Μπορεί να είσαι από εκείνους που δεν αγαπούν τα Χριστούγεννα, μπορεί να είσαι από εκείνους που δεν προλαβαίνουν από την πολλή δουλειά να καταλάβουν Χριστούγεννα ή μπορεί να είσαι από εκείνους που αδιαφορούν. Επειδή σε μια από αυτές τις κατηγορίες ανήκω και εγώ εδώ και αρκετά χρόνια δε θα ξεχάσω ποτέ τη χρονιά του 2012 που δέκα μέρες πριν από την παραμονή των Χριστουγέννων σε ένα πάρτυ που πήγα -με το ζόρι- γνώρισα κάποιον και τον ερωτεύτηκα τρελά.

Ένα από τα επίκαιρα που συζητήσαμε στον πρώτο επίσημο ραντεβού είναι αν αγαπάμε τα Χριστούγεννα και με ανακούφιση ανακάλυψα ότι τελικά δεν ήμουν μόνο εγώ που τα έβρισκα αδιάφορα. Συμφωνήσαμε ότι οι γιορτές αυτές θέλουν ανεμελιά, πολλή άδεια από το γραφείο και να περιτριγυρίζεσαι από παιδιά. Δεν είχαμε τίποτα από αυτά. Μερικές μέρες μετά σε μια βόλτα μετά από σινεμά, και ενώ το ειδύλλιο πήγαινε πολύ καλά, προέκυψε η πρόταση να περάσουμε μαζί τα Χριστούγεννα. Αυτό το διήμερο που κανείς από τους δυό μας δε θα δούλευε. Ήταν μια καλή ευκαιρία να περάσουμε χρόνο μαζί ενώ δεν είχαμε κανονίσει κάτι άλλο.

Μπήκα στο σκοτεινό σπίτι μου και χάζεψα τριγύρω. Ούτε δέντρο, ούτε μελομακάρονα, ούτε ένα μπισκότο. Κανένα φωτάκι, τίποτα κόκκινο. Ένιωσα στεναχώρια και μαζί εκνευρισμό. Έπρεπε να στολίσω το σπίτι και να φροντίσω για μια γιορτινή ατμόσφαιρα. Θα είχα καλεσμένο το επόμενο βράδυ.

Δε ξέρω πόσο συχνά συμβαίνει να τρέχει μια κοπέλα στις 9 παρά το βράδυ στο Πεδίο του Άρεως για να προλάβει τους κυρίους που μάζευαν τα δέντρα. Πήρα ένα από τα τελευταία, ένα κάπως μαραμένο και ζαβό (υποσχέθηκα πως δεν θα έπαιρνα ποτέ ξανά φυσικό δέντρο, αλλά τα μαγαζιά είχαν πια κλείσει). Μερικές ώρες μετά το δέντρο μου έστεκε λίγο στραβό στο σαλόνι με μερικά μισοκαμμένα φωτάκια από άλλες χρονιές και πέντε ολόκληρα στολίδια που είχα βρει σε μια ξεχασμένη κούτα. Το επόμενο πρωί έφτιαξα μελομακάρονα που τα έτρωγες μόνο αν σε απειλούσε κάποιος με ακρωτηριασμό και όλη η προσπάθεια να φέρω στα Χριστούγεννα στο σπιτικό μου μου έφερε μια ακόμα μεγαλύτερη στεναχώρια. Τελικά το ρεβεγιόν μας, εκεί δίπλα στο μισοφωτισμένο δέντρο, περιελάμβανε μαραθώνιο κλασικών αμερικάνικων ταινιών, delivery και στολισμό του δέντρου στις 5 το πρωί… με τα μελομακάρονα μου. Όχι κι άσχημα.

Τι θα άλλαζα από εκείνο το βράδυ;

Ποτέ μη λες ποτέ, δε ξέρεις για πότε μπορεί να συμβεί να γιορτάσεις τα Χριστούγεννα.