Γιατί μόνο στις γιορτές τρώμε με το «καλό σερβίτσιο»;

Όταν έχουμε γενέθλια «αξίζουμε» ένα μασάζ. Όταν είναι Χριστούγεννα τρώμε με το καλό σερβίτσιο και πίνουμε κρασί στα καλά ποτήρια και όταν είναι η γιορτή μας καλούμε κόσμο στο σπίτι για να κεράσουμε γλυκό. Όλες τις άλλες μέρες, το μασάζ είναι πολυτέλεια, πίνουμε κρασί σε ποτήρι νερού ή καθόλου, και τις καθημερινές μας παίρνει ο ύπνος στον καναπέ και δεν θέλουμε να ακούσουμε άνθρωπο.

Λίγο μετά τις γιορτές, πέρυσι, συνέβη κάτι που άλλαξε τον τρόπο που βλέπω την καθημερινότητα. Για πάντα. Κάτι που σχεδόν με βία με έσπρωξε να γιορτάζω την κάθε μέρα, να κάνω τα χατήρια σ’αυτούς που αγαπώ «σαν να ήταν η γιορτή τους», να τρώω συχνά «με το καλό σερβίτσιο», ακόμα κι αν είμαι μόνη μου, ακόμα κι αν τρώμε πίτσα.

Από τότε, έχω πάντα το σπίτι μου ανοιχτό, έτοιμο για πάρτυ-πώς το λένε. Κι ας μην έχω κάνει προετοιμασία.

Από τότε, βάζω στο πιο απλό κέικ κεράκι. Και λέω και το τραγούδι σε όποιον έχει όρεξη για fake γενέθλια.

Από τότε, λέω περισσότερα «σ’αγαπώ». Κλισέ, μα πείτε σε αυτούς που επιθυμείτε ότι τους αγαπάτε. Ότι τους εκτιμάτε. Ότι τους στηρίζετε. Ότι τους σκέφτεστε.

Από τότε, κάνω και στον εαυτό μου μικρά δώρα. Μην φανταστείτε, ένα cupcake με ροζ χρώμα- έτσι για να μου φτιάξει τη διάθεση.

Από τότε, λέω στις φίλες μου να μην παιδεύονται με άντρες που τους τρώνε χρόνο και συναισθήματα.

Τι πρέπει να συμβεί σε αυτή τη ζωή για να αντιληφθούμε ότι είναι δώρο; Κι ας κουραζόμαστε. Κι ας πληγωνόμαστε. Κι ας δυσκολευόμαστε.

«Η ζωή ίσως δεν είναι το πάρτυ όπως το ελπίζαμε. Αλλά μιας και ήρθαμε, ας χορέψουμε!»

Celebrate life που λένε.