Ζούμε μέρες σκοτεινές με μοχθηρούς πρωταγωνιστές που σκοτώνουν, βιάζουν, κακοποιούν. Γυναικοκτονίες, βιασμοί, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, λεκτική βία, κάθε μέρα αποκαλύπτεται και μια περίπτωση όπου κάποιο θύμα αντιμετώπιζει την βαναυσότητα του κακοποιητή του μόνο και αβοήθητο, καταλήγοντας είτε νεκρό σωματικά, είτε νεκρό ψυχολογικά, χωρίς κανένας να βρεθεί δίπλα του να το βοηθήσει.

Και ξέρεις τι είναι εξίσου άσχημο με τη βία; Οι άνθρωποι που εθελοτυφλούν σε αυτή.

Αυτό είναι που έκανε μια ‘απλή σερβιτόρα’ πραγματική ηρωίδα, το ότι είδε, κατάλαβε και πάνω από όλα νοιάστηκε για ένα κορίτσι το οποίο φαινόταν πως δεν ήταν καλά. Όμως εκείνη, η άγνωστη, η ξένη, η ‘τυχαία’, δεν «κοίταξε τη δουλειά της» προσπερνώντας την διπλανή της με σκυμμένο το κεφάλι, αλλά της είπε έξι λέξεις οι οποίες της έσωσαν τη ζωή. Έξι λέξεις που κανείς προηγουμένως δεν βρέθηκε να πει.

“Αν χρειαστείς βοήθεια έλα σε εμένα”. Πόσο μεγαλείο χωράει μέσα σε μια φράση;

Και η ‘απλή σερβιτόρα’ όπως επιμένουν να την χαρακτηρίζουν κάποιοι, δε φοβήθηκε στιγμή το νταή που βασάνιζε την κοπέλα. Παρόλο που έδειχνε κακοποιητικός. Παρόλο που είχε εξουσία. Παρόλο που καταλάβαινε τι μπορούσε να κάνει σε μια γυναίκα. Είχε μέσα της όλο το θάρρος του κόσμου και την ενσυναίσθηση να βοηθήσει έναν άνθρωπο που το είχε πραγματικά ανάγκη. Και τα κατάφερε. Αυτή είναι η σούπερ ηρωίδα της μαύρης καθημερινότητας που ζούμε και έλαμψε σαν διαμάντι μέσα στην λάσπη.

Γιατί όλοι ζούμε μέσα στη λάσπη, όμως κάποιοι όμως από εμάς κοιτούν τα αστέρια.

Έδειξε σε όλους μας, ότι τελικά αν δεν έχουμε ο ένας τον άλλον, είμαστε ήδη νεκροί. Έδειξε πως μερικές φορές η ανθρωπιά έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις, έχει ένα πρόσωπο που δεν φανταζόσουν και σου απλώνει ένα χέρι που δεν είχες διανοηθεί. Και πως μπορείς κι εσύ  να γίνεις αυτό το πρόσωπο κι αυτό το χέρι, χωρίς να αδιαφορείς και δίχως να φοβάσαι για κάποιον άλλον εκεί έξω που μπορεί να σε έχει μεγάλη ανάγκη.

Για εμένα, η ηρωϊδα της φετινής χρονιάς είναι αυτή η σερβιτόρα. Είναι γενναία, είναι σπουδαία, είναι άξια μίμησης. Γιατί δεν βρήκε απλά το θάρρος να καταγγείλει κάτι που συνέβαινε στην ίδια ή σε ένα οικείο της πρόσωπο, αλλά επειδή βρήκε το θάρρος να καταγγείλει κάτι που συνέβαινε σε μια παντελώς άγνωστή της. Αν αυτό δεν είναι μεγαλείο ψυχής, τότε τι είναι;

Μικρή όταν με ρωτούσαν τι ήθελα να γίνω δεν ήξερα. Τώρα αν με ρωτήσεις, ξέρω. Θα ήθελα να γίνω έστω και αργά σαν αυτή την σερβιτόρα.