Η εκπαίδευση για να γίνει κάποιος αστροναύτης είναι χωρίς αμφιβολία μια διαδικασία εξαιρετικά απαιτητική. Χρειάζεται πολλές θυσίες και μεγάλη αφοσίωση. Το σώμα και το πνεύμα καταπονούνται σε πολύ μεγάλο βαθμό προκειμένου να κριθεί κάποιος κατάλληλος να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στο διάστημα. Καμία από αυτές τις δυσκολίες και τις κακουχίες που υφίσταται ένας επίδοξος αστροναύτης, όμως, δεν συγκρίνεται με όσα περνάς όταν αναγκάζεσαι να εγκαταλείψεις την χώρα σου ως πρόσφυγας.

Αυτό το γνωρίζει ο Muhammed Ahmed Faris από την Συρία από πρώτο χέρι. Στη χώρα του θεωρείται κάτι σαν εθνικός ήρωας. Ήταν ο πρώτος Σύριος που κατέκτησε το διάστημα. Δυστυχώς, όμως, είναι πλέον ένας από τους πολλούς που αναγκάστηκε να γίνει πρόσφυγας.

Το ταξίδι στο διάστημα και η δόξα

Γεννήθηκε στις 26 Μαΐου του 1951 στην Συρία. Εκπαιδεύτηκε και έγινε πιλότος στην στρατιωτική αεροπορία (Syrian Air Force). Στις 30 Σεπτεμβρίου του 1985, επιλέχθηκε να συμμετέχει στο διαστημικό πρόγραμμα Interkosmos. Το πρόγραμμά, αυτό είχε οργανωθεί από την Σοβιετική Ένωση με σκοπό να βοηθήσει τους συμμάχους της (στους οποίους ανήκε και η Συρία) τόσο σε επανδρωμένες όσο και σε μη- επανδρωμένες διαστημικές αποστολές. Ως συμμετέχων αυτού του προγράμματος, ο Faris πέταξε με το διαστημόπλοιο Soyuz TM-3 ως τον διαστημικό σταθμό Mir τον Ιούλιο του 1987 μαζί με άλλους Ρώσους κοσμοναύτες. Εκεί, παρέμεινε 7 μέρες 23 ώρες και πέντε λεπτά.

Ήταν ο πρώτος Σύριος και ο δεύτερος Άραβας που ταξίδεψε στο διάστημα. Τιμήθηκε με τον τίτλο «Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης» στις 30 Ιουλίου του 1987 (“ Hero of the Soviet Union”) και με το μετάλλιο «Διαταγή του Λένιν» ( “ Order of Lenin”).

Επέστρεψε στην Συρία και συνέχισε να εργάζεται στην δυνάμεις της αεροπορίας της χώρας του όχι μόνο ως πιλότος πλέον αλλά και ως εκπαιδευτής.

Από αστροναύτης… πρόσφυγας!

Όλα άλλαξαν για τον Faris όταν οι δυνάμεις της Συριακής αεροπορίας άρχισαν να βομβαρδίζουν πολίτες της ίδιας της χώρας, στις αρχές του 2011. Δεν μπορούσε πλέον να εργάζεται για το στρατό τη στιγμή που δεν είχε σκοπό να προστατεύσει τους Σύριους αλλά να τους βλάψει.

Προσπάθησε λοιπόν να διαφύγει από το καθεστώς  του Assad  εφόσον δεν μπορούσε πλέον να το υπηρετεί λόγω ηθικών φραγμών. Πολλές φορές αποπειράθηκε να περάσει τα σύνορα της Τουρκίας , όμως, κάθε απόπειρα ήταν μάταιη λόγω της στενής του παρακολούθησης . Το 2012 ήταν η χρόνια που κατάφερε να περάσει με τα πόδια στη γειτονική χώρα με την οικογένεια του, έχοντας μαζί τους μόνο τα λίγα υπάρχοντα που μπορούσαν να κουβαλήσουν.

Το σήμερα

Όπως είναι  αναμενόμενο στην Τουρκία, ως πρόσφυγας, δε ζει την ζωή που είχε συνηθίσει να ζει στην Συρία, ως ένας πρώην αστροναύτης. Σε συνέντευξη του έχει δηλώσει: «Κάθε φορά που αρχίζω να λυπάμαι τον εαυτό μου για την κατάσταση στην οποία βρέθηκα, σκέφτομαι τους χιλιάδες εκείνους συμπατριώτες μου που ζουν σε σκηνές χωρίς νερό και ηλεκτρικό ρεύμα. Και ακόμα χειρότερα αυτούς που ζουν στην Συρία κάτω από την συνεχή απειλή του θανάτου.»

Η ζωή πλέον για τον Faris έχει αλλάξει δίχως αμφιβολία. Ο ίδιος όμως δεν το βάζει κάτω και παραμένει ενεργός ακόμα και μακριά από την  χώρα που μεγάλωσε. Είναι μέλος  της «Συριακής Εθνικής Συντονιστικής Επιτροπής για Δημοκρατική αλλαγή» και παλεύει για το καλύτερο της χώρας του.

Το μήνυμα του στους πρώην συναδέλφους του που παραμένουν ενεργοί στις δυνάμεις της Συριακής αεροπορίας είναι: «Παρακαλώ σταματήστε να βομβαρδίζετε του συμπολίτες σας. Είμαστε όλοι Σύριοι ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκείας. Σταματήστε να ακούτε τα ψέματα του Assad».