Η Φένια Λαμπροπούλου όταν ήταν μικρή, ονειρευόταν να την απαγάγουν εξωγήινοι. Μετά έγινε φωτογράφος μόδας. Μικρή η διαφορά.

Φένια γιατί έγινες φωτογράφος;

Νομίζω πως δεν θα μπορούσα να μη γίνω. Από πολύ μικρή, μου άρεσε η σκέψη πως μπορώ να «κλέψω» μια στιγμή από τη ζωή ενός ανθρώπου και να την κάνω αθάνατη. Αυτό όμως που πραγματικά δεν περίμενα ήταν πως θα το κάνω ως επάγγελμα. Η ζωή τα έφερε έτσι, ώστε να ζω από το πάθος μου.

Ήταν τα πράγματα στην πορεία όπως τα φαντάστηκες;

Κατηγορηματικά όχι! Δεν περίμενα πως για να μπορώ να ζήσω από αυτό το επάγγελμα, θα πρέπει να ξέρω από management, οικονομικά, δημόσιες σχέσεις, και άλλα πολλά που καμία σχέση έχουν με τη φωτογραφία. Τα ανακάλυψα στην πορεία και ακόμα προσπαθώ να ανταπεξέλθω… όχι πάντα με επιτυχία!

Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες και ποιες ήταν οι μέχρι τώρα όμορφες στιγμές σου;

Δυσκολίες κυρίως οικονομικές. Καλώς η κακώς τα εργαλεία ενός φωτογράφου δεν είναι σε καμία περίπτωση φτηνά. Ξεκίνησα φωτογραφίζοντας στο υπνοδωμάτιο μου με ένα σεντόνι στον τοίχο, χωρίς καμία σπουδαία ή ακριβή φωτογραφική μηχανή, ούτε φοβερούς φακούς. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν ήταν κακό. Ίσα ίσα, με έμαθε να ελίσσομαι, να μην «κολλάω» πουθενά. 

Όμορφες στιγμές, πολλές. Κάθε φωτογράφηση είναι ένα πάρτι. Μέσα από αυτή τη δουλειά γνώρισα απίστευτα ταλαντούχους ανθρώπους – κάποιους από αυτούς έχω την τιμή να αποκαλώ φίλους, άλλαξε σε κάποια σημεία τον χαρακτήρα μου. Έγινα π.χ. πιο κοινωνική, περισσότερο team player.

Ποιο κομμάτι της δουλειάς σου απολαμβάνεις;

Όση ώρα κρατάω τη μηχανή στα χέρια μου, ψάχνω τα φώτα, τη γωνία, την έκφραση, το βλέμμα, χάνομαι στον κόσμο μου. Μεγάλη επίσης απόλαυση είναι όταν φοράω την παλιά μου φόρμα, φτιάχνω ένα καφέ (παγωμένο καραβίσιο) και ανοίγω το photoshop για να επεξεργαστώ αυτά που έχω τραβήξει, μόνη μου χωρίς κανένα να με ζαλίζει πάνω απ’ το κεφάλι μου.

Ποιο είναι το σημείο όπου φαντάζεσαι πως θα πεις “εντάξει Φένια, τα κατάφερες καλά, άραξε τώρα”

Όταν δε θα μπορώ πλέον να σκύψω, να πέσω στα πατώματα, να σκαρφαλώσω, να κουβαλήσω τη «μπέμπα» μου (έτσι ονομάζεται η μηχανή μου). Θέλω να ελπίζω πως θα έχω «φύγει» πριν συμβούν όλα αυτά.

Τι ταλέντα πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει φωτογράφος;

Φαντασία, έντονο χαρακτήρα, απίστευτη υπομονή και επιμονή.

Θα φωτογράφιζες ποτέ έναν κλασικό βαρετό θρησκευτικό γάμο με κουμπάρα ντυμένη με ταφτά και νύφη τούρτα;

ΌΧΙ. Βαριέμαι ήδη!

Τι θα έλεγες σε ένα νέο παιδί που θέλει να γίνει φωτογράφος;

Να μην αφήσει να περνάει μέρα που να μη φωτογραφίζει κάτι. Να παίζει, να πειραματίζεται. Σε καμία περίπτωση να μην αφήσει την απογοήτευση να τον/την κερδίσει. Να ενημερώνεται, να μη σταματήσει να μαθαίνει. Να μην επαναπαύεται. Η ημέρα που θα αισθανθεί ότι έμαθε, είναι η ημέρα που θα πρέπει να αφήσει τη φωτογραφία στην ησυχία της!

Περισσότερα: 2fenias