Ας γίνουμε ρεαλιστικοί και ας παραδεχτούμε ότι πάντα υπάρχει ο χρόνος και η κατάλληλη στιγμή για να αλλάξουμε κάτι που δε μας κάνει ευτυχισμένους. Η αγάπη και ο σεβασμός που πρέπει να δείχνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό, (θα πρέπει να) είναι για μας το Άλφα και το Ωμέγα, ώστε να αντιληφθούμε την κατάλληλη στιγμή ότι η δουλειά μας δε μας γεμίζει πια.

Εάν λοιπόν, δεν είστε σίγουροι αν ήρθε η στιγμή να προχωρήσετε παρακάτω, λάβετε υπόψη τα πιο κάτω σημάδια:

Δε θέλετε το πρωί να σηκωθείτε από το κρεβάτι

Όλοι το πρωί δίνουμε μάχη με τα σεντόνια και τις χουχουλιάρικες μας κουβέρτες. Εάν όμως αυτή η διστακτικότητα πηγάζει από την αρνητική σας θέληση να πάτε στη δουλειά σας, τότε ο χρόνος που εργάζεστε στη συγκεκριμένη εταιρεία θα πρέπει να αρχίσει να μετρά αντίστροφα ώστε να τη κάνετε με ελαφρά πηδηματάκια

Αναπολείτε τις στιγμές προτού ξεκινήσετε τη καριέρα σας και μοιάζει πως το καλύτερο κεφάλαιο της ζωής σας έχει τελειώσει

Το να αναπολείτε τη ζωή σας στο πανεπιστήμιο ή τα άγρια πάρτι στα είκοσι σας τότε είναι απολύτως λογικό. Όλοι μας θυμόμαστε τις στιγμές της νεανικής μας ανεμελιάς, ακόμα και αν αγαπάμε τη δουλειά μας. Παρόλα αυτά αν νοιώθετε να κυριεύεστε από καταθλιπτικές τάσεις και ότι ποτέ η ζωή σας δε θα είναι τόσο ενδιαφέρον όσο εκείνα τα χρόνια, μάλλον βρίσκεστε σε λάθος μέρος. Γιατί ναι μεν εκείνα τα χρόνια, έχουν αποτυπώσει στη μνήμη μας τις καλύτερες αναμνήσεις αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα δε θα μπορούσε να έχει η ζωή μας ενδιαφέρον, ακόμη και με διαφορετικές προτεραιότητες.

Δε νοιώθουμε το ίδιο ενδιαφέρον με πριν, ώστε να ασχοληθούμε με τα χόμπι μας.

Τα χόμπι μας είτε αυτά συνιστούν την αγάπη μας για τη μαγειρική είτε τη ζωγραφική, είναι αυτά που μπορούν να δώσουν έξτρα χρώμα στην καθημερινότητα μας. Εάν δε νοιώθετε την ευχαρίστηση πλέον να ασχοληθείτε με αυτά που αγαπάτε ή οι υπερβολικές υπερωρίες σας στη δουλειά, σας στερούν χρόνο από τα προσωπικά σας ενδιαφέροντα που τόσο πολύ αγαπάτε, το τέρμα δεν είναι και πολύ μακριά.

Τα άρθρα που αφορούν επιτυχημένους ανθρώπους σας κάνουν να νοιώθετε ζήλια παρά έμπνευση.

Όλοι όσοι έχουμε όνειρα και φιλοδοξίες, θαυμάζουμε τις πορείες επιτυχημένων ατόμων που μας διδάσκουν να μη φοβόμαστε να τολμήσουμε και να δοκιμάσουμε νέα πράγματα. Αν οι ζωές αυτών των ατόμων φαντάζουν για μας ένα άπιαστο όνειρο και το μόνο που τρέφουμε γι’αυτούς είναι αισθήματα ζήλιας και ματαιοδοξίας, τότε η πόρτα της εξόδου είναι αρκετά κοντά.

Σπάνια βλέπετε τους φίλους σας και το μυαλό σας είναι μονίμως απασχολημένο με τα εργασιακά σας θέματα.

Εάν η δουλειά σας απορροφά όλο τον ελεύθερο σας χρόνο που θα μπορούσατε να αξιοποιήσετε παρέα με τα αγαπημένα σας άτομα (αυτό αφορά και την ώρα που σπαταλάτε βασανίζοντας το καημένο σας μυαλούδακι για θέματα που δεν θα έπρεπε να βγαίνουν εκτός της πόρτας του γραφείου), τότε ακόμα υπάρχει χρόνος για να αναθεωρήσετε. Η συνεχής κοινωνική απομόνωση δε βοηθά καθόλου το είδος μας, το ίδιο και η συνεχής πνευματική κούραση που μπορεί να αποδειχτεί χειρότερη από τη σωματική.

Η κοινωνιολογική δομή της εργασίας καμιά φορά μοιάζει με τη πορεία των ανθρωπίνων σχέσεων, είτε αυτό αφορά φιλικές, ερωτικές είτε ρομαντικές σχέσεις. Εκεί που νοιώθουμε ότι χάνουμε το σεβασμό προς τον εαυτό μας μάλλον έχει φτάσει ο καιρός για να γυρίσουμε σελίδα στην καριέρα μας. Ακόμα όμως και αν δεν τίθεται θέματα σεβασμού αλλά καθαρά αυτοπραγμάτωσης της κάθε προσωπικότητας τότε όπως μια σχέση κάνει το κύκλο της, το ίδιο μπορεί να συμβεί και με την εργασία ενός ατόμου.