Η ανάγκης μας να μπούμε στον κόσμο του Adults In The Room είχε τις ρίζες της σε διάφορα πράγματα. Ήταν ένας συνδυασμός της αγάπης μας προς τον καλλιτέχνη Κώστα Γαβρά, των ακόμα φορτισμένων αναμνήσεών μας από την περίοδο των διαπραγματεύσεων του 2015, αλλά και της περιέργειας μας για το πώς όλες αυτές οι τρομακτικά φρέσκες πολιτικές εξελίξεις μπορούν να μεταφερθούν στη μεγάλη οθόνη με ειλικρίνεια και καλλιτεχνική ευφυΐα ταυτόχρονα. Βέβαια, για τον Κώστα Γαβρά μιλάμε. Σίγουρα βρήκε τον τρόπο.
Επειδή την περιέργεια την εμπιστευόμαστε, επικοινωνήσαμε με τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη. Το μόνο που κάναμε ήταν να του ζητήσουμε να μοιραστεί μαζί μας τα προσωπικά του highlights από τη διαδικασία δημιουργίας του “Adults In The Room”. Εκείνος όχι μόνο μας πήρε μαζί του στη μαγεία των γυρισμάτων ενός πολιτικού θρίλερ, αλλά μας έκανε και να μετράμε αντίστροφα μέχρι τις 28 Σεπτεμβρίου, οπότε και θα κάνει την πρεμιέρα του το φιλμ στις Νύχτες Πρεμιέρας.
Η πρώτη ανάγνωση του σεναρίου
Διάβασε για πρώτη φορά το σενάριο στο lobby ενός ξενοδοχείου, μπροστά στους συνεργάτες αλλά και τη σύζυγο του Κώστα Γαβρά που είναι και παραγωγός της ταινίας. Δε μπορούσε να το πάρει μαζί του “για ευνόητους λόγους” όπως μας τόνισε. “Κατάλαβα από τις πρώτες σελίδες ότι πρόκειται για θρίλερ. Ένιωθα την ανάγκη να προχωρήσω παρακάτω, αν και την ιστορία την ήξερα, αφού την είχα ζήσει. Προχωρώντας άρχισε να με συγκινεί το σενάριο. Φτάνοντας προς το τέλος, η συγκίνησή μου κορυφωνόταν. Ειδικά με την τελευταία σκηνή, τη σκηνή της διαπραγμάτευσης.”
Ξέρεις στη δουλειά μας λένε ότι όταν κάτι καλό έρχεται στα χέρια σου, το καταλαβαίνεις αμέσως. Εγώ κατάλαβα ότι αυτό ήταν κάτι πραγματικά καλό.”
Η συνεργασία με τον Κώστα Γαβρά
Το καλά πράγματα παίρνουν αρκετό καιρό. Έτσι και η συνεργασία του Αλέξανδρου Μπουρδούμη με τον Κώστα Γαβρά κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο. Ο ίδιος τη χαρακτήρισε ως μεγάλη χαρά και τιμή. “Μου έμαθε στη δουλειά μου να είμαι ελεύθερος. Αυτό δεν το είχα πάρει ποτέ σαν μάθημα τόσα χρόνια, όσο κι αν πίστευα ότι είμαι απελευθερωμένος.”
“Ο Κώστας βλέπει τους συνεργάτες του ως τους ανθρώπους που θα φωτίσουν το έργο του. Αυτό σε κάνει να βγάζεις ασυναίσθητα τον καλύτερό σου εαυτό. Υπήρχαν ελευθερία και προτάσεις στο γύρισμα. Μας έκανε συνένοχους του.”
Αν υπάρχει κάποια στιγμή που κρατάει ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης ως highlight, είναι η τελική σκηνή της διαπραγμάτευσης. Πρόκειται για μια έντονα φορτισμένη σκηνή, η οποία χρειάστηκε πολλές πρόβες και δύο μέρες γυρισμάτων. “Ήμουν πια μόνος μου απέναντι σε όλους εκείνους τους πρωθυπουργούς. Όσο και να προσπαθούσα, δε γινόταν να μη φορτιστώ”.
Πώς είναι να είσαι ο Αλέξης Τσίπρας για έναν ολόκληρο χρόνο; Δε γινόταν να μη ρωτήσουμε.
“Λατρεύω τις βιογραφίες και σαν ηθοποιός και σαν θεατής. Είχα περιέργεια να το κάνω, δεν το φοβήθηκα. Αυτή είναι η δουλειά μας. Να τολμάμε και να ρισκάρουμε”.
Το Φεστιβάλ Βενετίας
Συζητώντας με τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη για την εμπειρία ενός από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ, λάβαμε την ενέργεια ανθρώπων παθιασμένων που βλέπουν την προσπάθειά τους να ανταμείβεται. “Με το Χρήστο τσιμπιόμασταν”, είπε γελώντας δίνοντάς μας να καταλάβουμε πως η Βενετία είναι ένας τεράστιος σταθμός για έναν Έλληνα ηθοποιό.
“Ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι. Όλοι οι ηθοποιοί. Εκεί νιώθεις και πόσο σέβονται τη δουλειά σου. Δε νιώθεις ο τελευταίος τροχός της αμάξης, ένα πιόνι”.
Αν υπάρχει κάποια στιγμή που θα του μείνει αξέχαστη από το φεστιβάλ; Η στιγμή που ανέβαινε τα σκαλιά, τελειώνοντας με το κόκκινο χαλί, κρατώντας το χέρι της συντρόφου του, την οποία ένιωθε μέρος της ταινίας σχεδόν. Μιας και εκείνη τον βοήθησε να χτίσει το ρόλο του, υποστηρίζοντας τον σε όλη τη διάρκεια.
Το ένα πράγμα που κράτησε από την πραγματική ιστορία των διαπραγματεύσεων
Όσο προχωρούσε η συνέντευξη, καταλαβαίναμε πως το 2015 δεν είναι μακριά, δεν έχει λύσει τις απορίες μας, δεν έχει ξεχαστεί. Μάλλον έχει μπει στα κεφάλια μας σε ένα θρίλερ που ζήσαμε και θάψαμε κάτω από το χαλάκι, χωρίς να το ξεπεράσουμε ποτέ πραγματικά. Ρωτήσαμε τον Αλέξανδρο ποιο είναι αυτό το ένα πράγμα που κατάλαβε για εκείνη την περίοδο. Για την πραγματική ιστορία. Το ένα πράγμα που χαράχτηκε στο δικό του μυαλό σαν συμπέρασμα. Σαν κλείσιμο μιας πολιτικής διαδικασίας -κινηματογραφικής ή μη.
“Αυτό που συνειδητοποίησα είναι πως καμία απόφαση δεν παίρνεται σε κανένα Eurogroup. Αυτές οι κλειστές πόρτες και οι ηγέτες που μαζεύονται για να πάρουν αποφάσεις για λαούς, είναι μια βιτρίνα. Υπήρχε μια εκδικητικότητα απέναντι στην Ελλάδα από τους εταίρους. Γίνεται αισθητό και στην ταινία αυτό. Η Ελλάδα έπρεπε να τιμωρηθεί. Δεν τέθηκε καν θέμα να μπούμε σε διαπραγμάτευση.”
“Οι αποφάσεις δεν παίρνονται από εκεί. Παίρνονται από πολύ ψηλότερα. Κανένα Eurogroup, κανένα δημοψήφισμα δεν κρίνει το μέλλον και αυτό δημιουργεί τρόμο. Αυτό το περνάει η ταινία και σε κάνει να κουρνιάζεις και να μαζεύεις τα κομμάτια σου.”
Σύμφωνα με τον Αλέξανδρο, στο “Adults In A Room” βλέπουμε την ανθρώπινη πλευρά των γεγονότων. Την ανθρώπινη πλευρά των πολιτικών. “Βλέπουμε την ανθρώπινη πλευρά των γεγονότων, αλλά δε βλέπουμε το λαό. Μόνο σε μια σκηνή ίσως. Βλέπουμε μόνο αυτούς τους περίεργους τύπους που ανεβοκατεβαίνουν στους διαδρόμους και λένε λένε λένε…”.
Από τις 3 Οκτωβρίου θα μπορούμε να απολαύσουμε όλους αυτούς τους “περίεργους τύπους” στους κινηματογράφους.
