Από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου, σχεδιάζεις τη ζωή σου. Nα μαζέψεις τα χρήματα για εκείνο το ταξίδι που πάντα ήθελες να κάνεις, τις σπουδές σου- λέγοντας «μέχρι τότε θα έχω τελειώσει ..» και κάνεις όνειρα για το μέλλον. Νομίζεις ότι έχεις τον έλεγχο, καθώς κι η ντουλάπα σου ακόμα βροντοφωνάζει το πόσο control freak είσαι. Όμως να, που η ζωή έχει μεγαλύτερη φαντασία από εσένα και έρχεται αμείλικτα να σου ανακατέψει τα ρούχα, να σου αδειάσει το πορτοφόλι, ώστε να μην κλείσεις ποτέ εκείνα τα εισιτήρια για το Βερολίνο που τόσο ήθελες και ξαφνικά βρίσκεσαι στο χάος. Η αλλιώς, welcome to reality!

Ας προσπαθήσουμε όμως να καταλάβουμε την διαφορά ανάμεσα στην μοίρα και στο πεπρωμένο. Η μοίρα, έχει ίσως να κάνει με το τυχαίο που δεν μπορείς να προβλέψεις και για το οποίο δεν έχεις κανέναν έλεγχο. Τυχαία έχεις γεννηθεί σε μια χώρα, έχεις τα γονίδια που έχεις ή το φύλο που έχεις. Δεν ήταν όλα αυτά επιλογή σου. Επίσης τα ταλέντα σου, ο χαρακτήρας σου ή ο κώδικας ηθικής σου είναι τα χαρτιά που έχεις διαμορφώσει ή με τα οποία έχεις γεννηθεί, για να αντιμετωπίσεις τη ζωή και τη μοίρα. Για την μοίρα ξεκάθαρα δεν είσαι υπεύθυνος, αλλά έχεις την επιλογή να την αλλάξεις. Εδώ μπαίνει η έννοια του πεπρωμένου.

Ας πάρουμε όμως το παράδειγμα του Μπετόβεν. Ο Μπετόβεν από μικρή ηλικία είχε κακοποιηθεί, σωματικά και ψυχικά, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε ένα πολύ εσωστρεφές άτομο. Όταν στα 28 του είχε αρχίσει πλέον να γίνεται πολύ γνωστός μέσω της μουσικής του, χάνει την ακοή του. Αυτό ήταν το χτύπημα της μοίρας. Η πρώτη του αντίδραση ήταν ο θυμός και αργότερα η παραίτηση. Μετέπειτα πέφτει σε κατάθλιψη. Σε ένα γράμμα του γράφει: «τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου θα περάσουν, χωρίς ποτέ να εκπληρώσω τα ταλέντα και τις δυνάμεις μου.» Όμως τότε αποφασίζει να πάρει την μοίρα του στα χέρια του και να αντιμετωπίσει κάθε εμπόδιο, που θα του έφραζε τον δρόμο προς την εκπλήρωση του πεπρωμένου του. «Όχι δεν θα το υπομείνω. Θα πιάσω την μοίρα από τον λαιμό. Δεν θα την αφήσω να με υπερνικήσει» . Αφού πήρε αυτή την καθοριστική απόφαση για τη ζωή του και αφού χάνει πια τελείως την ακοή του, συνθέτει τις πιο όμορφες μελωδίες και δημιουργεί αριστουργήματα. Η τραγικότητα της κατάστασης του, σε συνδυασμό με την αστείρευτη θέληση του για ζωή, που για εκείνον πήγαζε μέσα από την τέχνη του, όπως επίσης και η τέχνη του αυτή καθεαυτή, τον καθιστούν μοναδικό.

Ναι, κάποιες φορές πρέπει να αποδεχθούμε την μοίρα, γιατί είναι αναπόφευκτη. Εκεί δεν έχουμε ευθύνη. Ωστόσο, σε εμάς έγκειται η ευθύνη να την ανατρέψουμε, πιάνοντας την από τον όμορφο μακρύ λαιμό της και φωνάζοντας “Twist of Plot”!

«Στον Παράδεισο θα ακούω.» –Ludwig van Beethoven