“Μητέρα, αν δεν με πας στο αεροδρόμιο, δεν θα γράψω άρθρο για σένα ένεκα της γιορτής της μητέρας’. ‘Κλέλια να γράψεις μόνο καλά πράγματα”. Μια συμφωνία κλείστηκε αλλά δεν πρόκειται να τηρηθεί. Όχι τίποτα άλλο, αλλά ο Ματθαίος Γιωσαφάτ ο ψυχαναλυτούλης λέει ότι όσο καλύτερα πράγματα λέμε για τους γονείς μας και όσο δηλώνουμε ότι είχαμε καταπληκτική παιδική ηλικία, τόσο πιο κακοποιημένοι έχουμε υπάρξει. Έχουμε απωθήσει τις κακές στιγμές για να συνεχίσουμε να έχουμε τους γονείς μας σε ένα βάθρο ή πολύ απλά δεν μας επετράπη μετά να διαφωνήσουμε μαζί τους και να τους απορρίψουμε σαν προσωπικότητες.

Εδώ που τα λέμε, δεν ήταν και πολύ δύσκολο να εξιδανικεύσω τη μαμά μου. Πέρασε στο πανεπιστήμιο αλλά αποφάσισε ότι δεν της αρέσει, έκανε μισή δραματική σχολή αλλά κατάλαβε γρήγορα ότι δεν θέλει να γίνει ηθοποιός και κατέληξε να σπουδάσει ψυχολογία για να αποφασίσει ότι το κανε καθαρά για την πάρτη της (γιατρέ μου είναι σοβαρό;). Ξεκίνησε την ψυχοθεραπεία στα 90s ενώ ήταν τεράστιο ταμπού και καθόλου μόδα και όταν το λεγα με τρελή άνεση στο σχολείο, θεωρούσαν ότι οι γονείς μου (την ακολούθησε κι ο πατέρας μου) ήταν το λιγότερο ύποπτα ψυχάκια που έχουν λασκαρισμένη βίδα. Στα early 20s σύχναζε σε πάρτι με προσωπικότητες σαν τον Κωνσταντίνο Τζούμα και  ένας γλύπτης ήθελε να την σκαλίσει (σας παρακαλώ μην σκέφτεστε πρόστυχα για τη μαμά μου) επειδή ‘διέθετε τέλειες γάμπες’. Μεγάλωσε σε γειτονιά του κέντρου πλάι σε πορνείο και χόρευε στις ντίσκο με αγόρια που έφαγαν μεγάλη καψούρα μαζί της. Το αγαπημένο της παραμύθι είναι το κοριτσάκι με σπίρτα γιατί στο τέλος λυτρώθηκε και έφτιαξε με το μυαλό της τη ζέστη.

Τι μου έμαθε η μαμά Χρυσουλάρα: •    Είναι τέλειο να έχεις κόρες. •    Τα αγόρια είναι απλά πλάσματα και δεν είναι τόσο δύσκολο να τα κερδίσεις. •    Οι φακές θέλουν πορτοκάλι. •    Είναι οκ να παρατάς κάτι αν δεν είναι για σένα. ‘Με το στανιό’ δεν ολοκληρώνεται τίποτα. •    Αν δεν ξοδεύεις λεφτά, δεν πρόκειται να συνεχίζεις να αποκτάς. •    ‘Όλοι έχουμε φτηνές πλευρές’. •    Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, μην περιμένεις να το εκτιμήσεις από τους άλλους. •    Η έλλειψη της μητρικής αγάπης δεν ξεπερνιέται ποτέ και αφήνει μία μικρή τρύπα στην καρδιά σου. •    Το παιδικό θέατρο διευρύνει τους ορίζοντες του παιδιού. •    Για όλα τα τραύματα που φέρει ένα παιδί, ευθύνονται οι γονείς και μόνο. Αν θέλουν μία καλή σχέση με τα παιδιά τους, ‘πρέπει να φτύσουν αίμα’. •    Το να εκθέτεις τις ανασφάλειές σου, είναι το πιο sexy πράγμα που υπάρχει. •    Τα κουδουνάκια από το έλκηθρο του Άγιου Βασίλη ακούγονται μέχρι να πεθάνεις… Τί ‘κληρονόμησα’ από τη μαμά Χρυσουλάρα: •    Τη δυσκολία στο σίγμα. Είναι μαρτύριο να λέμε ‘μεσούσης της σεζόν’. •    Το κλάμα στα πάντα. Ακόμα και στις διαφημίσεις για σερβιέτες. •    Τη λατρεία στις γαλλικές ταινίες. •    Το βροντερό γέλιο που ξυπνάει τη γειτονιά. •    Όλες τις εκφράσεις της, όπως μου επεσήμανε κι ο φίλος μου ο Βασίλης. •    Τη λευκή επιδερμίδα. •    Την ελαφριά κλίση του ώμου. Εκείνη το πήρε από τον πατέρα της. •    Το ίδιο ζώδιο (βλέπε κλάμα στα πάντα). •    Την πίστη ότι ό,τι συμβαίνει είναι πάντα καλό, ακόμα κι αν είναι φρικτό. Η μάνα μου είναι τέλεια γιατί μου επιτρέπει να της τα χώνω, να την αποδομώ, να της λέω πόσο τραγική είναι όταν λέει βλακείες και να της μιλάω ανοιχτά για αυτά που έκανε λάθος όταν με μεγάλωνε. Δεν είναι τέλεια επειδή με αγαπάει, με φροντίζει και με κοιτά πάντα με συγκίνηση. Όπως κι εγώ δεν είμαι τέλεια, που μέσα μου ζει ένα τεράστιο κομμάτι της και φοβάμαι ότι θα το πάρει μαζί της όταν αποχωρήσει από τη ζωή (πάντα με στιλ φυσικά).