλί μου είναι θαμπό γιατί ξέρω πως όταν καθαρίσει με περιμένουν περισότερες περιπέτειες να βρω μπροστά μου και να τις απολαύσω. Κι αν πέσει και σπάσει, πάλι δε φοβάμαι. Κάποιες φορές είναι λυτρωτικό να μαζεύεις τα κομμάτια σου και να τα συναρμολογείς απο την αρχή!

Λίνα Καλογερέα