Το φώς και τις σκιές, αυτά ζωγραφίζω. Το φώς της Ελλάδας είναι το καλύτερο. Σε κάποιους αρέσει, άλλοι προτιμούν να τονίζουν τις σκιές. Ακόμα και τότε πάλι εκείνο ξεπροβάλλει. Δεν έχω πάντα θέμα, ο καμβάς με καθοδηγεί κάποιες φορές. Δεν έχω πάντα έμπνευση, αλλά η φύση πάντα σου δίνει, αρκεί να παρατηρείς. Εγώ πιο πολύ παρατηρώ την θάλασσα. Μερικές φορές, η διαθεσή μου αντανακλάται στον πίνακα. Γι’αυτό η θάλασσα μπορεί να είναι ήρεμη και να έχει καθαρές γραμμές, αλλά την επόμενη μέρα να πιάσω το σφουγγάρι γιατί μου λείπουν μερικά η πολλά κύματα. Ο ουρανός έχει άμεση σχέση με τη θάλασσα. Όταν ο ουρανός είναι γαλήνιος, τότε είναι και η θάλασσα. Όταν οι αντανακλάσεις του νερού είναι ρόζ ή μώβ, τότε και πάνω εκεί το ίδιο θα γίνεται. Η θάλασσα, είναι ο καθρέφτης του ουρανού. Ένα έργο μπορεί να το δουλεύω για μήνες και δεν είμαι πάντα ευχαριστημένη με αυτό που βλέπω. Σχεδόν ποτέ εδώ που τα λέμε. Αλλά προσπαθώ να το βλέπω σαν παιχνίδι. Ένα παιχνίδι με τον εαυτό μου ή με τα χρώματα. Να μην το παίρνω και πολύ στα σοβαρά. Αυτό που κάνω έχει σημασία, αλλά και ταυτόχρονα δεν έχει. Οι πίνακες μου, δεν είναι τα “παιδιά” μου. Αλλοίμονο αν ήταν, τους ταλαιπωρώ τόσο πολύ! Αν μου πείς να διαλέξω ανάμεσα σε όλους τους πίνακες ποιόν αγαπώ, θα σου πώ το Χάρτινο Καραβάκι γιατί μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια. Η ζωγραφική για εμένα είναι πολλά πράγματα. Είναι ανάγκη για δημιουργία, είναι ψυχοθεραπεία, είναι εκτόνωση και ένα παιχνίδι ανάμεσα σε εμένα και τον καμβά. Αυτός μου λέει συνήθως, οτι λευκός μοιάζει ομορφότερος και εγώ του λέω: άντε παράτα μας και εσύ μονότονο πλάσμα. Το λευκό δεν έιναι καν χρώμα. Έλα να δείς τώρα πώς θα σε κάνω. Θα σε κάνω θάλασσα. Facebook page: Φανή Φ. Ζωγράφος / Fani f. painter