Αν κάποιος σε ρωτήσει για τις σχέσεις που είχες στην ζωή σου, σίγουρα θα απαντήσεις για εκείνη που κράτησε κάποια χρόνια, για εκείνες που κράτησαν κάτι μήνες για τους χ,ψ λόγους, αλλά για εκείνους τους άντρες που σε έκαναν να πιστέψεις ότι κάτι υπήρχε μεταξύ σας, αλλά τελικά #ΝΟΤ αυτοκρατορικό.

Σε αυτές τις “παραλίγο” σχέσεις, οι δικαιολογίες που είχες δημιουργήσει στο μυαλό σου προκειμένου να πειστείς ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται, ήταν πολλές. Πάρα πολλές. Όταν εκείνος δεν έκανε τον κόπο να στείλει μήνυμα, σκεφτόσουν “δεν θα στέλνει γιατί θα έχει πολλή δουλειά”. Κλισέ. Ή όταν δεν σου πρότεινε να βρεθείτε, έλεγες “ίσως και να περιμένει από εμένα να προτείνω κάτι”. Ακόμα κι όταν εκείνος σε καλούσε μόνο στο σπίτι του, τον δικαιολογούσες ως κουρασμένο. Η λίστα των δικαιολογιών μεγάλωνε εβδομάδα με την εβδομάδα και κυλούσε σαν πάπυρος στο πάτωμα.

Οι απαντήσεις τις περισσότερες φορές, ξεκινούσαν με το “θα ήθελα πολύ, αλλά..” ή “ξέρεις πόσο πολύ το θέλω, αλλά…”. Καθόλου πρωτότυπο σενάριο.

Είναι αυτονόητο πλέον, ότι αν ένας άντρας θέλει πολύ να γίνει μέρος της ζωής σου και της καθημερινότητάς σου, θα κάνει ΚΑΤΙ γι’αυτό όσο απασχολημένος κι αν είναι με την δουλειά του. Θα σου στείλει μήνυμα πρώτος ή ακόμα καλύτερα θα απαντήσει στα δικά σου, θα σε ρωτήσει αν την Παρασκευή το βράδυ είσαι ελεύθερη γιατί θέλει να σε δει, θα προτείνει μέρος να βγείτε γιατί θέλει να σε εντυπωσιάσει.

Είναι κρίμα να αναλώνεσαι σε ανθρώπους που δεν έχουν να σου δώσουν τίποτα ούτε στο παρόν, αλλά ούτε και στο μέλλον. Το σημαντικό είναι να ξέρεις να φεύγεις όταν χρειάζεται και όχι να δημιουργείς ευνοικά σενάρια γιατί μόνο και μόνο σ’αρέσει ο τύπος. Οι σχέσεις έχουν γίνει δύσκολες μεν, αλλά τίποτα δύσκολο δεν υπάρχει στο “θέλω να περάσει χρόνο μαζί σου” και στο “θέλω να σε γνωρίσω”.

Οι ευκαιρίες είναι για όλους, αλλά οι δικαιολογίες δεν είναι για κανέναν.