Αγαπητέ  Άγιε Βασίλη,

Με βρίσκεις να κάθομαι μόνη σε μια καφετέρια και να απολαμβάνω το ζεστό μου latte . Συγκεκριμένα, κάνω αγώνες αυτοσυγκράτησης για να μην ενδώσω με τα μούτρα σε ένα δεύτερο μπράουνι με τυρί.  Η αλήθεια είναι ότι συνήθως χαζεύω τους περαστικούς. Μάλλον σήμερα δεν είχα τα φόρτε μου. Το συνηθίζω αρκετές φορές μετά τη δουλειά να πηγαίνω μόνη μου για καφέ. Για μένα είναι ο πλέον καταλληλότερος χώρος διαλογισμού, απολογισμού ή τέλος πάντων ψυχικής ηρεμίας.  “Παράξενη” με λένε μερικοί φίλοι αλλά εγώ από την άλλη απολαμβάνω το ψυχικό μου τσίρκο ανενόχλητη.

Στο θέμα μας τώρα. Φέτος λοιπόν αποφάσισα ότι δεν θέλω να σου ζητήσω κάτι.  Φέτος σου γράφω για να σου πω ευχαριστώ. Λίγο παράξενος θα σκέφτεσαι ο λόγος της επιστολής μου. Γιατί εμείς οι άνθρωποι έχουμε μάθει να ζητάμε δύσκολα ή σχεδόν ποτέ ευχαριστώ. Ακόμη και τώρα που διαβάζεις το γράμμα μου, νομίζεις πως σου έχει κάνει καμιά φάρσα ο πιστός σου συνεργάτης Ρούντολφ.

Μπορεί φέτος να μην ήταν η καλύτερη μου χρονιά, αλλά νιώθω ευγνώμων που μπορούσα να απολαύσω ανενόχλητη τις μικροχαρές της ζωής.  Αυτές τις μικρές μικρές λεπτομέρειες, που χρωματίζουν  τις μέρες μου και κάνουν πιο ρομαντικές τις νύχτες μου. Μια κούπα ζεστό καφέ με το αγαπημένο μου σιρόπι, το καλημέρα της Κυρά-Μαρίας από τον τρίτο που κάθε πρωί κάνει πως ποτίζει τα λουλούδια για να πει τις καλημέρες της σε όλη τη γειτονιά, οι ταινίες στο σπίτι με την παρέα τα Σαββατόβραδα όταν τα πορτοφόλια μας κηρύσσουν πτώχευση για έξοδο, τα κλειδιά που χάνω συνεχώς και έχω αναπτύξει τις καλύτερες σχέσεις με τους κλειδαράδες της γειτονιάς, τον ήλιο που έχω τη δυνατότητα να απολαμβάνω σχεδόν κάθε μέρα (αυτό το συνειδητοποίησα όταν πήγα για σπουδές στην Ουαλία), τις βόλτες με το ποδήλατό μου, το άθλιο fast-food όπου θα φάω μια φορά στο τόσο για να το παίξω επαναστατική στον γυμναστή μου, τη χαρά που κάνω κάθε φορά που ανακαλύπτω μια boutique με vintage θησαυρούς στο κέντρο.

Πιο πολύ σε ευχαριστώ που και αυτό τον χρόνο είχα στο πλάι μου ανθρώπους που με αγαπούν και με νοιάζονται.  Σου βάζω και ένα emoticon 🙂  για να σου δείξω παραστατικά το χαμόγελο που σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου.

Υ.Γ.  Θα φροντίσω να σου αφήσω μερικούς κουραμπιέδες της μαμάς και ένα ποτήρι γάλα,  σε περίπτωση που περάσεις από την γκαρσονιέρα μου.

Φιλιά πολλά

Η ονειροπαρμένη ψυχή