Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω το 2016, θα γινόμουν τόσο γραφική που θα καταντούσε αηδία. Και δεν έχει καν νόημα. Το νόημα σε κάθε χρονιά που φεύγει βρίσκεται στις λίγες μέρες πριν έρθει η επόμενη. Βρίσκεται σε όλα αυτά που κάνεις, όλα αυτά που λες, και πάνω απ’ όλα εκείνα που σκέφτεσαι μα δεν κάνεις και εκείνα που κάνεις μα δε σκέφτεσαι.

Με μεγάλη ευκολία λοιπόν, μπορώ να βάλω κάτω όσα έκανα λάθος μέσα στον χρόνο που πέρασε. Όσα έκαναν οι άλλοι λάθος και όσα θα θυσίασα για να μαι αυτό που είμαι τώρα. Θα δεις πως είναι ακριβώς τα ίδια με το 2015 που ήταν τα ίδια με το 2014. Τα ίδια λάθη, τα ίδια πάθη. Γιατί όσο τελειώνει αυτή η αγαπημένη χρονιά συνειδητοποιώ πως από τον Δεκέμβριο του 2013 κάνω το ίδιο λάθος. Στέκομαι εδώ και κοιτάω. Λέω ότι είναι να ρθει θα ρθει και περιμένω. Αγαπάω πολύ ανθρώπους που με αγαπάνε λίγο και αγαπάω λίγο ανθρώπους που με αγαπούν πολύ. Λέω όχι σε ότι καινούργιο μου συμβαίνει γιατί φοβάμαι τις πρώτες φορές. Τις φοβάμαι γιατί δεν αλλάζουν. Γιατί ποτέ στην ζωή μου δεν έμαθα να αφήνομαι στη στιγμή και σκέφτομαι το μετά. Υπάρχει όμως μετά αν δεν υπάρχει τώρα; Υπάρχει παρακάτω αν δεν θέλεις να κουνηθείς από το σημείο που είσαι;

Μεταξύ μας, πιστεύω πως το 2017 δεν θα έχει μεγάλη διαφορά από το 2016. Πιστεύω πως ο κόσμος θα συνεχίσει να πηγαίνει κατά διαόλου και η αγάπη θα συνεχίσει να σε πονάει όπως εκείνη την πρώτη φορά. Σαν να είναι η πρώτη φορά. Πιστεύω πως οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να αφήνονται και να αφήνουν. Όπως πιστεύω ότι δεν θα το κάνουν και ποτέ, ακόμη κι αν μάθουν. Πιστεύω πως η απώλεια είναι κομμάτι του εαυτού σου και πως αντί να την αποφεύγεις, θα έπρεπε να την αντιμετωπίζεις. Ο κόσμος δεν θα σε βοηθήσει γιατί δεν σε αγαπάει περισσότερο από τον εαυτό του κι αν βρεις εκείνον που θα το κάνει, φρόντισε να μην τον προσπεράσεις. Γιατί δεν θα πονέσεις μόνο εσύ. Γιατί είναι άδικο να είναι πάντα εκεί για εσένα κάθε φορά που θα είναι μπερδεμένο. Τα πράγματα θα πρέπει να είναι ξεκάθαρα και απλά. Όπως σου αξίζει.

Σε μια χρονιά λοιπόν, ‘μπερδεμένη’ και γεμάτη έρωτες, δάκρυα, γέλια, το μόνο που μπορείς να πεις είναι να πάει στο καλό. Σε μια χρονιά όμως που έρχεται για πρώτη φορά, ο δικός μου στόχος δεν είναι να μη βάζω στόχους, να με προσέχω λίγο περισσότερο, να μάθω να αφήνω ή να μάθω να λέω περισσότερα ‘όχι’ γιατί δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Γιατί δεν μπορώ να αλλάξω τα βασικά. Γιατί ούτε εσύ μπορείς. Κι όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το new years resolution μου θα είναι ένα: Να αγαπήσω τις πρώτες φορές. Να τις τραβήξω από τα μαλλιά και να τις ζήσω. Να σταματήσω να ζω τον ίδιο χρόνο τρεις φορές μόνο και μόνο επειδή ξέρω πως θα πάει. Να μάθω να τις δέχομαι με την ίδια ευκολία που δέχομαι το ότι τις φοβάμαι. Γιατί στην τελική, μετά από κάθε πρώτη φορά της ζωής σου, το μόνο που πρέπει να γυρνάς να λες στον εαυτό σου είναι «Good luck and don’t fuck it up».