Εμείς που αγαπάμε την αρχή στις σχέσεις και δηλώνουμε honeymoon lovers, είναι γιατί ζήσαμε κάποτε ένα άσχημο τέλος ή και περισσότερα. Μπορεί να δώσαμε χωρίς να πάρουμε, να δεθήκαμε πολύ κι ας ήταν για δέσιμο. Να πιστέψαμε στο συναίσθημα και στο Μαζί για να βρεθούμε στο τέλος απροειδοποίητα στο πάτωμα να αναρωτιόμαστε γιατί.
Δεν έχει σημασία αν σηκωθήκαμε, αν βρήκαμε το χαμένο χαμόγελο. Κρύψαμε κάθε απογοήτευση και προχωρήσαμε μπροστά. Πάντα θα μας ακολουθεί ένα κρακ. Πάντα θα μας συγκρατεί ο φόβος πως τίποτα ωραίο δεν κρατάει για πολύ. Θα ακολουθεί το άγχος τι γίνεται μόλις σπάσει η ροζ τσιχλόφουσκα των πρώτων ραντεβού. Αντέχεται η συνήθεια, η ρουτίνα ή θα μας αφήσουν πάλι μόλις έρθουν τα δύσκολα;
Το να αγαπάς τα ξεκινήματα
Για όλους αυτούς τους λόγους επενδύεις στην αρχή, στο ροζ. Ζεις την κάθε στιγμή με το new entry σαν να είναι η πιο σημαντική. Ναι, τότε που δεν σε ξέρει και πιστεύει ακόμα στην υπερτέλεια εκδοχή του εαυτού σου. Τότε που όλα είναι άψογα και εσύ χαμογελάς σαν να ξεπήδησες από διαφήμιση της Crest. Γαντζώνεσαι πάνω από το κινητό, βγαίνετε συχνά, φλερτάρετε πολύ μέχρι να γνωριστείτε περισσότερο.
Μόλις καταλάβει ο άλλος ότι δεν είναι η ζωή σου ένα μεγάλο πάρτι και εσύ δεν κυκλοφορείς μονίμως σαν να είσαι έτοιμη να πας σε κάποιο πάρτυ, αντί να ξεκινήσει μια αποδοχή της μη τελειότητας, ξεκινάς να κρατάς αποστάσεις. Λίγη σημασία έχει αν ο άλλος απέναντί σου δε χαλιέται με την έλλειψη make up και την απουσία χτενισμένης μπούκλας. Εσένα σου αρκεί που άρχισε να βλέπει τα τρωτά σου σημεία. Οπότε λίγο πριν γίνεις ευάλωτη και ο αέρας της σιγουριάς αντικατασταθεί με εξομολογήσεις και δεσίματα, προτιμάς να τον βάλεις στον φάκελο με τα εν δυνάμει boyfriends.
Το να επιλέγεις τα λάθος αγόρια βοηθάει
Για να αποφύγεις να νιώσεις τύψεις ότι φέρεσαι άσχημα, άδικα σε κάποιον που ίσως και να άξιζε να του δώσεις μια ευκαιρία, προτιμάς να κάνεις τη ζωή σου πιο εύκολη. Επιλέγεις από την αρχή emotionally detached άντρες που ξέρεις πως για διαφορετικούς λόγους κοιτάτε στην ίδια κατεύθυνση. Εκείνος δηλώνει έμμεσα ή άμεσα μη διαθέσιμος για κάτι σοβαρό και εσύ γλιτώνεις το στρίμωγμα του να αναρωτιέται ο άλλος γιατί φεύγεις μόλις περάσει η περίοδος του ροζ.
Αυτή η επιλογή σου ωστόσο σε κάνει ultra tough, γιατί με ένα σκληρό δίπλα σου ξέρεις πως δε θα του χαριστείς σε τίποτα.
To the moon and back…
Είναι ένας φαύλος κύκλος που σε κρατάει σε μια εγρήγορση χωρίς να σου προσφέρει καμία ουσιαστική χαρά παρά μόνο στιγμές που επιλέγεις να αφεθείς. Πολλές φορές χρησιμοποιείς την μία ιστορία για να ξεπεράσεις την προηγούμενη. Χωρίς τσαλάκωμα, χωρίς κλάμα απλά συνειδητά και καθόλου ανθρώπινα. Γιατί οι άνθρωποι που ερωτεύονται, αφήνονται, δένονται και αγαπάνε.
Όλοι εκτός από εμένα
Αυτό ισχύει για όλους τους άλλους κοινούς θνητούς εκτός από σένα. Για όσους δε σε γνωρίζουν καλά βγάζεις το αίσθημα της συμπόνοιας. Βλέπουν στα μάτια σου την κοπέλα που της έτυχαν δύσκολες και άδικες καταστάσεις. Ενώ στην πραγματικότητα είσαι σε αυτήν την κατάσταση από επιλογή. Εσύ αποφάσισες να είσαι κοντά στους «λάθος» ανθρώπους γιατί ξέρεις πως αυτοί δε μπορούν να σε πληγώσουν. Και πως αν παρ’ ελπίδα το κάνουν, θα νιώσεις ανακούφιση να φερθείς κατά τον ίδιο τρόπο.
Το μέλλον
Αν ανοίγαμε το κινέζικο μπισκοτάκι που σου αναλογεί το δικό σου θα έγραφε πως «Ψάχνεις την ευτυχία σε λάθος μέρος». Και ανάθεμα αν θα καταλάβαινες αν εννοεί κάτι περισσότερο από το να κόψεις το σούσι.
Η ευτυχία στη ζωή και στις σχέσεις δεν έρχεται ποτέ μονόπλευρα. Πρέπει να δώσεις για να πάρεις να πονέσεις για να χαρείς, να αφεθείς για να σ’ εμπιστευτούν. Να τους ανοίξεις για να μπουν. Μα πάνω απ’ όλα να συγχωρείς για να μπορέσεις να νιώσεις ξανά. Και ίσως κάπου εδώ κρύβεται το clue σ’ αυτό το κείμενο. Πρέπει να συγχωρήσεις την αγάπη που έχασες για να μπορέσεις να βρεις αυτή που αξίζεις. Διαφορετικά, θα συνεχίζεις να είσαι παρατηρητής στη δική σου ζωή. Να έρχεσαι για να φύγεις. Να γνωρίζεις κάποιον και μετά θα τον αφήνεις για τους ίδιους πάντα λόγους.
Φυσικά η ζωή θα συνεχίζεται, αλλά χωρίς εσένα.
