Προσωπικά εισήλθα στον κόσμο των social media πριν από περίπου ένα χρόνο. Έναν κόσμο που ομολογώ πως ακόμη ανακαλύπτω και συνεχώς εκπλήσσομαι από τις άπειρες επιλογές που γεννά καθημερινά στους χρήστες του, με γνώμονα πάντα την επικοινωνία και την έκφραση.
Η αλήθεια είναι πως δεν δυσκολεύεται κανείς να μάθει τις βασικές διαδρομές αυτού του διαδικτυακού «αγώνα» καθημερινής επιβολής κι επιβεβαίωσης∙ το δύσκολο είναι να τις «ξεμάθει», να μάθει δηλαδή να ζει (και) χωρίς αυτές. Η ευκολία με την οποία μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει τις σκέψεις, τα λεγόμενα και τα γραφόμενα των διαδικτυακών του «φίλων», να ενημερωθεί για θέματα της επικαιρότητας και να τοποθετηθεί για πάσης φύσεως ζητήματα ανταγωνίζεται και τις πλέον αυτοματοποιημένες κινήσεις του ανθρώπινου σώματος και εγκεφάλου∙ πιο γρήγορα κλικάρεται στο κινητό μας τηλέφωνο η εφαρμογή του facebook παρά μια επαφή με τα στοιχεία ενός φίλου, συγγενή, συνεργάτη ή απλώς γνωστού.
Η διαδρομή εύκολη και γνώριμη πια σε πολλούς. Ένα κλικ στην εφαρμογή και μετά αρχίζει το «κατέβασμα». Όσοι περισσότεροι οι «φίλοι» τόσο πιο πολλές οι «ιστορίες». Κι ύστερα έρχεται το πολυπόθητο like. Ή η απουσία του. Και τα δυο μετρήσιμα κι αξιολογήσιμα. «Αν μου κάνει like με θέλει, του/της αρέσω, συμφωνεί, με συμπαθεί, με επικροτεί, πέτυχα.! Αν όχι; Απογοήτευση, απόρριψη, θλίψη, απομόνωση..». Συμπεράσματα που αφορούν τις ανθρώπινες σχέσεις και αξίες και γεννώνται από ένα δάχτυλο που απλά «δείχνει» προς τα πάνω∙ κι έχει τη δύναμη να κάνει τη διάθεση να «κοιτά» προς τα κάτω. Ένα απλό σύμβολο, δηλαδή, που κινεί τα νήματα της ψυχολογίας εκατομμυρίων χρηστών∙ τουλάχιστον αυτών που το επιτρέπουν.
Αναρωτιέμαι πόση δύναμη μπορεί να δώσει κανείς σε ένα απλό σύμβολο, πόσες ερμηνείες δύναται να επιδεχθεί η χρήση του και πόσα συναισθήματα καταφέρνει τελικά αυτό να προκαλέσει. Στην προ social media εποχή μάθαμε πως τα πάντα αποκτούν υπόσταση και μέγεθος από την αξία που τους προσδίδει ο ίδιος ο άνθρωπος. Στους καιρούς όμως του internet και της κοινωνικής δικτύωσης τα πάντα καθορίζονται από την ισχύ που τα likes παρέχουν στον αποδέκτη τους.
Ουδείς αμφισβητεί την χρησιμότητα και την χρηστικότητα αυτών των μέσων. Το αντίθετο. Αποτελούν την πλέον επιτυχημένη και κατάλληλη μέθοδο διαφήμισης και προώθησης ιδεών και εφαρμογών. Το κλειδί βρίσκεται στην ισορροπία. Στην κατανόηση από τους χρήστες αυτών των διαδικτυακών προϊόντων ότι πρόκειται για μέσα εξυπηρέτησης ορισμένων αναγκών και όχι για τρόπους επιβεβαίωσης συναισθημάτων και κάλυψης των όποιων κενών και ανασφαλειών. Το θέμα είναι να μάθει κανείς να αξιοποιεί τις δυνατότητες του internet και των social media κερδίζοντας γνώση και επιτυχία και όχι χάνοντας πολύτιμο χρόνο και ψυχική ισορροπία, νομίζοντας πως θα βρει μέσα από μια οθόνη την ευτυχία.
Όσο για το like; Χρησιμοποιείστε το, ορίστε το, ελέγξτε το εσείς και όχι το αντίστροφο. Κι αν σας «δοθεί» σε κάποιο post ή φωτογραφία; «Σκάστε» ένα χαμόγελο, ανταποδώστε αν επιθυμείτε και επιστρέψτε προς την κανονική πορεία. Εκεί όπου οι άνθρωποι κι οι καταστάσεις (δια)κρίνονται σε πραγματικό χρόνο και συνθήκες αληθινές.
Like, λοιπόν, στην έκφραση, την επικοινωνία, τη γνώση, την καλοπροαίρετη κριτική, την επαγγελματική προβολή, την αναγνωρισιμότητα και την επιτυχία. Την επιτυχία, η οποία επέρχεται από την αληθινή αξία του ανθρώπου και όχι από αυτήν που της προσδίδει ένα σύμβολο, που τόσο εύκολα μπορεί να πατηθεί και τόσο δύσκολα με πράξεις κι αλήθεια να εννοηθεί.
Εν αναμονή του dislike..
Κωνσταντίνα Δημητρακοπούλου
