Η βιομηχανία της μόδας έχει πολλές πολύχρωμες προσωπικότητες, αλλά μερικούς μόνο ηγέτες. Ένας τέτοιος ηγέτης υπήρξε η Alexandra Shulman για το Ηνωμένο Βασίλειο της μόδας, κατά τη διάρκεια των 25 χρόνων της στο τιμόνι της βρετανικής Vogue.

H συγκροτημένη της εμφάνιση, καθώς και οι ευγενείς τρόποι, αναφέρονται συχνά ως αντιφατικά στοιχεία σε σχέση με την αμερικανίδα ομόλογό της, Anna Wintour. Η πτυχή της γυναίκας της διπλανής πόρτας που συνήθως θέλει να προβάλλει, ίσως έχει δημιουργήσει μια λιγάκι λανθασμένη εντύπωση για την ίδια. Στην πραγματικότητα η Shulman είναι μια δυναμική και μοντέρνα γυναίκα, μια κομψή φιγούρα που η ανεπιτήδευτη και ψύχραιμη παρουσία της έχει ισχυρό αντίκτυπο στον κόσμο της μόδας.

Οι στενοί της δεσμοί με βρετανίδες ιέρειες του στυλ, όπως η Kate Moss η οποία έχει εμφανιστεί σε αμέτρητα εξώφυλλα της Vogue, ενώ παράλληλα συνεργάζεται με αυτήν ως contributing fashion editor από το 2013, έχουν συμβάλει στο να αποκτήσει η Βρετανία διεθνή φήμη αλλά και στιβαρή θέση στο χώρο της μόδας. Η Alexandra Shulman υπήρξε σθεναρή υποστηρικτής της εβδομάδας μόδας του Λονδίνου, υπερασπίζοντας την πόλη της σε σχέση με τις άλλες μεγάλες μητροπόλεις της μόδας, αξιοποιώντας κάθε της γνωριμία και πείθοντας ολοένα και περισσότερους σχεδιαστές να μεταφέρουν τα σόου τους στην πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η Shulman δε φοβήθηκε ποτέ να μιλήσει ανοιχτά για τις ατέλειες της μόδας. Το 2009 μάλιστα έγραψε μια ανοιχτή επιστολή προς τους σχεδιαστές συμπεριλαμβανομένων των Karl Lagerfeld, Donatella Versace και Miuccia Prada, κάνοντας λόγο για το μικροσκοπικό (minuscule) μέγεθος των δειγμάτων τους και για την πίεση που επικρατεί να δέχονται τα περιοδικά να χρησιμοποιούν “ανθυγιεινά” λεπτά μοντέλα στις σελίδες τους. Η ίδια, 8 χρόνια μετά από τη δημοσίευση της επιστολής αυτής, συνεργάζεται με το plus size μοντέλο Ashley Graham για το εξώφυλλο της Vogue Ιανουαρίου.

Το φετινό καλοκαίρι λοιπόν, και συγκεκριμένα τον Ιούνιο, η Alexandra Shulman αποφάσισε ότι πρέπει να παραιτηθεί από το πηδάλιο της βρετανικής Vogue. “Έχω επιμεληθεί το περιοδικό για 25 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα έχω συνεργαστεί με έναν ολόκληρο στρατό ταλέντων τόσο μέσα όσο και έξω από το περιοδικό, οι οποίοι είχαν την τύχη να δουν τόσο τη Vogue, όσο και όλη τη βρετανική βιομηχανία της μόδας να επεκτείνεται και να ευδοκιμεί”.