Ο Όσκαρ Ουάϊλντ γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου του 1854 στο Δουβλίνο. Έκανε κλασικές σπουδές στο Κολέγιο Τρίνιτι του Δουβλίνου, τις οποίες συνέχισε με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Το 1878 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Λονδίνο. Το 1895 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικών έργων με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Η περίοδος της φυλάκισης επέδρασε αρνητικά στην υγεία του. Αμέσως μετά την αποφυλάκισή του, ο Όσκαρ Ουάϊλντ μετακόμισε στη Γαλλία αλλάζοντας το όνομά του σε Σεμπάστιαν Μέλμοθ. Πέθανε στο Παρίσι στις 30 Νοεμβρίου του 1900. Ο Όσκαρ Ουάϊλντ έστειλε το χειρόγραφο του μυθιστορήματος « Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» στο μηνιαίο λογοτεχνικό περιοδικό Lippincott τον Απρίλιο του 1890. Ο επιμελητής του περιοδικού ενθουσιάστηκε με την λογοτεχνική αξία του κειμένου, φοβούμενος όμως τις αντιδράσεις λόγω του προκλητικού περιεχομένου προέβη σε αλλαγές, κυρίως για να απαλύνει τους υπαινιγμούς στην ομοφυλοφιλία. Ωστόσο, παρά τις επεμβάσεις του επιμελητή, το έργο θεωρήθηκε ανήθικο και δέχτηκε αρνητικές έως και προσβλητικές κριτικές. Ο συγγραφέας υπεραμύνθηκε του έργου του και αναγκάστηκε να αυτολογοκριθεί.

Ο έντονα ναρκισσιστής, νεαρός αριστοκράτης Ντόριαν Γκρέι, όταν αντικρίζει την παραδείσια ομορφιά του πορτρέτου του, που του είχε ζωγραφίσει ένας φίλος του, μέσα σε μία έξαρση αλαζονείας εύχεται να μην γεράσει ποτέ, να μην χάσει ποτέ την ομορφιά του και όλα αυτό το βάρος του χρόνου να το επωμιστεί το πορτρέτο του. Η ευχή του εισακούστηκε και καθώς περνούσαν τα χρόνια η ομορφιά και η νιότη του νεαρού αριστοκράτη, παρέμεναν αλώβητα. Όμως, το πορτρέτο άρχιζε να αλλοιώνεται και να αποκτά μια αποκρουστική ομορφιά από την έντονα διεφθαρμένη και έκφυλη ζωή του Ντόριαν Γκρέι. Καθώς η αλαζονεία του φτάνει στο απόγειό της, συνειδητοποιεί πόση ματαιοδοξία έκρυβε αυτή η φρικτή ευχή, πόσο λάθος έκανε που πούλησε την ψυχή του και τη συνείδησή του για χάρη της απόλαυσης και της αιώνιας ομορφιάς.

Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα βάζει τους αναγνώστες σε σκέψεις. Συμβολίζει τον πόθο της αιώνιας νιότης και της επιθυμίας μας να γευόμαστε την κάθε απόλαυση που μπορεί να μας προσφέρει η σύντομη ζωή μας, χωρίς καμία συνέπεια και χωρίς κανένα ηθικό φραγμό. Τελικά, κυνηγώντας χωρίς κανένα φραγμό την απόλυτη ομορφιά και τις απολαύσεις, βλέπουμε πως κάθε μια από τις πράξεις μας για να το υλοποιήσουμε αυτό, έχει αντίκτυπο στην ψυχή μας. Το κάθε ατόπημα αποτυπώνεται στο πορτρέτο είτε ως παραμόρφωση της σιλουέτας είτε ως σημάδι γήρανσης.

Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη σε μετάφραση Άρη Αλεξάνδρου.