Υπάρχει μια σταθερή συζήτηση γύρω από το αν μπορείς να μείνεις φίλος με έναν πρώην. Αλλά τι γίνεται με εκείνους που απλώς βγήκατε λίγα ραντεβού; Μια αρθρογράφος εξηγεί γιατί αξίζει να μάθουμε να κρατάμε αυτές τις σχέσεις.

Πέρσι γνώρισα τον -ας τον πούμε- Γιάννη*. Μιλούσαμε ατελείωτα, είχαμε χημεία, κοινά ενδιαφέροντα – ήταν σαν να γνώρισα την αντρική εκδοχή του εαυτού μου. Όμως, μετά από μερικά ραντεβού, φάνηκε ότι διαφέρουμε σε σημαντικά πράγματα: στις πεποιθήσεις μας, στον τρόπο ζωής, στην επικοινωνία. Έτσι, χωρίσαμε. Κι όμως, μετά από λίγο χρόνο και κάποιες κουβέντες, αποφασίσαμε να μείνουμε φίλοι.

Σε κάποιους αυτή η ιδέα φαίνεται παράξενη. «Γιατί να μείνεις φίλος με κάποιον που ήσασταν μαζί τόσο λίγο;» με ρώτησαν φίλοι μου. Η κοινωνία συχνά μας μαθαίνει ότι οι σχέσεις έχουν συγκεκριμένα «κουτιά»: ή είσαι σύντροφος ή πρώην – και οι δύο ρόλοι δεν «χωράνε» μαζί. Κι όμως, όλα αυτά είναι στερεότυπα.

Όταν τελείωσε η σχέση μου μαζί του, η λύπη μου δεν είχε να κάνει τόσο με το ότι δε θα είμαστε ζευγάρι, αλλά με το ότι φαινόταν πως δε θα μπορούσαμε να είμαστε τίποτα πια. Μου φαινόταν άδικο να χάσω έναν άνθρωπο με τον οποίο επικοινωνούσα τόσο καλά. Έτσι, συνεχίσαμε να μιλάμε στα social media, και κάναμε μερικές φορές παρέα για καφέ. Κάθε φορά ήταν εξίσου όμορφα όπως όταν ήμασταν μαζί – απλώς χωρίς το ρομαντικό κομμάτι.

Για πολλούς, η φιλία με έναν πρώην ή κάποιον που είχαμε κάποια ραντεβού θεωρείται «ύποπτη»

Ίσως γιατί κάποιοι κρατούν «φιλίες» με πρώην από ιδιοτέλεια ή γιατί δεν έχουν ξεκαθαρίσει τι θέλουν. Όμως, αν οι προθέσεις είναι καθαρές, υπάρχει κάτι όμορφο στο να μένεις φίλος με κάποιον που έχετε κάποια κοινά – χωρίς να υπάρχει πια η ανάγκη να «ταιριάζετε» ερωτικά.

Πιστεύω ότι οι άνθρωποι έρχονται πρώτα ως προσωπικότητες και μετά ως «ρόλοι» στη ζωή μας – φίλοι, σύντροφοι, πρώην. Όταν εκτιμάς κάποιον γι’ αυτό που είναι, και όχι μόνο για τη σχέση σας, είναι πιο εύκολο να κρατήσεις μια φιλία. Παρόλα αυτά, πολλοί θεωρούν περίεργο να «γεφυρώσεις» τη γραμμή ανάμεσα στη φιλία και τον έρωτα. Ειδικά στις ετεροφυλόφιλες σχέσεις, υπάρχει μια αντίληψη ότι δεν μπορεί να υπάρχει φιλία αν υπήρξε κάποτε έλξη ή σεξ.

Αντίθετα, στην LGBTQ+ κοινότητα είναι πιο συνηθισμένο να παραμένουν φίλοι οι πρώην ή οι πρώην φλερτ – ίσως επειδή οι κοινότητες είναι πιο μικρές και δε γίνεται αλλιώς. Στις straight σχέσεις, όμως, συχνά ακούς ότι «άντρας και γυναίκα δεν μπορούν να είναι απλώς φίλοι» – πόσο μάλλον αν έχουν κάνει και σεξ.

Η σημερινή κουλτούρα των ραντεβού είναι πιο «αναλώσιμη»

Τα σύνορα μεταξύ σχέσεων είναι πιο θολά σήμερα – πολλοί προτιμούν «καταστάσεις» παρά δεσμεύσεις. Αυτό κάνει πιο δύσκολο να στηριχτεί μια φιλία σε γερά θεμέλια, αν δεν υπήρχε σταθερότητα εξαρχής.

Επιπλέον, οι σχέσεις σήμερα είναι πιο «ατομικές». Οι άνθρωποι που γνωρίζουμε μέσω dating apps συχνά δεν σχετίζονται καθόλου με τις άλλες πλευρές της ζωής μας. Έτσι, είναι πιο δύσκολο να τους «εντάξουμε» στο φιλικό μας περιβάλλον όταν τελειώσει η ερωτική διάσταση.

Κι όμως, οι σχέσεις – κάθε είδους – θέλουν δουλειά. Το να μετατρέψεις μια σχέση σε φιλία απαιτεί ειλικρίνεια, όρια και χρόνο. Μπορεί να είναι πιο δύσκολο να ξεκαθαρίσεις τα συναισθήματά σου σε μια σύντομη σχέση. Τα συναισθήματα και οι ορμόνες παραμένουν έντονα, ακόμα κι αν ξέρεις λογικά ότι δεν ταιριάζετε. Γι’ αυτό χρειάζεται πρώτα χρόνος και χώρος για να «πενθήσει» ο καθένας το τέλος της σχέσης, πριν δοκιμάσετε να γίνετε φίλοι.

Όρια, όπως το πόσο συχνά θα μιλάτε ή θα βλέπεστε, μπορούν να βοηθήσουν. Και, φυσικά, η ειλικρινής επικοινωνία για ό,τι νιώθετε. Μπορεί να μην είναι πάντα εύκολο – αλλά αν η κατάληξη είναι να κρατήσεις έναν άνθρωπο που εκτιμάς στη ζωή σου, τότε αξίζει.

*η επιλογή του ονόματος είναι τυχαία.