Το savoir ville ανέκρινε το Δημήτρη Σαμόλη και έμαθε τι γράφει το Fortune Cookie του. Ο πολυτάλαντος, γοητευτικός νεαρός με το ξεχωριστό ηχόχρωμα μας αποκαλύπτει ότι τον λένε και Παντελή και του εκμυστηρευτήκαμε ότι του πάει. Μας μιλάει για την υποκριτική, το νέο του δίσκο αλλά και για τους προσωπικούς του δαίμονες και εμείς απλά ..τον απολαμβάνουμε. 

Ηθοποιός, τραγουδιστής, δικηγόρος, τραγουδοποιός, τι είσαι τέλος πάντων; Πώς αυτοπροσδιορίζεσαι;

Ωραία μ αρέσει όπως ξεκινάμε. Γενικά δε μ αρέσουν καθόλου μα καθόλου οι ταμπέλες.  Όλοι μας έχουμε φορέσει διάφορες ταμπέλες από καιρό έως καιρό. Είμαστε όμως τώρα σε μια εποχή που καλό είναι να κάνουμε αυτό που θέλουμε, στη φάση που το θέλουμε τη δεδομένη στιγμή που βρισκόμαστε. Τυχαίνει για μένα τώρα, σε αυτή τη φάση της ζωής μου, να κάνω και θέατρο, να κάνω και μουσική, έχω σπουδάσει και νομική. Νομίζω λίγη σημασία παίζουν οι ταμπέλες, περισσότερη σημασία έχει η ουσία οπότε αυτό με τον αυτοπροσδιορισμό λίγο δεν το έχω και δεν έχω και την ανάγκη να πω ή να δηλώσω είμαι αυτό, είμαι εκείνο, είμαι το άλλο.  Είμαστε ότι γουστάρουμε να είμαστε κάθε φορά.

Νιώθεις όμως λίγο περισσότερο κάτι από αυτά;

Όχι. Εντάξει κοίτα θα πω το τσιτάτο τώρα που ακούγεται πολύ κλισέ και βαρετό, ότι νιώθω καλλιτέχνης με την έννοια του ότι έχω την ανάγκη να εκφράζομαι δημιουργικά-καλλιτεχνικά. Αλλά από εκεί και πέρα όπως είπα και πριν δεν πιστεύω στις ταμπέλες.

Πες μας λίγα λόγια για τους χαρακτήρες που υποδύεσαι αυτό τον καιρό;

Είμαι στο θέατρο Επι Κολονώ και παίζω σε ένα ρώσικο έργο την Αγαπητή Ελένα, είναι ένα πολύ ωραίο έργο, το στόρυ είναι ότι πάνε τέσσερις μαθητές στη δασκάλα τους την ημέρα των γενεθλίων της, να της ζητήσουν πολύ ευγενικά αν μπορεί να τους αλλάξει τους βαθμούς γιατί δεν έχουν γράψει καλά.  Φυσικά εκείνη δε δέχεται και το πράγμα εξελίσσεται λίγο.. είναι λίγο θριλεράκι. Εγώ κάνω έναν πολύ καλό μαθητή στα θεωρητικά μαθήματα που δεν έχει γράψει καλά στα μαθηματικά (η δασκάλα είναι μαθηματικός) και πάω και της λέω αφού θέλω να γίνω φιλόλογος, τι με ενδιαφέρουν τα μαθηματικά. Το παιδί που υποδύομαι είναι πολύ φιλόδοξο και οδηγείται στα άκρα από υπέρμετρη φιλοδοξία.

Βρίσκεις κομμάτια του χαρακτήρα σου;

Ναι, πολλά κομμάτια. Έχοντας ασχοληθεί με την υποκριτική ήδη πέντε χρόνια από τότε που βγήκα από τη σχολή, νομίζω ότι τελικά τα έχουμε όλοι όλα μέσα μας.  Δηλαδή όλες οι πτυχές υπάρχουν μέσα μας και αυτό είναι το ωραίο, ότι ανακαλύπτεις σιγά σιγά ότι μπορείς να είσαι το οτιδήποτε σε δεδομένες φάσεις, ανάλογα τις συνθήκες. Γι αυτό νομίζω και τελικά οι ηθοποιοί μπορούν και υποδύονται ρόλους, γιατί βρίσκουν πράγματα μέσα στους ρόλους που ακριβώς υπάρχουν σε όλους. Υπάρχει σε κάποιους ο δολοφόνος, ο σχιζοφρενής ακόμα και το καλύτερο παιδί του κόσμου. Τα πάντα.

Πώς ήταν η εμπειρία σου με τους ῾μεγάλους ῾του θεάτρου; Έχεις κάνει καταπληκτικές συνεργασίες. Νένα Μεντή, Γιώργο Κιμούλη, Αλίκη Βουγιουκλάκη

Θα σου μιλήσω για τη Νένα Μεντή συγκεκριμένα με την οποία έχω πάθει έναν έρωτα. (γέλια) Παιδιά είναι καταπληκτική. Και ως ηθοποιός και ως άνθρωπος. Πραγματικά σας μιλάω έχω σοκαριστεί με το πόσο ενδιαφέρων άνθρωπος είναι αυτή η γυναίκα και πόση ζωντάνια κουβαλάει μέσα της. Νιώθω εγώ ο μεγάλος της υπόθεσης, τόση ζωή μέσα σε ένα άνθρωπο, απίστευτο.

Ας πούμε στις πρόβες καθόταν και μας έλεγε ιστορίες για την Κατίνα Παξινού που την είχε δασκάλα στο Εθνικό, για τον Αλέξη Μινωτή που είχαν δουλέψει μαζί  και μέναμε με το στόμα ανοιχτό. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά ζωντανοί μύθοι, είναι βιβλία, απλά μαθαίνουμε όσο είμαστε δίπλα τους.

Πάμε στο δίσκο σου τώρα, άλμπουμ με τίτλο «Popetry» που περιέχει 13 τραγούδια σε δική σου μουσική και στίχους. Μας άρεσε πάρα πολύ και το paper and crayons που το κυκλοφόρησες σε video animation. Αυτή η ιδέα πώς ήρθε;

Το κομμάτι μιλάει ουσιαστικά για μία παιδική προσέγγιση του έρωτα. Έχει μια αθωότητα, από όταν το έγραφα μου σχηματίζονταν εικόνες έτσι animation και επειδή είναι γλυκό και τρυφερό είπα να το προσπαθήσω. Προσέγγισα μία κοπέλα που είχε τελειώσει σχολή animation και της είπα σ αρέσει να το κάνουμε; Όλο το καλοκαίρι ήμασταν στα τηλέφωνα, το φτιάξαμε μαζί.  Παρότι μπορεί να βγήκε λίγο γλυκανάλατο, έτσι μου παν κάποιοι φίλοι, ότι το παράκανα. (γέλια)

Πώς και επέλεξες να βγάλεις ένα άλμπουμ αυτή την εποχή που η δισκογραφία πεθαίνει όπως πιστεύουν πολλοί και μάλιστα με τη Μinos ΕΜΙ;

Κοίτα να δεις εγώ ξεκίνησα να γράφω μουσική χαλαρά τα τελευταία χρόνια, από το 2011. Άρχισα δειλά δειλά να τα παίζω σε κάτι φίλους και μου λέγανε ρε συ τα κομμάτια είναι ωραία. Μέχρι τότε εγώ έλεγα που πας ρε Καραμήτρο; (γελια)

Το πρώτο μεγάλο ναι, το πήρα από το Θέμη Καραμουρατίδη, του λέω να έρθω να σου παίξω κάποια κομμάτια που έχω γράψει; Και παίρνω την κιθάρα μου και πάω και παίζω 5 κομμάτια και αρχίζει και μου λέει καλά αυτό είναι το αγαπημένο μου, αυτό είναι καταπληκτικό, αυτό είναι τέλειο. Και του λέω ρε συ το εννοείς;;;;; και εκεί άρχισα να το σκέφτομαι γιατί τον εμπιστεύομαι τρομερά το Θέμη, έχει πολύ καλό κριτήριο κατά τη γνώμη μου. Από τότε ότι λεφτά έβγαζα από το θέατρο άρχισα να τα μαζεύω για να φτιάξω το δίσκο. Κάποια στιγμή βρήκα τον παραγωγό το Νίκο τον Αγγλούπα, φτιάξαμε το δίσκο, βγάζω μόνος μου στο youtube το  Fortune Cookie, και εκεί άρχισαν να βρίσκονται διάφοροι άνθρωποι και να με βοηθάνε από το πουθενά. Ας πούμε μου στείλε μήνυμα η Μαριέττα η Φαφούτη και μου λέει άκουσα το τραγούδι και μου άρεσε πάρα πολύ και θα το στείλω στο Μουχταρίδη στον Pepper και τέτοια. Έτσι άρχιζε να το παίζει ο pepper και γίνανε μόνα τους τα πράγματα. Παρότι με είχαν φοβίσει και μου λέγαν μην πας σε εταιρεία κάντο μόνος σου εγώ ήθελα να δοκιμάσω. Χτύπησα την πόρτα μιας εταιρείας μου είπε όχι και μετά πήγα στη Minos και αυτό ήταν.

Από εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησες και εσύ ότι είσαι καλός;

Νομίζω ότι αυτή η “αλαζονεία” του τύπου “είμαι καλός” υπάρχει σε όλους τους καλλιτέχνες. Ένα κομμάτι σου λέει είμαι καλός, ένα άλλο σου λέει χάλια. Οπότε εκεί μετράει και η γνώμη των άλλων.

Ποια η διαφορά να το βγάλεις από εταιρεία από το να το βγάλεις μόνος σου;

Η αλήθεια είναι ότι δε θα μπορούσα να το οργανώσω όλο αυτό μόνος μου. Με τη minos βρήκαμε τη μπάντα, γίνεται το promo, πολλά πράγματα. Και οι συγκεκριμένοι άνθρωποι της Μinos είναι σούπερ, γουστάρουν πραγματικά τη μουσική και ασχολούνται. Βέβαια το άλμπουμ ήταν έτοιμο από πριν, τα είχα φτιάξει ήδη όλα. Είμαι γενικά λίγο συγκεντρωτικός θέλω να περνάνε όλα από τα χέρια μου, αλλά όχι χωρίς τη βοήθεια της εταιρείας δε θα μπορούσα να κάνω όλα τα υπόλοιπα.

Δηλαδή ο παράγοντας τύχη έπαιξε ρόλο τη δεδομένη στιγμή. 

Όχι δεν το πιστεύω καθόλου. Ακριβώς επειδή το ήθελα τόσο πολύ πήρε τροχιά. Πιστεύω πολύ στο νόμο της έλξης, παρότι θα ακουστεί τσιτάτο και αυτό, θα σας πω πολλά τσιτάτα σήμερα (γέλια). Ας πούμε αν εγώ θυμώσω, εσείς θα το εισπράξετε ακόμα κι αν δεν πω τίποτα, παρόμοια όταν κάτι το θες τόσο πολύ, εκπέμπεις μία ενέργεια. Έτσι θεωρώ ότι κάπως τα πράγματα ήρθαν όπως τα θελα γιατί έδωσα στο δίσκο πολλή αγάπη και φόβους.

Γιατί αγγλικός στίχος; Θεωρείς οτι υπάρχει μια ξενομανία στο ελληνικό κοινό;

Αυτό είναι ένα ζήτημα. Κοιτάξτε υπάρχουν πολλές αλήθειες. Το βασικό είναι ότι είμαι γελοιωδώς φιλόδοξος και θέλω κάποια στιγμή να φτάσει προς τα έξω. Ακούγεται λίγο γελοίο αυτό, θα μπορούσε να με δουλέψει όλος ο κόσμος. Αλλά ας με δουλέψουν (γέλια) Θα θελα πολύ ρε παιδί μου να πηγαίνω σε διάφορες χώρες με τη μπάντα να παίζουμε. Επίσης ο αγγλικός στίχος μου βγαίνει πάρα πολύ εύκολα. Μου χει καρφωθεί βέβαια τώρα να γράψω ελληνικό αν και θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολος. Για παράδειγμα έχω ένα κομμάτι που λέγεται your garlic breath, αυτό ας πούμε στα ελληνικά… ενώ στα αγγλικά ακούγεται χαριτωμένο, έχει πλάκα. Στα ελληνικά θα ήταν άκυρο. Έχουν άλλη βαρύτητα οι ελληνικές λέξεις είναι και πιο δωρικές. Οι αγγλικές φεύγουν πιο εύκολα.

Υπάρχει ξενομανία, και εγώ έχω να σου πω την αλήθεια. Και με την καλή και με την κακή έννοια. Στις παραγωγές του εξωτερικού είναι πολύ προσεγμένα τα πράγματα. Και σαν ακούσματα και σαν δουλειές. Έχουν ανεβάσει τον πήχη ψηλά οπότε το χεις σαν πρότυπο το βλέπεις και λες ναι θα θελα αν μπορέσω κάποια στιγμή να φτάσω σε αυτά τα επίπεδα.

O δίσκος σου δε θυμίζει σε τίποτα ελληνικό δίσκο, και αυτό μας δημιουργεί την εξής απορία: Ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές;

Ακούω πάρα πολλά είδη. Όταν ήμουν μικρός ας πούμε στο σχολείο ήταν πολύ της μόδας από ελληνικά Πυξ Λαξ, Υπόγεια Ρεύματα, Μωρά στη Φωτιά, ξέρεις κάτι τέτοια. Εγώ άκουγα και ξένη μουσική, άκουγα Backstreet Boys, Morissey, Madonna. Αλλά σε πάρτυ με φίλους ακούγαμε Ρουβά και Βίσση. Δηλαδή άκουγα λίγο απ όλα και δε σνόμπαρα τίποτα. Θυμάμαι ας πούμε να παίζει Κόκοτας ῾θέλω να σε δω να σέρνεσαι῾, και να λένε κάποιοι εντάξει ρε παιδιά έλεος. Εγώ μια χαρά χαιρόμουν, κάναμε πλάκα, περνούσαμε καλά.

Επίσης ήμουν στη χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου που εκεί κάναμε Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, πορτογαλικά τραγούδια… και μ αρέσει αυτό το ετρόκλητο, το ότι είχα τις κεραίες μου ανοιχτές και άκουγα τα πάντα, μαρέσει να μην είμαι μονόπλευρος.

Τα κομμάτια σου είναι τόσο άμεσα, οι στίχοι σου, τόσο καθημερινοί και απλοί αλλά ταυτόχρονα σε αγγίζουν τόσο βαθιά. γίνεται; πώς το κατάφερες; Ποια είναι η μυστική συνταγή; Αυτοβιογραφικοί στίχοι;

Καλά μυστική συνταγή δεν υπάρχει σίγουρα. Υπήρχε μία φάση που ήμουν σε τρελό οίστρο. Ήταν κάτι μήνες που δε δούλευα και σαν ηθοποιός και είχα πέσει με τα μούτρα, έγραφα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν ξέρω από που μου ερχόντουσαν, έγραφα ολόκληρα κομμάτια. Είναι περίεργο αυτό με το κομμάτι της έμπνευσης. Εμένα μου αρέσουν πάρα πολύ οι λέξεις. Με το που αισθάνομαι ότι έχω βρει τίτλο, παθαίνω υστερία. Εντάξει τα κομμάτια είναι και φανταστικά, δε σημαίνει ότι όλα είναι αυτοβιογραφικά.

Όταν σκέφτηκα το garlic breath, λέω εντάξει εννοείται όλοι το χουμε ζήσει αυτό, να θέλουμε να φιλήσουμε ένα άτομο που μυρίζει σκόρδο και σκέφτηκα ότι αν πραγματικά γουστάρεις ούτε αυτό δε σε πειράζει. Και έτσι δημιουργήθηκε το garlic breath.

Σε πόσο χρόνο περίπου έγραψες όλα αυτά τα κομμάτια δηλαδή;

Από το 2012 μέχρι το 2014 νομίζω. Πήρε δύο χρόνια ναι. Τα κομμάτια του άλμπουμ είναι 13, αλλά είχα γράψει πάρα πολλά. Έπρεπε να επιλέξω.

Το πρώτο τραγούδι που έγραψες ποιο ήταν;

Το born to be your ex. Γι αυτό και το έβαλα και στο άλμπουμ, έτσι, τιμήν ένεκεν. Είναι λίγο φανταστικό, είναι η αίσθηση του όταν έχεις μια σχέση και ενώ γουστάρεις πάρα πολύ συνειδητοποιείς ότι δεν είναι για να είσαι μαζί με αυτό τον άνθρωπο, δηλαδή είναι λίγο ειρωνικό, γεννήθηκα για να είμαι ο πρώην σου. Αισθάνεσαι ότι είναι το σκαλοπάτι για μία επόμενη σχέση.  Και παρότι θα ακουστεί περίεργο νομίζω ότι το κομμάτι είναι αισιόδοξο, λέει I’m falling apart I’m falling apart, I’m letting you go, breaking up is an art, σε αφήνω να φύγεις, το να χωρίζεις είναι τέχνη, και όντως θεωρώ ότι είναι τέχνη το να ξέρεις να χωρίζεις, το να αφήνεις τα πράγματα να φεύγουν όταν έχουν τελειώσει, γιατί οι εμμονές με ανθρώπους μπορεί να σε ταλαιπωρούν χρόνια.

Ο δίσκος σου έχει μια pop αυτοσαρκαστική διάθεση. Η ίδια διάθεση πρωταγωνιστεί και στη ζωή σου; αυτοσαρκάζεσαι; Ζεις ποπ;

Και αυτοσαρκάζομαι αλλά και είμαι αρκετά κομπλεξικός. Δηλαδή θα πάω τόσο όσο. Όλοι έχουμε τα τζιζ σημεία. Μέχρι εκεί που με παίρνει. Δεν είμαι τόσο αυτοσαρκαστικός όσο δηλώνω, έχω ακόμα πολλά κόμπλεξ, πολλά κρατήματα. Είμαι σε καλό δρόμο όμως (γέλια)  Ουσιαστικά σαρκάζεσαι αυτά που σε τσιγκλάνε για να τα ξορκίσεις.

Θα ήθελες να είσαι περισσότερο σαν τα τραγούδια σου;

Tα τραγούδια φανερώνουν τι είναι με την πρώτη, είναι αυθύπαρκτα, είναι αυτό που είναι.  Εγώ θέλω το χρόνο μου να ανοιχτώ. Νομίζω ότι δεν έχω καταφέρει να είμαι πραγματικά ο εαυτός μου άμα τη εμφανίσει, έχω κρατήματα, θέλω να ζυγίσω το περιβάλλον πρώτα.

Φαίνεται ότι διαχειρίζεσαι με μεγάλη ωριμότητα τους προσωπικούς σου δαίμονες.

Κοίτα να σου πω κάτι και σαν ηθοποιοί όλη μέρα με αυτά δουλεύουμε, με το υλικό μας, έτσι κι αλλιώς από εμάς αντλούμε το υλικό και για τους ρόλους.  Κάθε ρόλος και κάθε πρόβα σε οδηγούν στο να γνωρίζεις όλο και πιο πολύ τον εαυτό σου. Ή τουλάχιστον αυτό θα πρεπε να συμβαίνει.

Το τραγούδι σου χει δώσει στοιχεία για την υποκριτική και η υποκριτική στοιχεία για να σε βοηθήσουν στο τραγούδι;

Ας πούμε τις προάλλες που έκανα το live στο Σταυρό του Νότου, είχαμε μια λίστα με 18 κομμάτια, και τα 18 κάθισα και τα έμαθα απ΄ἐξω σαν μονολόγους, πώς λες ένα μονόλογο, μια ιστορία, φαντάσου ότι σου χει συμβεί κάτι και θέλεις να το πεις με τις συνθήκες μιας μελωδίας. Σε ένα μονόλογο ας πούμε σου λέει ο σκηνοθέτης κοντά σαν μεθυσμένος, κάντο σαν να κλαις, το τραγούδι λοιπόν το κάνεις με τη συνθήκη της μελωδίας, το αντιμετωπίζω έτσι ρε παιδί μου. Και αντίστοιχα στην υποκριτική νομίζω ότι η μουσικότητα και ο ρυθμός πρέπει να υπάρχουν στο θέατρο. Το ένα είναι μέσα στο άλλο, και τα δύο είναι ζήτημα ερμηνείας γι αυτό κιόλας εγώ δεν τα ξεχωρίζω καθόλου. Είναι βέβαια μεγάλο αβαντάζ  όταν ένας ηθοποιός έχει ωραία φωνή. Η Καρέζη ας πούμε δεν έχει τόσο ωραία φωνή αλλά παρόλα αυτά επειδή ήταν ηθοποιός το ερμήνευε ωραία.

Τώρα που ανέφερες το Σταυρό του Νότου. Έκανες ένα live εκεί στις 22 Μαρτίου στα πλαίσια των nouvelle vague days του pepper. Ποιο ήταν το playlist, έτσι από περιέργεια.

Τα 13 κομμάτια του άλμπουμ και άλλα 5. Το into my arms μαζί με το άδεια μου αγκαλιά, nick cave Σαββόπουλος, το in a manner of speaking, σε μια διασκευή το oops I did it again, την Περιμπανού του Χατζιδάκι, και το Hallelujah.

Να σε ρωτήσουμε και λίγο για κινηματογράφο. Έχεις συμμετάσχει σε μια ταινία του Περράκη. Θα ήθελες να συμμετάσχεις ξανά;

Έχω κάνει λίγα πράγματα αλλά μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ. Ο βασικός λόγος που έγινα ηθοποιός είναι ο κινηματογράφος αλλά στην Ελλάδα γίνονται λίγα πράγματα. Εννοείται ότι πηγαίνω σινεμά τρεις φορές την εβδομάδα, μ αρέσει πάρα πολύ.

Πώς διαχειρίζεσαι τη δημοσιότητα; Στο google είσαι παντού, στο ραδιόφωνο επίσης.

Καλά δεν υπάρχει τόση διασημότητα. Σου είπα και πριν, οι φίλοι μου και οι φίλοι των φίλων μου με ξέρουν, όχι τίποτα τρελό. Τώρα τελευταία με το pepper κάτι πήγε να γίνει. Είχα πάει προχθές σε ένα κατάστημα να πάρω κάτι και μου λέει η πωλήτρια κάπου σε ξέρω κάπου σε ξέρω, λέω μήπως έχεις ακούσει το fortune cookie; Tο πα μόνος μου, εγώ είμαι (γέλια).

Ποια τα σχέδια για το μέλλον; Τι θα ήθελες να γράφει το δικό σου fortune cookie;

Ετοιμάζουμε ένα βίντεο κλιπ τώρα για το κομμάτι Thank you Johnny. Επίσης μου χει καρφωθεί να γράψω ένα μιούζικαλ και θέλω το καλοκαίρι άμα δε δουλέψω να κάτσω να ασχοληθώ. Θα θελα να σκηνοθετήσω μια παράσταση από το Σεπτέμβρη, αν έχω χρόνο. Και θέλω και πάρα πολύ να ξεκινήσω ξανά να γράφω μουσική. Και πολλά live.

Θα τον συναντήσεις στο «Αγαπητή Ελένα», ένα υπέροχο ρώσικο έργο σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη στο Θέατρο Επί Κολονώ από Πέμπτη έως και Κυριακή.

Παράλληλα στον «Βουρκόλακα» του Αργύρη Εφταλιώτη που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα 120 χρόνια μετά τη συγγραφή του (1894) και θα παίζεται Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Αποθήκη σε σκηνοθεσία του Γιώργου Λύρα.

Φωτογραφίες: Παντελής Μπαλής Ευχαριστούμε θερμά την σχολή χορού Estrella για την φιλοξενία